أَ لَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللّهِ ...
ترجمه: آیا وقت آن نرسیده است که دلهاى کسانى که ایمان آورده اند، در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل شده است خاشع گردد (16حدید)
كلمه «يان» در اصل «يانى» (مضارع أنى) بوده، به خاطر حرف «لم» كه كارش جزم دادن است حرف «ياء» از آن افتاده، و اين ماده به معناى رسيدن وقت هر چيز است،
و خشوع قلب آن تاثيرى است كه قلب آدمى در قبال مشاهده عظمت و كبريايى عظيمى به خود مىگيرد،
و منظور از ذكر خدا هر چيزى است كه خدا را به ياد آدمى بيندازد،
بعد از ذکر آن همه انذارهاى کوبنده و هشدارهاى بیدارگر در آیات گذشته، و بیان سرنوشت دردناک منافقان و کافران در قیامت، در نخستین آیه مورد بحث به صورت یک نتیجه گیرى، مى فرماید: «آیا وقت آن نرسیده است که دلهاى افراد با ایمان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل شده است خاشع گردد
افراد گنهکارى که با شنیدن این آیه توبه کردند:
آیه «أَ لَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا...» از آیات تکان دهنده قرآن مجید است که قلب و روح انسان را در تسخیر خود قرار مى دهد.
لذا، در طول تاریخ افراد بسیار آلوده اى را مى بینیم که با شنیدن این آیه چنان تکان خوردند که در یک لحظه، با تمام گناهان خود وداع گفتند، و حتى بعضاً در صف زاهدان و عابدان قرار گرفتند، از جمله سرگذشت معروف «فضیل بن عیاض» است
فضیل که در کتب رجال، به عنوان یکى از راویان موثق، از امام صادق(علیه السلام)و از زهاد معروف، معرفى شده و در پایان عمر، در جوار «کعبه» مى زیست و همانجا در «روز عاشورا» بدرود حیات گفت، در آغاز کار، راهزن خطرناکى بود که همه مردم از او وحشت داشتند.
بارالها، بر محمّد و آل محمّد درود بفرست و قلبم را براى محبّتت خالی ساز و آن را به ياد خود مشغول بداروازهرگونه ریا وخونمایی برحذرمان دار