سهم‌خواهی دلیل رأی نیاوردن بی‌طرف بود یا بحران‌های وزارت نیرو؟

وزارت نیرو یکی از وزارت‌خانه‌هایی بوده است که ظرف سال‌های گذشته مباحثی مختلفی پیرامون آن، از ادغام آن با وزارت نفت گرفته تا بحث‌های مربوط به انتقال آب بین استان‌های مختلف کشور، خشک شدن دریاچه ارومیه، ریزگردها و اصولی یا غیراصولی بودن سدسازی‌ها مطرح شده است. اما این بار، بحث رأی عدم اعتماد به وزیر پیشنهادی روحانی برای این وزارت‌خانه به موضوع روز تبدیل شده است.
به گزارش مردم‌سالاری آنلاین، آن‌قدر موضوع بحرانی در حوزه‌های کاری مربوط به وزارت نیرو وجود دارد که شاید در حالت عادی رأی نیاوردن وزیر پیشنهادی برای تصدی این وزارت‌خانه در مجلس، در حالت عادی عجیب نباشد. اما برخی از ناظران معتقدند که این بار حالتی غیرعادی در جریان رأی اعتماد به حبیب‌اله بی‌طرف به وقوع پیوسته است.
برخی از نمایندگان مجلس می‌گویند بی‌طرف برنامه‌ای برای مدیریت بحران آب نداشته است. غلامرضا تاجگردون، رییس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی، بر این عقیده است که بی‌طرف قربانی بحران آب در سالیان گذشته شده، وی نتوانسته به مطالبات منطقه‌ای نمایندگان پاسخ دهد و در نهایت نیز «نطق ضعیف و بی‌انگیزه‌ای» در مجلس ایراد کرده که این دلایل منجر به رأی عدم اعتماد مجلس شده است.
بحران در حوزه‌های زیرمجموعه وزارت نیرو هم واقعاً متعدد است. این بحران‌ها دارای آن‌چنان تعددی هستند که می‌توانند هر مدیری را که پیش از این در مجموعه وزارت نیرو حاضر بوده، برای کسب رأی اعتماد از مجلس دچار مشکل کنند. دریاچه ارومیه در نتیجه سدسازی‌های غیراصولی در بالادست آن خشک شده و این امر علاوه بر آسیب‌های فراوان زیست‌محیطی، زندگی مردمی که در نزدیکی دریاچه زندگی می‌کنند را نیز با مشکلات جدی نظیر بادهای نمکی و گرد و غبار نمکی، مواجه ساخته است.
در خوزستان، تالاب هورالعظیم به دلایل مشابهی به مرداب یا بیابان تبدیل شده و این امر باعث شده تا بستر هورالعظیم به منشأیی برای تولید ریزگردها تبدیل شود. علاوه بر این، در زمستان امسال، در خوزستان شاهد تلفیق بحران ریزگردها با قطعی گسترده آب و برق بودیم که این امر به اعتراض شهروندان خوزستانی منجر شد.
سدسازی‌های بی‌رویه در کشورهایی نظیر ترکیه و عراق در بالادست رود فرات، باعث بیابانی شدن پایین‌دست این رودخانه مهم شده و این امر ریزگردهای را به ایران که با این کشورها همسایه است، روانه ساخته است. وزارت نیرو مسئول رایزنی در این مورد است و حتی این وزارت‌خانه دارای سمتی به عنوان مدیرکلی آب‌های مرزی است؛ با این حال اقدامی اساسی در این زمینه نشده است و دیپلماسی آبی کشور در سال‌ها و دهه‌های گذشته ضعیف بوده است.
موارد متعدد دیگری نیز می‌توان به این فهرست اضافه کرد. با این وجود، عده‌ای از ناظران بر این عقیده‌اند که بی‌طرف نه به دلیل این بحران‌ها، بلکه با یک طراحی سازماندهی شده از صحنه حذف شده است. آنان می‌گویند بی‌طرف به این دلیل رأی نیاورده است که برخی از نمایندگان، از جمله غلامرضا تاجگردون که از وی پیشتر نقل قولی آوردیم، سعی داشته‌اند از وی سهم‌خواهی کنند که پاسخ بی‌طرف به خواسته‌های آنان منفی بوده است.
شیوه رأی نیاوردن بی‌طرف نیز واقعاً در مجلس عجیب بود: 142 نماینده برای سخنرانی در حمایت از بی‌طرف ثبت نام کرده بودند؛ ولی در نهایت وی تنها موفق به اخذ 133 رأی موافق شد! این نشان می‌دهد که رأی نمایندگان تنها در ساعات آخر مانده به رأی‌گیری تغییر کرده است.
اصلاح‌طلبان از این گلایه دارند که تعدادی از اعضای فراکسیون امید در جریان رأی‌گیری از خود رفتار فراکسیونی نشان نداده‌اند. روزنامه شرق حتی مطرح کرده که چند نماینده مجلس در جلسه با بی‌طرف در ساختمانی در حوالی میدان آرژانتین، خواستار ایفای نقش در تعیین معاونت‌ها و مدیرکل‌های وزارت نیرو بوده‌اند. اگر این موارد صحیح باشد، رفتار سهم‌خواهانه عجیب و غریبی شکل گرفته است که چهره پارلمان کشور را مکدر می‌کند.
به هر حال، تنویر افکار عمومی در وضعیت فعلی بیش از هر زمانی دیگری مورد نیاز است. این سوال به صورت جدی وجود دارد که آیا عدم رأی اعتماد به بی‌طرف به دلیل سهم‌خواهی‌های شخصی بوده است یا خیر؟ بین برخی فعالان سیاسی با برخی از نمایندگان مجلس نظیر بهروز نعمتی و غلامرضا تاجگردون در شبکه‌های اجتماعی، مباحث و جدل‌هایی صورت گرفته است که نیاز دارد واقعیت آن‌ها مشخص شود.
مجلس در جریان رأی اعتماد به وزرا باید به کارنامه و برنامه آن‌ها رأی بدهد و در خانه ملت سهم‌خواهی و منفعت شخصی نباید اصل تعیین‌کننده باشد. باید با شفاف‌سازی طرفین این بحث، از جمله خودِ بی‌طرف، مشخص شود که دلایل واقعی عدم رأی اعتماد به وزیر پیشنهادی نیرو چه بوده است.