کاندیداهای ریاست جمهوری و تلفات تصادفات جاده ای

کابوس حوادث جاده ای و تلفات بسیار زیاد تصادفات دست از سر مردمی که قصد دارند با یک مسافرت چند روزه خستگی روزمرگی زندگی را از خود دور کنند بر نمی دارد. امسال هم مانند سال های گذشته با پایان تعطیلات نوروزی صدها خانواده ایرانی عزادار فوت بستگان خود در تصادفات صورت گرفته شدند. صحبت از مجروحان و مصدومان نیست زیرا که شکر خدا آنان هنوز در قید حیاتند. ولی انتشار اخباری مانند مقایسه کشته شدگان یک هفته اول تعطیلات نوروز در ایران با یک هفته اول جنگ جهانی دوم یا گزارش مسئولین پلیس راه مبنی بر اینکه سال گذشته هر 60 دقیقه یک و سال جاری هر 71 دقیقه یک نفر بر اثر تصادفات ایام نوروز فوت کرده اصلا نکته خوشایندی نیست که بدون هیچ تفکر یا چشم اندازی برای یافتن راهکارهای ممکن فقط بخواهیم آن را در شبکه های اجتماعی انتشار دهیم.
تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری به زودی آغاز می شود هرچند برخی کاندیداهای احتمالی با شروع سفرهای استانی تبلیغات ملموس و غیرملموس خود را زودتر آغاز کرده اند. مهم ترین موضوع های مورد علاقه آنان مباحث گسترده ای مانند ایجاد رفاه اجتماعی، اشتغال جوانان، کنترل تورم و توسعه مناسبات بین المللی را شامل می شود.
اگرچه به لحاظ اهمیت معمولا مهم ترین موضوعات مورد نظر کاندیداها در گفتگوهای مختلف حول محور نفت؛ اقتصاد نفتی و تبعات آن است ولی آنچه هرگز از سوی کاندیداها مورد توجه قرار نگرفته و خبرنگاران رسانه های گروهی نیز از آنان نمی پرسند، آمار بسیار بالای تلفات جاده ای کشور است. آمار
کشته-های سالانه کشور در تصادفات جاده ای چیزی حدود 20 هزار نفر
است و این از جمله مقام های نخست جهانی است که مطمئنا هیچ ایرانی از بابت داشتن آن احساس غرور و افتخار نمی کند. وقتی تصور کنیم با کشته شدن این تعداد از هموطنان هر ساله چند خانواده عزادار می شوند بهتر
می¬توان متوجه عمق فاجعه آمیز این آمار شد. تازه این ارقام فقط مربوط به کشته شدگان تصادفات است و گرنه آمار کسانی که در سایر تصادف ها زخمی یا دچار نقص عضو می شوند باید رقم بالاتری را در بر بگیرد.
هر سال با آغاز تعطیلات عید، تابستان و هفته های پایانی شهریور ماه که مردم برای یک تفریح کوتاه و گذراندن اوقات فراغت به جاده های بین شهری رو می آورند تا با خانواده استراحتی داشته باشند شاید بیشترین دغدغه و نگرانی همه، تصادف های غم انگیزی باشد که گوئی جزئی از اخبار همراه با تعطیلات شده است. اگرچه مسئولین پلیس راه کشور همواره با آماده باش صد¬¬¬درصدی نیروهای خود سعی در کنترل رانندگان و کاهش حوادث داشته، برای نیل به این هدف تمامی امکانات اطلاع رسانی از جمله صدا و سیما را به یاری می گیرند ولی آمار های موجود هم چنان بالا می باشد.
کاش می شد کاندیداهای محترم ریاست جمهوری در خصوص اینکه برای کاهش تلفات جاده ای چه راهکاری در نظر خواهند گرفت نیز توضیحی به مردم می دادند. به طور مثال می توانند بگویند چگونه مشکل را ریشه یابی کرده و برای رفع آن اقدام می کنند؟ آیا به نظر آنها مشکل در مهندسی ساخت
جاده هاست و با تامین بودجه جاده ها را تعریض و مهندسی آن را اصلاح
می کنند؟ یا اینکه به اعتقاد آنها بخش عمده ای از مشکل مربوط به خودروهای ناایمن و غیر استاندارد تولید داخل می باشد و برای رفع معضلات مربوط به خودروها مسئولان این صنعت را به افزایش کیفیت ملزم نموده یا اینکه اجازه ورود خودروهای هم قیمت ولی با کیفیت خارجی را خواهند داد؟ و در نهایت برای نهادینه کردن هر چه موثرتر فرهنگ احترام به قوانین و مقررات و رعایت آن چه خواهند کرد؟
بی شک مشکلات کشور زیاد است و البته برای رفع آنها باید اولویت بندی مناسبی صورت بگیرد. ولی اگر بخواهیم بر اساس ارزش و اهمیت مشکلات به اولویت بندی و برنامه ریزی برای رفع آنها بپردازیم باید بپذیریم که هیچ اولویتی ارزشمندتر و اساسی تر از حفظ جان مردم نیست و باید به گونه ای عمل کنیم که شادکامی های مردم به ویزه در آغاز سال نو به عزا تبدیل نشود. باید منتظر ماند و دید کاندیداهای محترم در این خصوص فکری کرده و برای آن برنامه ای ارائه می دهند یا اینکه چون موضوع برای همه لاینحل به نظر می رسد کسی را به رفع آن امیدی نیست؟ 
عبدالرسول دشتی