خیلی چالشی بود واقعا!

طرف دوست دارد مصاحبه ای چالشی با رئیس جمهور داشته باشد؛ وی یکی از مجریان مطرح و نامدار کشورمان ایران است.
در همین کشور مربوطه مان، ۱۰ روزی، اعتراضاتی مشهدی (به این دلیل که از شهر مشهد که آدم های معروفی منجمله آقایان علم الهدی و رئیسی، یکی امام جمعه و دیگری رقیب انتخاباتی رئیس جمهور دارد) شکل گرفت؛ با شعارهایی علیه رئیس جمهور فعلی و بعضی شعارهای شاه عبدالعظیمی از همان ها که آقای احمدی نژاد، رئیس جمهوری سابق در بست نشینی هایش علیه قوه قضائیه و برادران رئیسش ایراد کرد.
اعتراض ها مُسری بود در جای جای کشور، خودی نشان داد و این اولین بار بود که افراد مقابل جناح حاکم در قوه مجریه، از مردم، بدبختی، فقر و نداری شان حمایت کردند و به این مساله هم نپرداختند که این فقر و آن بدبختی نمی تواند زاده چهار پنج سال ریاست جمهوری باشد.
رئیس جمهور و بقیه وابستگان و نزدیکان فکری و عقیدتی او نیز اعتراضات را حق مردم دانسته چرا که خود آسیب دیده، دشنام خورده و هزینه داده رئیس جمهور سابق (همان آقای احمدی نژاد) بودند.
قرار نبود کسی به مردم بگوید خس و خاشاک یا از پشت تریبونی در مشهد، گوساله و بزغاله، خطابشان کند اما گویا بازداشت شدن عده ای ناگزیر بوده و عده ای از همان بازداشت شدگان حال روحی شان بد شده و خودکشی کرده اند یا پیش از اعتراض اعتیاد داشته اند.
حالا هم که رئیس جمهور فعلی مان آمده و نشسته پشت دوربین صدا و سیمای ملی، عده ای از آدم هایی که ممکن است هر لحظه حال و روحی و روانی شان به هم بریزد، در بازداشت هستند.
در اتفاقی نادر، از مجری ثابت تمامی برنامه های مهم تلویزیونی (از مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری بگیر تا مصاحبه و...) خبری نسیت و به جایش آقای رشیدپور خودمان نشسته (همان که در یکی از برنامه های خودش گفته بود دوست دارد با آقای روحانی، چالشی بگیرد؛ نه از این به به و چه چههی ها)!
اما چه کند که این مصاحبه در رسانه ملی که رئیس جمهور، بارها «میلی اش» خطاب کرده، چالشی از آب درنمی آید. چند بار آقای روحانی گفته باشد که این صدا و سیما برای عده ای خاص برنامه می دهد، خوب است؟ شما باشید تعجب نمی کنید که چرا آقای روحانی آمد در این رسانه خاص با مردمی حرف زد که همین چند وقت پیش اعتراض کرده بودند؟ چرا در مورد آن عده ای که نماینده های مجلس می گویند هنوز در بازداشت هستند، حرفی نزد؟ آیا صدا و سیمای ملی (به معنای متعلق به همه آن ها که ملیت ایرانی دارند) نگذاشت، رئیس جمهوری یک کشور، حرف هایی را که هر از گاهی خارج از این رسانه به زبان می آورد، ایراد کند؟  و اگر این طور است، پس چرا رئیس جمهور اصلا پا گذاشت آنجا؟ تا بلافاصله بعد از تمام شدن برنامه چالشی طور، سیل توییت های استهزاء آمیز و لطیفه طور به سمت اش روانه شود.
مگر نه این است که برخی سیاستمداران با دوری جستن از آن چه می گویند مانع انجام کار و تحقق وعده هایشان شده، تا حدی محبوبیت خود را حفظ کرده اند؟
تاریخ نشان داده «روراستی» دوست های آدم را زیاد می کند؛ مثل مُهره مار. مگر رئیس دولت اصلاحات نبود؛ روزهای آخر دور دوم ریاستش قبل از آمدن رئیس خس و خاشاک، در دانشگاه تهران گفت که نتوانسته؛ نشده؛ و هربار که جایی رفته برای گفت و گویی متمدنانه، خبر اتفاقات عجیب و غریب را به او داده اند و او تمام اعصابش به هم ریخته.