ایران؛ همچنان مقتدر

روز 17خرداد در دو حمله تروریستی 12 نفر از هموطنانمان به شهادت رسیدند و بیش از چهل تن زخمی شدند. گروه تروریستی ــ تکفیری داعش مسؤولیت حمله به مجلس شورای اسلامی و حرم امام خمینی (ره) را به عهده گرفت. حملات اخیر از آن جهت اهمیت دارد که اولاً نزدیک سه دهه است که تهران شاهد چنین حوادثی نبوده است و ثانیاً پس از به وجود آمدن داعش، کشورمان توانسته بود در میان منطقه پر حادثه خاور میانه و کلاً در یرون از خاور میانه و حتی در مقایسه با کشورهای اروپایی همچون یک جزیره آرام، به مرزهای محکم و امنیت داخلی خود ببالد. گرچه پیش از این چند حمله کور در مرزهای عمدتاً جنوب شرقی و غربی ایران رخ داده بود اما امنیت کشورمان برای دنیا مثال زدنی بوده است. اکنون اما حمله به مجلس به عنوان یک نهاد سطح بالای سیاسی کشور و حرم امام خمینی (ره) به عنوان مرکز ایدئولوژی سیاسی کشور نشان از هدف داعش برای شکستن هیمنه و هیبت ایران دارد چرا که این دو حمله می توانست همچون تجربه ای که از حملات تروریسم تکفیری داریم در مناطقی پر جمعیت و به جهت گرفتن تلفات هر چه بیشتر رخ دهد. با عین حال هنوز نیز نمی توان ایران را هدفی ساده یا حد اقل ساده تر از حد یک کشور اروپایی و آسیایی برای داعش به حساب آورد. ایران تا کنون توانسته با جنگ در خارج از مرزهای خود در عراق و سوریه به گروهک موسوم به خلافت اسلامی ضربات قابل ملاحظه ای وارد. این حملات نیز از آنجا برای رسانه های سطح دنیا مهم جلوه نموده است که با وجود درگیریهای متعدد کشورمان با این گروهک سلفی ولی ایران مقاومت در خور تمجیدی را در حفظ امنیت داخلی از خود نشان داده بود و شاید کمتر کسی فکر می کرد روزی خبری از حمله تروریستی در تهران بشنود. مطمئناً هنوز نیز ایران را باید جزو امن ترین کشورهای دنیا به حساب آورد.
از نتایج چنین حوادثی در کشورهای پیشرفته، وحدت بین گروههای سیاسی در مبارزه با دشمن تروریست است اما در حوادث روز گذشته کشورمان آنچه مایه تأسف شدید است، این می باشد که همگام با خبر شهادت هموطنانمان که در حال نشر از رسانه ها بود گروهی از افراطیون داخلی نیز سعی می نمودند تا خنجر را از پشت بر ملت و دولت فرود آورند. گروهی از شکست خوردگان انتخابات گویی فضا را برای انتقام از مردم به سبب جواب محکمشان به آنها فراهم می دیدند. در حالی که مردم متعجب از فاجعه انجام شده و غمزده از شهادت هموطنانشان بودند عده ای در فضای مجازی مرتباً بر طبل ادعاهای نخ نمای خود در مخالفت با دولت و مطالبات مردم می کوبیدند. تجربه نشان می دهد که افراطیون داخلی از هیچ بهانه ای برای حمله به دولت منتخب ملت نگذشته است یک روز برجام و روز دیگر یک سند آموزشی و هزاران بهانه دیگر. اما بهانه کنونی جریان افراط بر خون 12 شهید استوار شده است. خوشحالی جریان افراط از جهت این که به قیمت خون بیگناهان، بهانه لازم برای حمله به دولت منتخب را به دست آورده است در نوردیدن مرزهای بی اخلاقی است. اکنون تروریسم خارجی و افراط گری داخلی همچون دو لبه یک قیچی به هدف نابودی اقتدار واقعی کشور حرکت می کنند. خلاصه این که از ابتدای دو فاجعه تروریستی دیروز یک جریان افراطی همگام با تروریستهای تکفیری داعش سعی نمود به دولت و ملت ایران حمله کند. یکی با گلوله و نارنجک و دیگری با استفاده از نشر عقاید مغرضانه در فضای مجازی. مطمئنا مردم ایران پاسخ خود را پیش از این در صحنه انتخابات داده اند و نشان داده اند که تفرقه افکنان خارجی و داخلی راه به جایی نمی برند.
قطعاً کسانی که امنیتی ملی کشورمان را با حضور و بروز مطالبات اکثریت مردم در خطر می بینند باید اکنون چشم باز کنند و تهدید واقعی امنیت ملی را ببینند. به نظر می رسد در روزهای آتی کسانی که بیرق مخالفت با خواسته های مردم را همواره بالا نگه داشته اند بر حملات خود به دولت بیفزایند و سعی کنند تا فضای امنیتی و پلیسی خود که همواره آرزویشان قلبیشان بوده است را بر ایران حاکم کنند. ایشان به دور از هر گونه خردگرایی به جای این که دموکراسی و پشتیبانی مردمی را مایه اقتدار بدانند فقط و فقط به فکر در دست گرفتن قدرت از راههای غیر دموکراتیک بوده اند. اقتدار یعنی 42 میلیون رأی مردم ایران. امنیت یعنی که دولت منتخب اکثریت حاکم شود و مطالبات مردم را به سرانجام برساند. اگر اقلیت افراط گرا واقعا خواهان اقتدارند باید به جای مانع تراشی در برابر خواست مردم با آن هماهنگ شوند.
اکنون صدای همراهی با ایران در سراسر جهان آزاد بلند شده است. هر کار افراطی نابخردانه می تواند موفقیت تکفیریان را سبب شود. یاد بیاوریم که چگونه فضای همدلی با کشورمان پس از شهادت مظلومانه حجاج ایرانی، با حمله دور از عقل عده ای خودسر به سفارت عربستان، به ضدیت با کشورمان تبدیل شد. مسلم است که هدف از حملات تروريستي فقط كشتن 12 نفر از هموطنان ما نيست! ايجاد تفرقه و ترس ميان مردم هست، ایجاد دوقطبی در جامعه است، دور کردن ایران از فضای صلح و دوستی با جهان است. به یاد داشته باشیم که تروریسم جناح نمی شناسد. به یاد داشته باشیم که اینجا ایران است هر اتفاقی هم بیفتد اینجا خاک و ناموس همه ماست.
ایران ؛ به خاک خسته تو سوگند / به بغض خفته دماوند / که شوق زنده ماندن من / به شادی تو خورده پیوند.