اوباما اشتباه می کند، امضای توافق هسته ای با ایران از راه معامله بر سر عراق یعنی شکست در دو جبهه

کیم هولمز معاون سابق وزیر خارجه آمریکا در نشنال اینترست نوشت: یکی از درس های سیاست آن است که اشتباهات باعث پیچیدگی و اشتباهات بیشتر می شود. در واقع گزینه های خوب از دست می رود و گزینه های بد افزایش پیدا می کند. چاله عمیق تر می شود چراکه ناامیدی شما را متقاعد به بررسی گزینه هایی می کند که هرگز در شرایط بهتر به آن فکر نمی کردید.

به گزارش فریادگر، این همان چیزی است که ما نگران وقوع آن در عراق هستیم، چراکه ما گزینه های خوب بسیار کمی داریم، دولت اوباما ممکن است به فکر معامله با ایران بر سر عراق بیافتد.

این اقدام ممکن است برای همه قانع کننده باشد. هم ایران و هم امریکا داعش را دشمن می دانند و هر دو خواستار مقابله با نابودی دولت بغداد هستند. در واقع، ایران به کناره گیری نوری المالکی کمک کرد و کردها نیز اشاره کرده اند که از حمایت و کمک تهران در جهت عقب راندن داعش خوشحال می شوند.

در همین حال، ما چیزی داریم که ایرانی ها می خواهند یعنی تن دادن به برنامه غنی سازی این کشور و ما نیز چیزی می خواهیم که آنها دارند، نیروهای شیعه در عراق که در عقب راندن داعش در عراق به دولت مرکزی کمک کرده اند.

البته این طور نیست که بگوییم این ایده ی جدیدی است که به تازگی مطرح شده است. در اوایل تابستان، سه مقام سابق آمریکا از جمله رایان کروکر، ویلیام لوئرز و توماس پیکرینک خواستار روابط استراتژیک امریکا و ایران شدند. آنها اتحاد اشکار را رد کردند اما گفتند اقدام موازی و هماهنگ شده ضروری است.

ایرانی ها ایده ی همکاری عراق را در ماه ژوئن و پیش از ضرب الاجل پیشین هسته ای طرح کردند. گفتگوهای غیررسمی و کوتاهی میان ایرانی ها و امریکایی بر سر ارتباط دادن توافق هسته ای با همکاری در عراق صورت گرفت اما هیچ خبر و نتیجه رسمی به بیرون درز نکرد. پنتاگون با این طرح به شدت مخالف است اما اگر دیپلمات های با تجربه چون کروکر و پیکرینگ آن را می پذیرند می توانیم تصور کنیم که وزارت خارجه و مهمتر از آن سیاسیون کاخ سفید به آن به عنوان راهی در جهت کاهش فشارها برای اعزام نیرو به عراق نگاه می کنند.

در ادامه به چگونگی توافق بر سر مسئله عراق اشاره می کنیم. از هیچکس پنهان نیست که دولت اوباما عاجزانه به دنبال توافق هسته ای با ایران است و آن را میراث خود می داند. بعلاوه، پرزیدنت اوباما گزینه ای نظامی را کنار گذاشته، بنابراین گزینه های زیاد دیگری نمانده است. هم اکنون برخی از تحریم ها علیه ایران لغو شده است.

باتوجه به موانعی که بر سر توافق ایران و آژانس بوجود آمده، گفتگوها به بن بست خورده است و دولت اوباما ممکن است به جایی برسد که به این فکر بیافتد، اگر با ایران نمی توان مصالحه کرد اما می توان از آن کمک گرفت. اینجاست که ماجرای عراق وارد معادله می شود.

وعده و قول به همکاری اعلام نشده در عراق می تواند به عامل توافق بر سر مسئله هسته ای تبدیل شود. در مقابل صرف نظر از کاهش زیاد سانتریفیوژهای ایران، تهران می تواند نه تنها داعش را به عقب برانده بلکه کمک به ایجاد ثبات فوق العاده در عراق کند.

اگر ایران با نیروهای نظامی خود به عراق ورود کند و عملیات موفقیت امیزی صورت دهد، فشارها به آمریکا برای عملیات نظامی در عراق کاعش پیدا می کند.

در اینجا یک مشکل وجود دارد. معامله با ایران بر سر عراق توهمی بیش نیست. آنها خواستار حضور و نفوذ در عراق البته از سوی دیگر لغو تحریم های غرب هسند.

در صورت چنین توافقی ما در دوجبهه شکست می خوریم. اول اینکه ایران برای ادامه برنامه هسته ای خوب با چراغ سب مواجه می شود و دوم اینکه از حمایت آمریکا برای حضور بیشتر خود در عراق بهره مند می شود.

در پایان این مقاله آمده است: دولت اوباما اشتباهات زیاده کرده، پس بیاید با همکاری با ایران آن را دو چندان نکند.
منبع:انتخاب