سال‌هاست در زمینه‌های فرهنگی و هنری افراد زیادی فعالیت‌های مختلفی را انجام داده اند و تجربیات زیادی را از سردی و گرمی و شکست و پیروزی در شهر‌ها و روستاهای مختلف بدست آورده اند. اینها سرمایه‌های فرهنگی و هنری استانها محسوب میشوند. اما متاسفانه هیچ سرمایه گذاری روی این افراد صورت نگرفته است. شاید این افراد به دلایل مختلفی نخواستند یا نتوانستند صاحب مجوزی رسمی برای فعالیت خود باشند و فقط فعال فرهنگی و هنری محسوب میشوند و به همین دلیل عنوان موضوع را «ولنگاری فرهنگی حقیقی» گذاشتم که نوک پیکان این ولنگاری متولیان فرهنگ و هنر را هدف قرار داده است! اما این اشخاص حقیقی در زمینه کاری و فکری مطمئنا اگر بیشتر از صاحبان مجوزهای فرهنگی و هنری اطلاعات نداشته باشند، به لحاظ تجربی و ایده گرایی، کمتر از آنها هم نخواهند بود . بنابراین شاهد هستیم، این سرمایه‌های با ارزش بدون اینکه از آنها استفاده شود در حال کمرنگ شدن و یا حتی به دلیل بی توجهی در حال از بین رفتن هستند. مدیران ادارات فرهنگی و هنری در شهرستان‌ها و حتی شهرداری‌ها میتوانند با تشکیل کارگروهی متشکل از این افراد و با توجه به سوابق کاری و فعالیت‌هایشان، از آنها در تصمیمات بهتر و موثرتر و خلاقانه تر در امور مدیریتی و اجرای برنامه‌های فرهنگی و هنری بهره برده و نتایج بهتری را کسب کنند. این کارگروه‌ها به دور از هر نوع هزینه ای برای آن اداره، در شهرستان بوده و باعث متفاوت شدن و بهتر برگزار شدن برنامه‌ها خواهند شد و همچنین انگیزه بیشتری برای این افراد برای فعالیت‌های بیشتر و بهتر ایجاد خواهد شد. قطعا وجود کارگروه‌های فرهنگی و هنری و تخصصی در زمینه‌های مختلف کمک شایانی در زمینه‌های اقتصادی و حتی جذب سرمایه گذار فرهنگی خواهد کرد. امروزه نواقص و کمبودها و ضعف‌ها در اجرای برنامه‌ها به وضوح مشخص است که متاسفانه برای مسئولین، به یک امر عادی تبدیل شده و هیچ برنامه ریزی برای رفع این ولنگاری وجود ندارد! امیدوارم این ضعف هرچه زودتر و با جدیت برطرف شده و به فعالین فرهنگی و هنری (حقیقی) نسبت به گذشته، از سوی مدیران فرهنگی و هنری و ادارات مرتبط در استانها توجه بیشتری شود.