همیاری های موثر زیر چتر تشکل های صنفی معلمان

مردم ما از هر قشر و طبقه ای اجتماعی که باشند نشان داده اند که در حوادثی مانند سیل و زلزله و ... می توانند یاری دهنده های خوبی باشند. یکی از گروه های اجتماعی که در این گونه رخدادها همواره پای ثابت کمک های مادی و معنوی بوده اند معلمانند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، گرچه بسیاری از معلمان مانند بسیاری از ایرانیان به شکل انفرادی یا از طریق نهادهای دولتی، نیمه دولتی و سازمان های مردم نهاد (NGO ها) وارد جریان کمک رسانی شده و می شوند اما چند سالی ست که گروهی از آنان به شکل تشکیلاتی و با بهره گیری از شبکه های نسبتا گسترده نهادهای صنفی شان به فرآیند کمک رسانی به آسیب دیدگان پیوسته اند. این کمک ها، از دست گیری همکاران بیمار یا آسیب دیده در فعالیت های آموزشی- صنفی گرفته تا ورود به جرگه کمک رسانی به هم وطنان آسیب دیده در زلزله و سیل و ... گسترش داشته است.
 
این دومین کارزار همیاری بود
اسکندر لطفی عضو انجمن صنفی معلمان مریوان به عنوان یکی از فعال ترین تشکل های صنفی فرهنگیان می گوید: " فعالیت گسترده کانون های صنفی معلمان کشور در قالب "شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران" از زلزله کرمانشاه آغاز شد. در آن زمان تعدادی از تشکل های عضو شورای هماهنگی، با مرکزیت کانون صنفی معلمان کرمانشاه  و انجمن صنفی معلمان کردستان – مریوان، کمک های جمع آوری شده را به دست زلزله زدگان رساندند. شورای هماهنگی مبلغی بالغ بر یکصد میلیون تومان وجه نقد جمع آوری کرد و همزمان چند کامیون وسایل جمع آوری شده بوسیله فعالین کرمانشاه و مریوان به دست زلزله زدگان رسید. شورای هماهنگی 16 کانکس، با کیفیت متمایز و بزرگ برای کلاس های مدارس شهری سرپل ذهاب، انجمن صنفی معلمان مریوان مستقلا 47 کانکس و با همکاری خیرین نیز تقریبا همین تعداد، کانون کرمانشاه هم 22  کانکس را مستقیم به مدارس شهری و روستایی اهدا کرد و 30  کانکس هم در اختیار مردم عادی قرار داد. با توجه به ماهیت آموزشی تشکل های صنفی معلمان، علاوه بر ارسال مایحتاج عمومی به مناطق زلزله زده- در قالب پک های بهداشتی، خوراکی و ... انجمن های صنفی معلمان سقز و مریوان، خراسان شمالی، کانون های صنفی معلمان خمینی شهر اصفهان، جلفا، تهران، البرز و ... نوشت افزار، کتاب های درسی و کمک درسی برای دانش آموزان مناطق آسیب دیده فرستادند. همچنین کانون صنفی کرمانشاه و انجمن صنفی مریوان مبلغی در حدود 50 میلیون تومان را در قالب کارت هدیه و چک پول 50 تومانی بین دانش آموزان آن مناطق تقسیم کردند."
 
ستاد همیاری فرهنگیان در سیل امسال
این فعال صنفی درباره فعالیت های تشکل های صنفی معلم در سیل های فروردین نیز گفت: در همان روزهای نخست انتشار خبرهای مربوط به سیل تعدادی از تشکل های صنفی کشور چهار پایگاه نیازسنجی و توزیع کمک های مردمی را در شهرهای معمولان، پلدختر، نورآباد و اهواز به مرکزیت کانون صنفی الیگودرز و با همکاری معلمان بومی و همکاران اعزامی راه اندازی کردند. کمک های کانون های البرز و اسلامشهر به شهر معمولان و هدایای فرهنگیان تهران برای توزیع در روستاهای نورآباد، به فعالین دلفان سپرده شد. در پلدختر یک زوج فرهنگی ساکن منطقه، کل زندگی خود را به پایگاه فرهنگیان اختصاص داده و همچنان درگیر تحویل و توزیع کمک های معلمان هستند. کمک های کانون الیگودرز به عنوان کمپ مرکزیِ کانون های صنفی فرهنگیان در پلدختر تخلیه و بسته بندی شده و بر اساس نیازسنجی های انجام شده به اقشار ضعیف تر تحویل می شدند. هدایای فرهنگیان شیراز نیز به سمت نورآباد رفته و تحویل آسیب دیدگان شد. کمپ "زاگرس چشم انتظار" ماست از طرف تشکل های مردم نهاد مریوان در همان روزهای اول در معمولان راه اندازی شد و در ادامه دیگر شهرها از جمله سقز هم به این کمپ اضافه شدند. چندین محموله توسط کامیون در این شهر بصورت بسته هایی از اقلام مورد نیاز بین مردم تقسیم شد. در مجموع تلاش های فرهنگیان، اقدامات تشکل های مریوان، الیگودرز، سقز، تهران، اسلامشهر، خمینی شهر بصورت تشکیلاتی بوده و فعالین شیراز و کرج بصورت مستقل وارد کارزار همیاری شدند. پول های نقد تا اینجا همگی تبدیل به کالاهای مورد نیاز مردم شده و در اختیارشان گذاشته شده است. ما در مریوان روش دیگری را نیز پیش گرفتیم. در این روش ما یا در مبدا پول ها را به کالا تبدیل کردیم و یا لیست هایی تهیه نموده و در مدارس از معلم های وکالت گرفتیم تا از جانب آنان 100، 200 ،300 و .... هزار تومان از فروشگاه تعاونی مصرف فرهنگیان کالاهای مورد نیاز را تهیه کنیم. یعنی اجازه گرفته شد تا با اعتبار آنان کمک ها را تهیه کرده و بعدها فروشگاه از حقوق آنان کسر نماید.
 
