مِهر، بي مُهر وزير

امسال دومين سال مداوم است که پائيز دانشگاه بدون وزير درهاي خود را به روي دانشجويانش مي‌گشايد. اولي سال گذشته بود که جعفرميلي منفرد وزير پيشنهادي روحاني براي وزارت علوم نتوانست راي اعتماد مجلس اصولگرا را جلب کند و جعفر توفيقي به جاي او سرپرست شد.

به گزارش فریادگر؛ دومي هم که هنوز يک ماهي از برکناري اش نگذشته است؛ رضا فرجي دانا برکنار شد تا روحاني اين بار محمد علي نجفي را به سرپرستي وزارت علوم برگزيند. دانشگاه در حالي به تاکيد مقامات حکومتي بايد فضايي پويا، امن و پر نشاط داشته باشد که امسال نيز با بيم بي وزيري روزهاي آغاز سال تحصيلي اش را شروع کرده است. تجربه اي که بيش از هر چيز نشان دهنده گم شدن سر رشته اصلي يعني ماهيت خردورزي و علم از دست تصميم سازان و سياستگزاران است.

بعد از آنکه وزير علوم، تحقيقات و فناوري با تحريک جريان پايداري استيضاح شد، بسياري انتقاد کردند که اگر همه مسائل مربوط به استيضاح را کنار بگذاريم، برکناري وزير در آستانه آغاز سال تحصيلي جديد، بسيار نامناسب و بد موقع بود. ماجراي استيضاح وزير علوم اگرچه به پرونده‌هاي فساد علمي و سهميه‌هاي دکتري و بورسيه‌هاي غير قانوني گره خورد اما در روز استيضاح، وزير تلاش کرد بدون افشا کار را در جهت تعامل دولت و مجلس جلو ببرد و از استيضاح، بگريزد، اما دانايي فرجي دانا به کمکش نيامد و وزير استيضاح شد، تا بيش از هر چيز احتمالات سياسي اين برکناري را پر رنگ تر کند.

آنچه بيش از هر چيز در استيضاح وزير علوم از سوي مجلس خود را نشان مي‌داد، فعاليت معاونانش در « فتنه ۸۸» بود!

حالا زمزمه استيضاح وزير آموزش و پرورش هم در دالان‌هاي سبز مجلس پيچده است! اينبار جرياني در مجلس دست به کار شده تا به بهانه انتصابات در آموزش و پرورش و البته برخي جزئيات، علي اصغر فاني وزير آموزش و پرورش را استيضاح کند. اما هدف از استيضاح يک وزير آموزشي ديگر چه مي‌تواند باشد؟ آيا ۱۸ مورد سوء مديريت که ۸۰ نماينده امضا کننده طرح استيضاح برشمرده و تبليغ کرده اند و براي نمونه بي توجهي به «هوشمندسازي مدارس خاص، شاهد، استعدادهاي درخشان و غيرانتفاعي» مي‌تواند دليل اصلي استيضاح باشد؟

بي شک اينگونه نيست و رفتار استيضاح کنندگان شبيه به ظاهر اين ضرب المثل ايراني است که «زين حسن تا آن حسن صد گز رسن.» به تعبيري مي‌توان رد پاي خيز دوم مخالفان را در آرايش جريانات سياسي کشور در ايام مانده به انتخابات مجلس شوراي اسلامي جستجو کرد.


***
به لحاظ سنتي معلمان به عنوان بخشي از گروه‌هاي مرجع به شمار مي‌آيند. رهبران فکري جوامع و محلات کوچک که نقش مهمي در سازماندهي افکار عمومي دارند. معلم‌ها به دليل وابستگي ارگانيک به درصد بالايي از جمعيت و همينطور به دليل نگرش سنتي اعتماد ميان مردم به خوبي مي‌توانند بازي را به سود يکي از جريان‌هاي سياسي درگير تمام کنند. تصديق اين مدعا در انتخابات مختلف ايران قابل رصد و ارزيابي است چرا که آموزش و پرورش و وزارت علوم به دليل درگيري با طيف وسيعي از دانش آموزان و دانشجويان به شکل سازمان يافته، نقش تعيين کننده اي دارند.

طرح اين فرضيه احتمالي که استيضاح کنندگان و يا حتي طرفداران دولت تلاش دارند با ايجاد تغيير در ساخت و ساحت دانشگاه و مدارس و تشنج و بي سرپناهي وزارتخانه‌هاي مهم دولتي از اين نمد کلاهي سياسي براي خود ببافند چندان خوشايند نيست؛ اگرچه دو دستي چسبيدن حوزه‌هاي انتخابيه از سوي نمايندگان مجلس موضوع قابل درکي است، اما بي شک اهميت تعليم و تربيت و مفاهيمي از جمله ترويج انديشه و خرد و آماده سازي جامعه با دانش و با سواد بيش از «دوقران ده شاهي» انتفاع دوران نمايندگي و منافع جانبي و حاشيه اي آن داراي ارزش است. انتظار مي‌رود لااقل تجربه تاسف آور دانشگاه براي مدارس کشور رخ ندهد و يک وزارتخانه آموزشي ديگر بي وزير نماند. با اين حال نيشتر نقد نيز به تن و تنه دولت مي‌خورد که دولتمردان و سياستمدارن دولتي، هدفي جز ترميم زخم‌ها و برطرف کردن عيب‌هاي پيکر مديريت دانش و آموزش و پرورش را در سر نپرورانند و از مجاري پاکيزه دموکراسي دنبال تائيد خود از مردم باشند!

منبع: ابتکار