ادامه از صفحه 1
اینکه امروز نظام چه سیاسی را در قبال تحولات منطقه در پیشگرفته است و رئیسجمهور پزشکیان در صحن عمومی سازمان ملل متحد از تنشزدایی و صلح منطقهای سخن میگوید، قطع بهیقین تصمیم جامع کلیت نظام است که رئیس دولت بهعنوان سخنگوی جمهوری اسلامی ایران آن را از تریبون بینالمللی به جهانیان اعلام میکند. اینکه سیاست ایران دیروز چه بوده و امروز چه هست، به موضوعی تبدیل شده که بیم آن میرود برخی تندروهای به اصطلاح سوپرانقلابی را بهزودی در مقابل رهبری قرار دهد. این خط فکری اخیرا موج تخریبی علیه دولت از جهات گوناگون کرده است و مسائلی را به آن منسوب که از اساس ارتباطی به حدود اختیارات دولت ندارد. مقام معظم رهبری در روز تنفیذ حکم ریاست جمهوری، بارها از اتحاد و انسجام میان گروههای سیاسی سخن گفت و همه را دعوت به همکاری برای موفقیت دولت و پیشبرد اهداف عالیه نظام کرد، اما امروز در میان طیف تندروی حامی جریان پایداری یا برخی حامیان سیاسی و رسانهای سعید جلیلی، بههیچوجه چنین چیزی رؤیت نمیشود. دمیدن بر تنور اختلافات سیاسی تا حدی پیش میرود که رسانه غربی در خدمت صهیونیستها با پرداختن و بزرگنمایی این شکافها، شرایط سیاسی کشور را شکننده نشان میدهد و بجای بهرهبرداری حداکثری از ظرفیتهای نطق تاریخی مسعود پزشکیان در صحن عمومی سازمان ملل متحد، باید به خنثی کردن جریانسازی مغرضانه گروههای کاسب تحریم و جنگافروز بپردازیم. این انرژی بهجای استهلاک در مسیر بیهوده کنونی که برخی خط قرمز آن را هم گذراندن، میتواند صرف همدلی و حرکت در مسیر وفاق ملی جهت کاهش تنش در داخل و منطقه شود و به کاهش موج ایران هراسی در جهان کمک کند. ای کاش عدهای بهجای نقل قول دائمی از مقام معظم رهبری و تفسیر به رأی کلام ایشان، کمی هم به معنای واقعی کلمه به منویات و تفکرات رهبر اعتقاد داشتند و کلام و عملشان یکسان بود تا شاید چهار سال دیگر مردم به آنها اعتماد میکردند و لااقل به صداقتشان رأی میدادند، نه اینکه باز هم به موجب تزویر و ضدیت با منافع ملی ایران و ایرانی، سایه نشین شوند.