انتظار برای پایان سردرگمی در انتخاب شهردار

یک سال پیش انتخاب نهایی مردم تهران برای اعتماد به افرادی که بتوانند شهر را با شیوه ای تازه تر مدیریت کنند و با نظارت دقیق و مستمر بر شخص شهردار بساط فسادها و رانت های نهادینه شده را تا حد امکان جمع کنند، به تشکیل شورایی بیست و یک نفره منجر شد. شورایی  که علی رغم دارا بودن ویژگی های مثبت بسیار و همچنین برجای گذاشتن عملکرد قابل قبول در همین چند ماه آغاز به کار (که قابل مقایسه با شورای شهر چهارم و عملکرد نه چندان مطلوبشان نیست)، حالا نزدیک به یک سال است که میلیون ها تهرانی را سرگردان کرده است؛ تهران هنوز که هنوز است شهردار ندارد.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، فرار زودهنگام نجفی تحت تأثیر فشارهای همه جانبه ای که او را در مقام شهردار پایتخت بر نمی تابیدند، موجب شد تا بار دیگر نمایندگان شورای شهر همه چیز برای انتخاب شهردار را از صفر شروع کنند. حالا پس از گذشت نزدیک به یک سال شورا از نو به هفت نام برای نشاندن در ساختمان بهشت رسیده است که طولانی شدن این روند و از نو آغاز شدن تلاش ها، مردم و رسانه ها را کلافه کرده است. نکته جالب این که در میان کاندیداهای دوره جدید شهرداری برخی در میان گزینه های دوره گذشته نیز حضور داشتند و بنا براین برنامه خود را از پیش به شورا داده اند. برخی دیگر نیز در سمت های مهم دولتی مانند وزارت مشغول به کارند و اگر توانی دارند شایسته تر آن است که در پستی که مسئولیتش را پذیرفته اند به خدمت رسانی ادامه دهند. به همین خاطر سردرگمی نمایندگان شورا قابل توجیه به نظر نمی رسد و مشخص نیست که طولانی شدن روند انتخاب شهردار جدید چرا باید این اندازه زمان مردم را تلف کند. در همین اثنا خبرهایی دال بر آن که یکی از گزینه ها کم و بیش برای شهرداری کرج نیز بی تمایل نیست نیز به گوش می رسد. از طرف دیگر محمود حجتی یکی از گزینه های شهرداری تهران که در دولت دوم حسن روحانی روزهای متزلزلی را در مقام وزارت گذرانده است، هنوز به شهرداری نرسیده مورد انتقاد خطیب نمازجمعه تهران قرار گرفت که نمی تواند نکته امیدوار کننده ای برای او باشد. شورای شهر سرگردان است و مردم را سرگردان می کند.

شورای شهر شفاف و لاک پشتی!
بدون شک یکی از بزرگ ترین تفاوت های مثبت شورای شهر پنجم با دوره گذشته خود، در اصرار و عمل ایشان به شفاف سازی هرچه بیشتر امور بوده است. اتفاقی که بعید است کسی بتواند به آن انتقادی جدی وارد کند. با این همه به نظر می رسد که شورا به بهانه شفافیت زمان بیشتری برای اقدامات و تصمیم گیری های خود صرف می کند که نمونه بارز و مشهود آن در دو مرتبه انتخاب شهردار به خوبی خود را نشان داده و می دهد. روندی که باعث می شود معضلات موجود در شهرداری تهران چند برابر بیشتر دچار ابهام و پیچیدگی شود و حتی با فرض ثابت ماندن ساختارهای ایجاد شده توسط نجفی، همچنان پایتخت نشینان را در انتظار یک مدیر قابل قبول و مدبر نگه دارد. در واقع به نظر می رسد که شورای شهر راه شفافیت بخشیدن به امور را در اطاله بروکراسی و وقت کشی یافته است که به روشنی روشی غیرقابل قبول است.

یک مدیر و هزار سودای پیش رو
تجربه ناکام انتخاب محمدعلی نجفی به روشنی نشان داد که شهردار جدید شرایط سخت تری برای قرار گرفتن در این موقعیت شغلی خواهد داشت. به موازات آن که شورای شهر می خواهد پیش از هرچیز با اطمینان یافتن از سلامت جسمانی گزینه ها راه بهانه تراشی با محوریت بیماری را بر شهردار آینده ببندد، به نظر می رسد که عوامل فشار بر نجفی نیز شیوه و ساز و کار تحت فشار قرار دادن فردی در رأس ساختمان بهشت را به خوبی یافته باشند. مسئله ای که باید مدنظر نمایندگان شورا و شهردار آینده قرار گیرد. جدای از همراهی با نمایندگان شورای شهر بیست و یک نفره، تعامل با ساز و کارهای احزاب و گروه های تأثیرگذار حاضر در روابط شورانشینان نیز در این معادله جای خواهد داشت. سایه سنگین غلامحسین کرباسچی که به نظر می رسد حالا دیگر به روشنی برای خودش جایگاهی خاص در اتاق فکر برخی نمایندگان و حیاط خلوت شورا ایجاد کرده است تنها یک مسئله قابل حل و گذرا از این موقعیت است. اما نیاز ضروری به تعامل با عوامل فشارهای بالادستی بر نجفی، تعامل با گروه های مستقر در شهرداری و همچنین افرادی که همچنان چشم امیدشان رسیدن به موقعیتی در این مجموعه خاص است از جمله عواملی است که می تواند کار را برای شهردار آتی سخت کند.

وقت کشی شورا فرصت سازی برای مردودین
اتلاف وقت بیش از اندازه نمایندگان شورای شهر پنجم موجب شده تا برخی افرادی که حتی نتوانستند نظر مردم را برای دوباره راه یافتن به صندلی شورا جلب کنند با خیال راحت تری بر فسادهای انبار شده، افشا و رسیدگی نشده ببندند و با چشم پوشی از تردیدهایی که در خصوص خودشان وجود دارد به اظهار نظر بپردازند. مهدی چمران رئیس دوره گذشته شورای شهر تهران که همواره به عنوان یار و همراه صمیمی محمدباقر قالیباف خود را نشان داده است، با فراموش کردن نتایج مدیرت خود و قالیباف بر شهر تهران اظهار داشت: «شهرداری تهران نیاز به یک مدیر جهادی دارد و باید مرد کار و عمل باشد نه مرد حرف.قاعدتا در بین گزینه‌های مطرح شده اگر بخواهیم با قالیباف مقایسه کنیم در حد آن نیستند.» نکته ای که البته نقد آن برای کارشناسان و حتی مردم پیگیر اخبار مرتبط با دوران مدیریت قالیباف کار دشواری به نظر نمی رسد.
حالا با شروع شدن روند جدید انتخاب شهردار انتظار می رود که نمایندگان شورای شهر با تلاشی مضاعف و سرعتی به مراتب بالاتر این مهم را عملیاتی کنند. تهران مدیر ندارد و در چنین شرایطی هنوز برخی دنبال یارکشی و اعمال نفوذ هستند که البته مودر تأیید اکثریت نمایندگان شورا نیز نخواهد بود. زمان اما به ضرر مردم تهران تلف می شود و بهشت همچنان صاحبی ندارد و ساعت اتاق شیشه ای شورا خواب مانده است!