یکی از پیامدهای مهم و بلندمدت حمله روسیه به اوکراین، تغییر ساختار جریان صادرات نفت در بازار جهانی است که تاثیر مستقیم بر بازیگران خاورمیانه خواهد داشت و آنها را به این تصمیم گیری وا می دارد که آیا با روسیه و یکدیگر رقابت کنند یا به هماهنگی تلاش های خود ادامه دهند.
به گزارش دیپلماسی ایرانی ، موسسه خاورمیانه در ادامه این تحلیل می‌نویسد که باوجود شایعات مبنی بر تعلیق روسیه از توافق اوپک پلاس، همکاری میان مسکو و دیگر تولیدکنندگان نفت شاید همچنان و حتی پس از پایان توافق کاهش تولید در سپتامبر ۲۰۲۲، ادامه یابد.
اگرچه ظرفیت تولید روسیه رو به کاهش است، مسکو همچنان یک بازیگر مهم محسوب می شود و نقش آن می تواند در آسیا که بازار مصرف کلیدی برای تولیدکنندگان نفت خلیج فارس است، افزایش یابد.
در هفته‌های نخست جنگ اوکراین سؤالاتی در این مورد وجود داشت که آیا تحریم‌ها و مشکلات تدارکاتی به مسکو اجازه می‌دهد صادرات نفت خود را از اروپا به آسیا هدایت کند، ولی اکنون پاسخ آن مثبت است.
هند با کنار گذاشتن نگرانی و تردید اولیه خود، خریدار اصلی حجم مازاد نفت روسیه شناخته می شود و از واردات روزانه تقریباً صفر در فوریه، به واردات ۰.۹ میلیون بشکه در ماه مه رسیده است.
آمار نشان می دهد که پس از کاهش اولیه صادرات نفت روسیه به چین در ماه ژانویه، این حجم در ماه فوریه دوباره شروع به رشد کرد و تقریباً به ۲ میلیون بشکه در روز رسیده است. علاوه بر این، تقاضا برای نفت روسیه به چین و هند محدود نمی‌شود و اندونزی و سریلانکا نیز ابراز تمایل کرده‌اند. عوامل متعددی از رشد عرضه نفت روسیه به آسیا حمایت می کند که مهمترین آنها تخفیف های بی سابقه ای است که تولیدکنندگان روسی به مشتریان خود می دهند. بر اساس برآوردهای مختلف، این تخفیف به ۲۵ تا ۳۵ تا دلار در هر بشکه می رسد.
مسکو همچنین باید قدردان تهران باشد که به مصرف‌کنندگان آسیایی اجازه داد روش‌های دور زدن تحریم‌ها را برای خرید نفت ایران توسعه دهند. اکنون پکن و دیگران از همین روش ها برای تنظیم تجارت نفت خود با روسیه استفاده می کنند. همچنین نفت روسیه از نظر حجم و کیفیت برای مصرف‌کنندگان آسیایی جذاب‌تر از نفت ایران است. با این حال، کشورهایی از جمله تولیدکنندگان نفت در خلیج فارس، از این تحول در بازار زیان کرده‌اند. ایران نخستین کشوری بود که از این موضوع دچار زیان شد.