رسانه‌ها، صاحب نظران سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، اندیشمندان، اندیشه‌ورزان، اساتید دانشگاه‌ها، دانشجوها و خلاصه تمام کسانی که خالصانه و بدون توقع و چشم‌داشت به مقام و موقعیت، برای اینکه نقشی تحول‌ساز در سرزمین و میهن خود داشته باشند؛ باید هم روند با رخدادهای مختلف و تعیین کننده و آنچه اتفاق افتاده و درحال اتفاق است، وارد بحث و گفت‌وگو صریح و بی‌پرده شوند و هرکدام با هرگونه ابزار اطلاع‌رسانی که در دسترس دارند، مباحثی که برای اعتلای کشور لازم و ضروری می‌دانند در هر سطح و موقعیت و در هر گوشه کشور که هستند، ابراز کنند. این تصور که ابراز نظرات سازنده، گفتن و مباحثه چه فایده‌ای دارد و مربوط به دوران نه چندان دور گذشته است و یا فکر کنند چون ابزارهای اطلاع‌رسانی به طور غالب یا بعضا مطلق در اختیار قدرتمندان یا مالکیت آنان است و می‌توانند اعتبارات هنگفت برای حفظ این ابزار از بودجه عمومی و آنچه در کشور ما بیت‌المال گفته می‌شود هزینه کنند پس تلاشی نکنیم که گفتن فایده‌ای ندارد!
تصور درستی نیست زیرا جامعه فکری کشور ما از پس رخدادهای مختلف و ارتباط گسترده اجتماعی در فضای مجازی همچون سایر نقاط جهان وارد مرحله‌ای از تغییر و تحولات درونی شده که در نوع خود و از نظر تاریخی بی‌بدیل است.
جامعه فکری در سطوح مختلف به ویژه عرصه‌های عمومی و توده‌ای و عام به مرحله‌ای از دگردیسی در حوزه رویکردهای فکری و اندیشه‌ورزی فراروئیده که می‌توان گفت در مسیر تکوین نواندیشی تاریخی قرار گرفته است و توامان جهان نیز وارد عرصه‌ای شده است که تقریبا هیچ حرف و گفتار یا اندیشه و فکری یا حتی رویکرد و اتفاقی که منشا اثر و...
ادامه در صفحه 3