فلسطینی ها وارد جنگ با اسد شدند

هر چند حمله به یرموک از سوی مخالفان مسلح و اشغال آن از یک سو و بمباران آن از سوی ارتش سوریه از سوی دیگر، در چهارچوب جنگ و گریز میان این دو قرار دارد، اما واقعیت آنست که تاکنون این جنگ و گریزها عملاً نتوانسته است معادله قدرت و فرمول "لاغالب و لامغلوب" در سوریه را تغییر دهد و عرصه را به نفع یکی از دو طرف یکسره کند. بنابراین شاید این نظریه که معتقد است "جنگ سوریه به گونه ای طراحی شده که از هر دو سو کشته شوند و به هر میزان که این کشور ویران گردد و توان مردم و ارتش رو به فرسایش و پاشیدگی حرکت کند، به نفع گردانندگان این بازی است"، صحت داشته باشد. براساس این نظریه، جنگی که در سوریه شعله ور شده برای آن است که همۀ نیروهای پراکنده القاعده از سراسر جهان را به این کشور جذب و وارد جنگ به اصطلاح مقدسی با نظام سوریه کند تا از این طریق هر دو یعنی القاعده و دولت سوریه را توسط یکدیگر نابود و ناتوان کند و نهایتاً القاعده ای ضعیف و نظامی از هم پاشیده از دل آن بیرون آورد.
از سویی همچنان نگاه امنیتی بر بحران سوریه حاکم است و اجازه نمی دهد تا راه حل سیاسی و انسانی جایی برای خود در این بحران بگشاید و آن را به نفع مردم سوریه حل و فصل کند. هرچند انتظار می رود که بن بست در راه حل نظامی و ناتوانی طرفین در یکسره کردن صحنه کارزار به نفع خود، منجر به تقویت راه حل سیاسی شده و دلسوزان و عقلای قوم را بیش از پیش به سمت راه حلی سیاسی سوق دهد، اما متأسفانه رقابت های بیرونی قدرت های جهانی و منطقه ای روند جنگ را فرسایشی و تداوم کشتار بیرحمانه را بر سوریه حاکم کرده است.
در این میان هرچند گروههای فلسطینی به طور اصولی معتقد به عدم دخالت در مسائل داخلی کشورهای عربی هستند، اما طبیعت جنگ داخلی در سوریه و ابعاد سیاسی و تعریف مذهبی از آن به نحوی اثرگذاری نموده که کمتر کشور و یا گروهی توانسته است خود را از آسیب های آن حفظ کند. چنانکه امروز شاهد پیامدهای منفی این جنگ در عرصۀ لبنان، ترکیه، اردن، عراق و فلسطین و در مرحله بعد برخی کشورهای دورتر هستیم. لذا فلسطینیان و جنبش های فلسطینی به رغم موضع رسمی و تأکیدات همواره سیاسی خود مبنی بر عدم دخالت در امور داخلی کشورها، خودآگاهانه و یا ناخودآگاهانه وارد کشمکش داخلی سوریه شده و برخی در کنار گروههای سلفی و مخالفان مسلح نظام سوریه و برخی دیگر در کنار نظام قرار گرفته و با یکدیگر وارد جنگ و درگیری شده و یرموک را به عرصۀ برخوردهای نظامی تبدیل کرده اند. در نتیجه این منطقۀ عمدتاً فلسطینی نشین نیز نتوانسته است خود را خارج از معادلۀ درگیری ها قرار دهد.
قطعاً بمباران یک منطقه مسکونی توسط رژیم سوریه حتی به علت وجود مخالفان مسلح و اشغال این اردوگاه توسط آنها قابل قبول و قابل توجیه نیست اما از سوی دیگر اصرار طرف های خارجی و امتداد آنها در داخل، بر راه حل نظامی نیز به هیچ وجه با منطق صحیح و انسانی سازگاری ندارد.
اگر اصرار مخالفان بر جنگ مسلحانه برای جلوگیری از کشتار بیشتر مردم باشد، متأسفانه هم اکنون نتیجه ای مخالف آن را شاهدیم. جنگ داخلی دستاوردی جز ویرانی و کشتار بی گناهان در پی ندارد. لذا هیچ بهانه انسانی برای استمرار جنگ داخلی وجود ندارد و هیچ بهانه ای هم برای کاربرد سلاح های سنگین در این جنگ قابل قبول نیست. با گذشت ۲۰ ماه از بحران سوریه هنوز مشخص نیست جامعۀ جهانی چه زمانی اراده خواهد کرد که به مسئله سوریه به عنوان موضوعی انسانی بنگرد و در جهت حل این مشکل، راه های مسالمت آمیز را برگزیند.