چندی پیش، مهدی طارمی در گفت و گو با عادل فردوسی پور گفت که الان در گروهمان چهارم هستیم. اگر میخواهیم رتبه بهتری داشته باشیم باید کاری بکنیم. در آستانه سه ماه مانده به برگزاری جام جهانی فوتبال در قطر، فدراسیون پرحاشیه فوتبال بدون رییس، سرمربی تیم ملی بدون امنیت شغلی، تیم ملی بدون برنامه و مسابقات دوستانه جهت آمادگی و مهمتر از همه وجود چنددستگی در این تیم است. با درنظرداشت همه این موارد، می‌توانیم با طارمی هم نظر باشیم که بهترین رتبه ای که در قطر نصیب مان می‌شود، پله چهارم است. پیش از این هم نوشته بودم که هیچ سهمی برای وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال در موفقیت‌های تیم ملی قائل نیستم.
هر افتخاری که فوتبال ایران به مردم کشورمان هدیه داد، به خاطر نبوغ و سختکوشی جوانان ایرانی بود. وضعیت فعلی تیم ملی فوتبال در آستانه مهمترین رقابت‌های جهانی، موید این ادعاست که فوتبال کشور بی صاحب است. اوضاع این ورزش پرطرفدار، آنقدر سخیف و آلوده شد، که نامدارانی چون علی دایی دیگر حاضر نیستند در این معرکه ورود کنند. حالا دیگر هچکس نمی‌گوید که ورزش از سیاست جداست، بلکه بلعکس ورزش هم به بخشی از سیاست‌های بین المللی دامن می‌زند، که اگر غیر از این بود، فدراسیون فوتبال کانادا بازی دوستانه با تیم ملی کشورمان را لغو نمی‌کرد. با توجه به حضور تیم‌های ملی فوتبال انگلیس و آمریکا در گروه ایران و سابقه نزاع‌های سیاسی این دو کشور با تهران، چه دست‌های پشت پرده‌ای می‌خواهد شاهد خودزنی فوتبال ملی در صحنه جام جهانی باشد؟ هنگامی که با بهترین نسل در تیم‌های همگروه ایران در قطر روبرو هستیم، اینهمه آشفتگی پیرامون تیم ملی که حاصل بی برنامگی است، منشا چه تفکراتی در کشور است.؟ آنچه مسلم است اینکه همه این ناهنجاری‌ها را نمی‌توان در مدت زمان باقیمانده تا بازیهای جام جهانی قطر برطرف کرد، پس باید منتظر یک آبرو ریزی دیگر به سبک هالک فتوشاپی ، برای فوتبال ملی باشیم.
منبع: خبرآنلاین