«دیدار پیر یمگان ممکن نگردد الا با او و در مسیرش پیوسته رفته باشی»
ناصر خسرو یکی از شش شاعر بزرگ پارسی زبان است.او همانند فردوسی عمر خود را وقف نوشتن و سرودن کرد و در برابر مراکز قدرت حاکم در زمان خود ایستاد.
او پس از بازگشت از سفر هفت ساله ی خود از شهری به شهر دیگری گریخت تا سرانجام در روستای حضرت سعید در کوهستان‌های بدخشان ماندگار شد و به سرودن و نوشتن پرداخت و سپس در همان جا به دیار باقی شتافت.دکتر محمدرضا توکلی صابری که سیزده سال پیش با سفرنامه ناصرخسرو آشنا و شیفته او می‌شود، تصمیم می‌گیرد به مناسبت هزارمین سالگرد زادروز او مسیر سفرنامه قبادیانی را طی کند اما هزار مشکل‌ها می‌افتد تا اینکه وقت سفر می‌شود و حالا ما می‌توانیم همراه با دکتر توکلی رهسپار دیار ناصرخسرو شویم.
شوق دیدار با مزار یک ادیب پارسی آنچنان است که سختی‌های سفر را هم دوست داشتنی و به یادماندنی می‌کند حتی اگر این مزار همچون بسیاری نقاط دیگر در کنترل طالبان و دارودسته‌های مسلح باشد. کوشش دکتر توکلی صابری در افغانستان و بعد تاجیکستان برای رفتن به روستای حضرت سعيد و دو روستای ديگر و ديدار از مزار ياران ناصرخسرو و توصيف محل و گفتگو با افراد محلی بخشی خواندنی کتاب است و البته عکس‌های آرامگاه ناصرخسرو برای اولين بار در جهان در اين کتاب منتشر می‌شود.
«از میز کناری من که چند جوان پشتش نشسته بودند، یکی‌شان بلند شد و مدتی با خواننده صحبت کرد. سپس میکروفون را گرفت و در حالی که خواننده می‌نواخت شروع کرد به دکلمه اشعاری به فارسی. شعرهای مختلفی خواند که یکی به نظرم خیلی آشنا آمد. پس از اینکه جوان سر میزش برگشت از او پرسیدم که شعر از که بوده. گفت فروغ فرخ‌زاد. یکی از دوستانش پرسید: «نقصانی داشت؟» گفتم: «نه، فقط به نظرم آشنا آمد، کنجکاو شدم بدانم از کیست.» خواننده شعر فروغ گفت که آموزگار است. ادبیات فارسی را دوست دارد و شعرهای نادرپور، فرخ‌زاد، سیاوش کسرایی، فریدون مشیری، و غیره را می‌خواند. از او پرسیدم با چه الفبایی این شعرها را می‌خواند. گفت با الفبای فارسی.»
«سفر دیدار :سفر به کوهستان‌های بدخشان و دیدار از مزار ناصر خسرو قبادیانی» کتابی از دکتر محمدرضا توکلی صابری برنده جایزه اول جشنواره سفر‌نگاری ناصر خسرو در سال ١٣٩٣ را انتشارات اختران در 223 صفحه منتشر کرده است.