برگ سبزی است تحفه درویش
در گزارشی که روح اله قدیمی یکی از فعالین صنفی خمینی شهرِ اصفهان از کارهای انجام شده منتشر کرد آمده بود:  "همراه با سایر هموطنان نوع دوست، فرهنگیان عزیز نیز بخش کوچکی از امداد رسانی به هموطنان سیل زده را بعهده گرفته بودند. "ستاد همیاری فرهنگیان" با همکاری چند کانون صنفی فرهنگیان، تشکیل، و کار خود را در مناطق سیل زده استان لرستان شروع کرد. در این مدت محموله های کمک های مردمی از شهرهای تهران، اسلامشهر، کرج، سقز، مریوان، الیگودرز، خمینی شهر، شیراز و . . . به ستاد همیاری مستقر در پلدختر و معمولان و نورآباد رسید و پس از بسته بندی در اختیار مردم عزیز آسیب دیده قرار گرفت. لازم است از دوستان فرهنگی شهرهای سیل زده که بسیار فعال بوده و مسئولانه و دلسوزانه در خدمت کمک رسانی بودند تشکر شود. همچنین باید از زوج فرهنگی که خانه خود را در اختیار ستاد همیاری فرهنگیان کشور قرار داده و با مهربانی، همیاری را موثرتر کردند نیز سپاسگزاری کرد. در پایان لازم به یادآوری است که کار امدادرسانی به هموطنان سیل زده باید پس از گل روبی شهرها توسط نهادهای حاکمیتی با جدیت ادامه یابد؛ تا مشکل مسکن عزیزان آسیب دیده در کوتاه ترین زمان ممکن حل شود و این عزیزان به زندگی عادی خود برگردند."
 
دولت باید سر رشته کمک ها را در دست داشته باشد
البته همه فعالین معلم ورود تشکیلاتی در این زمینه ها را چندان قبول ندارند. یکی از این تشکل ها سازمان معلمان ایران است. خانم نقی یی دبیرکل این تشکل می گوید: "ما بر این باوریم که باید نهادهای مسئول مانند هلال احمر را کمک نمود تا اعتبار واقعی خویش را بدست آورده و رهبری عملیات امدادرسانی به آسیب دیدگان را بر عهده گیرد. ما در این گونه حوادث نیازمند رهبری و فرماندهی واحد هستیم. اگر نهادهایی که در این زمینه ها وظیفه های ذاتی ندارند هر کدام مستقلا وارد کار شوند آن چیزی پیش می آید که در زلزله کرمانشاه رخ داد؛ آشفتگی و بی سامانی در مدیریت کمک رسانی! گرچه شعبه های ما در سراسر کشور، چه به شکل انفرادی و چه گروهی، همانند همکاران در استاد فارس، کمک های خودشان را به مردم آسیب دیده فرستادند، اما به شکل سازمان دهی شده و تشکیلاتی به دلیلی که اشاره شد وارد کمک رسانی نشدیم." البته خبرهایی نیز بود که اعضای دیگر تشکل های فرهنگی مانند انجمن اسلامی معلمان نیز به شکل انفرادی در کنار مردم سیل زده بودند و به آن ها کمک رسانی می کردند.
 
نهادینه کردن اخلاق و همیاری
نیک نژاد از فعالین صنفی تهران در این باره می گوید: " همیاری و کمک به نیازمندان از ویژگی های ارزشمند انسانی است. بی گمان هر انسانی به صرف انسان بودن باید به همنوعان گرفتار خویش کمک کند. در این زمینه اگرچه تشکل های صنفی معلمان به طور ذاتی باید پیگیر خواسته های صنفی معلمان باشند اما به دلایلی، ورود تشکیلاتیِ تشکل های صنفی نیز می تواند سودمند باشد. نخست آن که مدرسه ها به عنوان گسترده ترین نهادهای اجتماعی در دورترین روستاهای کشور نیز فعالند و معلم نیز به عنوان یکی از مهمترین محورهای آموزش به شکل اداری موظف به حضور در مدرسه می باشد. بی گمان این گستردگی و حضور در هنگام بحران هایی مانند سیل های گذشته می تواند بر امدادرسانی و کمک به آسیب دیدگان بسیار موثر بوده و بر گستردگی و عمق آن بیفزاید؛ تجربه ورود تشکیلاتی تشکل های معلمی نیز اثربخشی کمک های جمعی را نشان می دهد.
 از دیگر سو یکی از مهمترین هدف های نهاد آموزش، پرورش خلقیات شهروندی مانند همدردی، همیاری، همکاری و ...  در نوآموزان است. شرکتِ معلمان و به دنبال آن دانش آموزان در کمک رسانی به نیازمندان و تجربه برآمده از آن، بی گمان یکی از ماندگارترین آموخته های رفتاری برای دانش آموزان امروز و شهروندان فردا خواهد بود. از این رو انتظار می رود چنین حرکت هایی مورد تشویق دولت قرار گرفته شود و یا دست کم در برابر این تلاش ها مانع تراشی نشود."