گرتا برای چه اعتراض می کند؟

گرتا تونبرگ دختر دانش آموز سوئدی با سخنرانی درباره محیط زیست، به ترند اصلی فضای مجازی و رسانه های رسمی تبدیل شد. آنچه گرتا بر آن تاکید خاص دارد واژه ی "تغییر اقلیمی" است.
این واژه مفهومی بسیار کلی است و در مقیاسی بزرگ بیان می شود و معنایی فراتر از تفکر حفاظت نقطه ای در کره زمین دارد. تغییر اقلیمی نشاندهنده ی تغییرات غیرعادی با منشا اثر غیرانسانی (‌مانند نوسانات در تابش خورشید،‌ حرکات وضعی زمین و...) و اثر انسانی است. منشاهای غیر انسانی به خودی خود با نیروی خود تنظیمی شگفت انگیز کره ی زمین کاملا منطبق و هماهنگ است اما اثرات انسانی (‌تولید کربن و سایر آلاینده ها)‌ می تواند باعث جلوگیری از خودتنظیمی شود یا سرعت کُند و عادی آن را چند برابر کند و بنابراین چرخه به صورت مداوم و غیرعادی تغییرات اقلیمی را گسترده تر می کند و به سرعت روی حساس ترین بخش حیات کره زمین یعنی یخ های قطبی اثر می گذارد که همانطور که در بطن این تغییر هستیم به فاجعه ای عظیم و انقراضی بزرگ منتهی می شود. آنچه که گرتا تونبرگ رهبران جهان را به آن متهم می کند تولید کربن بیشتر برای تولید "ثروت و رویای رشد اقتصادی ابدی" است که به گفته ی او این موضوع خیانتی  در حق نسل های آینده ی بشریت است که می تواند باعث انقراضی در سطح گسترده شود. در نهایت پیشرفت اقتصادی و تغییر اقلیمی در چرخه ای معیوب و اشتباه تا جایی پیش می رود که به تغییرات اقلیمی بیشتر و ورشکستگی کامل اقتصادی و در نهایت نابودی انسان می رسد. پیام گرتا به مردم جهان و رهبران آنها هشدار در خصوص اوج گرفتن سرعت این چرخه است.
اما سوای از طرح مخاطرات زیست محیطی آنچه که در اعتراض و سخنرانی این دختر نوجوان بسیار پر رنگ و واضح به چشم می آید اعتماد به نفس،‌ مطالبه گری و مسئولیت پذیری بزرگ اوست. گرتا معتقد است که جای او در لحظه ی سخنرانی آنجا نیست چون او یک کودک است و باید در آن سوی اقیانوس در مدرسه و کنار همسالانش باشد. او به حقوق خود کاملا واقف است و می داند بخاطر اینکه مسئولیت بار اعتراض را به دوش می کشد  کودکی اش را از دست داده به همین دلیل اونه تنها بودن در جمع رهبران دنیا را یک افتخار تلقی نمی کند بلکه  روزهای کودکی اش را از کسانی که باعث تغییرات مخرب محیط زیست شده اند طلب می کند. مشخص است که گرتا نماینده ی نسلی است که تحت تاثیر الگوی آموزشی که نمی خواهد افرادی منفعل و باری به هر جهت را تحویل جامعه دهد جرات بیان خواسته اش را پیدا کرده است و حتی سایه بیماری ‌اوتیسم و مخالفانی که هر لحظه او را مورد شماتت قرار می دهند ‌نتوانسته جلوی فعالیت های زیست محیطی و اعتراض آمیزش را بگیرد. مسئولیت پذیری و بیان دردها و جستجوی راه حل عملی و مناسب در سایه ی اعتماد بنفس بالا شکل می گیرد که این همان حلقه ی مفقوده ای است که در مدرسه های ما آموزش داده نمی شود. در نظام آموزشی که حافظه ی کودکان و نوجوانان به مثابه انباری برای تخلیه اطلاعات و گذراندن ساعات مدرسه در چارچوب قواعد خشک و بی انعطاف تدریس و تست زنی  در نظر گرفته می شود مسایل بزرگتری مانند همدلی،‌ همکاری، ‌قدرت حل مسئله،‌ مهارتهای ارتباطی و اجتماعی، ‌روحیه ی مطالبه گری برای احقاق حق در نظر گرفته نمی شود و اولین راه حل مشکلات می شود "مهاجرت"!‌ یعنی فرار و این راه حل چون از درون ما سرچشمه می گیرد لاجرم هرجای دنیا که باشیم همراه ماست .