شبح پوپولیسم!

گویا حالا که «احمدی نژادی» ها از رقابت در انتخابات، کنار گذاشته شده اند، شبح احمدی نژادیسم هنوز دست از سر سیاست ما برنداشته است! انگار هر کنج و کنار سیاست که سرک می کشیم،سایه ای از پوپولیسم ویران ساز را مشاهده می کنیم که در دوران دولت نهم و دهم، کشور را به هچل هایی در انداخت که شاید تاریخ نویسان زبردست، پس از سال ها از عهده شرح و تفسیرش برآیند! وسبب این همه آنکه: هنوز هیچ نشده سخنان و رفتاری از برخی کاندیداهای محترم دیده و شنیده می شود که بی درنگ آدمی را به یاد اطوار «دکتر» در آن هشت سال کذا می اندازد! از آرد متبرک بگیرید تا وعده های شگفت آور درباره پدید آوردن میلیون ها شغل و یارانه آنچنانی و... جملگی وعده هایی است که اگر کسی در دانشگاه چند واحد مبانی سیاست یا اقتصاد گذرانده باشد، نمی تواند زهر خندی بر چهره ننشاند و فسرده و غمگین نشود! (اساتید علم سیاست و اقتصاد به کنار).
در حالی که امروز سیاست با آمار و محاسبات ریاضی و آماری همسایه دیوار به دیوار است و سیاستمداران در کشورهایی که سیاست در آن ها در قالب نهادهای حرفه ای ورزیده می شود؛ هر جمله ای که در طول مناظره ها و رقابت های انتخاباتی بر زبان جاری می سازند، پشتگرم به حساب و کتاب های اقتصاددانان و علمای علم آمار است، در کشور ما گویا هنوز سیاستمداران خود را موظف به ارائه سخنان دقیق و مستدل به کند و کاوهای اماری ونظر سنجی ها نمی دانند و هم از این رو است که وعده هایی به خورد مردم می دهند که تنها یک معجزه می تواند جامه حقیقت به آنها بپوشاند! حالا که آفتاب اقبال مهرورزان در میدان سیاست ما غروب کرده اما سوگمندانه باید اعتراف کرد، پوپولیسم و شعارهای دهان پر کن هنوز از سرزمین سیاست ما رخت نبسته است. نظارت استصوابی شورای نگهبان برای سد کردن راه مهرورزان تنها یکی از راه های مبارزه با پیش بینی ناپذیری و بازیگوشی سیاستمدارانِ مردم فریب است. راه بنیادین مبارزه با پوپولیسم پر وبال دادن به نهادهای مدنی و سیاسی است.
امروز دیگر احمدی نژادی در کار نیست که بگوید فلان دختر بچه ای در زیر زمین خانه اش سرگرم شکافتن اتم است، امروز احمدی نژادی در کار نیست که وعده هر ایرانی یک ویلا را بر سر زبان ها اندازد، و باز امروز رییس جمهوری نیست که به مردم مستاصل از گرانی، از انصاف میوه فروش محله اش دم بزند؛ اما شبح احمدی نژاد همچنان در لا به لای سخنان برخی کاندیداها و رفتار برخی سیاسیون جولان می دهد. پوپولیسم ومردم فریبی با یک فرد پدید نمی آید و با ناپدید شدن او هم از عرصه سیاست محو نمی شد. چه، اگر جز این بود امروز می باید کم تر از زبان برخی کاندیداهای محترم ریاست جمهوری، سخنان نسنجیده وشعار های خنده آور می شنیدیم. پوپولیسم گیاه زهرناکی است که در برهوت احزاب و سیاستمداران کاردان و حرفه ای می روید. برای دوری گزیدن از سیاستمداران مردم فریب چاره ای جز آبیاری زمین سیاست با احزاب و نهادهای مدنی وبالا بردن اگاهی و سلیقه سیاسی شهروندان نداریم!