پیاده رو فروشی

پا به سن گذاشتگان محله ما (بعنوان نمونه) در این غوغای کرونا و احتیاطات لازم، اکثر روزها  بعد از صرف ناهار و چرت بعدازظهر، در موارد بسیاری در معیت همسران خود عازم قدم زنی در پیاده روهای نزدیک منزل می شوند که از آب و هوای مناسب و زیبائی های خاصی که بویژه در این فصل در مناطق شما لی تهران برخوردار است.
  ساخت ساختمانهای عظیم در گوشه و کنار پارکها که در موارد بسیاری  رها شده به امان خدا مانده اند و از تمهیدات رئیس مجلس فعلی در زمان اداره تهران بود، پناه به پیاده روها را در پی آورد .
سالمندی با پیشرفت علم پزشکی البته قبل از هجوم کرونا که گویا واکسن آن مراحل نهائی خود را طی می کند، بعد از 90 سالگی تعریف میشود  اما  به تبع تعاریف این ولایت منظور افراد بالای 60 سال است!
 در پرتو عنایات ویژه مدیران اصلی مستولی بر کشورمان در باب بهداشت عمومی و میانگین امید به زندگی که گویا 75 سالگی عنوان شده، به  افراد بالای 50 سال  برخلاف بسیاری کشورها سالمند میگویند .
 محل تردد این عزیزان که سرمایه های کشور هستند و الگوی طول حیات برای میان سالان، پیاده روهای خیابانهای نسبتا مشجر و با صفا که از باد و باران نیایش گزند، در این فصل است. البته  اگر از آسفالت مناسب و بدون چاله برخوردار باشد که شاید در شرایط تحریم ها به علت نبود بودجه مناسب در اختیار شهرداری های نواحی چاله های مرد افکن بوفور یافت میشود!
در هر حال رندان سرمایه دار البته غافلین از عقوبتهای اخروی، اغلب این معابر را در طیول «اقتصاد مقاومتی » خود گرفته ! طبقه همکف بعضی ساختمانهای  مسکونی را به کافی شاپ ها، کافی نت و مکان های مناسب استقرار جوانها اختصاص داده اند.
این برومندان سازندگان آینده این ملک، ساعاتی را در این غوغای بیکاری و چه کنم، آن هم با درجات تحصیلات عموما عالی - همراه با دوست پسر یا دخترشان چنانکه افتد و دانی با پارک اتومیبیل های خود بصورت دوبله میگذرانند و تمامی طول و عرض پیاده رو به این مشتریان اختصاص یافته است .
نگارنده از جمله گام برداران بعد از استراحت نیم روزی، اغلب شاهد مخاطراتیست که این اندیشمندان قدیمی را تهدید و تحدید می نماید!
با توجه به استقبال روز افزون جوانان این منطقه و حتما سایر مناطق مشابه ، پیاده رو نشینی ، گل گفتن و گل شنیدن و تهیه مقدمات خوش بودن های بعدی که نوششان باد و تنگناهای این اندیشمندان جوان، ممانعت از  نشستن و گرد همائی و صرف قهوه و... ..انصاف نیست. اما بدون اینکه مخالف اینگونه وقت گذرانی ها و معاشرتها باشد، این مهم مورد سئوال قرار گرفت و گویا شهرداری با صدور مجوز البته نه چندان مکتوب همراه با تائید منطقه که بر خلاف همه معیارهاست، با اخذ وجوه کلانی البته با نگاه به طول و عرض معبر و وسعت سالن مجوز انسداد مسیر و استقرار را  اعطاء نموده است که گویا در منطقه 2 تهران در سطح گسترده تری البته با داشتن مجوز بوفور  مشاهده میشود!
عبور سالمندان دست به دست منور الچهره که مستدام بادشان، گاه مسلح به عصا از لابلای ازدحام جوانان و صندلی ها با ساکنین موبایل به دست و سیگاری بر لب پیوسته با مخاطراتی همراه است.
 اگر مسیر خود را به سواره رو حتی در حاشیه آن هم با ویراژ همین نسل  سوخته و پارک دوبله و سوبله و در واقع از وسط خیابان !تغییر دهند مسلما خطرات جانی آنها را تهدید می کند.
اگر فرمول تقلید از استقرار کافه ها در پیاده روهای شهرهای اروپائی بعنوان نمونه است، آنجا هر چیز در جای خود قرار دارد و وسعت پیاده روهائی که بخشی را به نشستن و سیاحت طبقات مختلف و خوردن و آشامیدن اختصاص داده اند، مطلقا قابل مقایسه با دیارمان نیست همچنانکه بعنوان نمونه بانکها، رستورانها و مکانهائی از این قبیل یا فروشگاهها الزاما در اطراف خود فضای مناسب بیش از حد برای پارک اتومبیل دارند و همه امکانات هماهنگ و مناسب بدون انگیزه  ایجاد در آمد وجود دارد. ضمنا بدون تردید در آن شهرها در هر کوی و برزن پارک های مناسب و فضای سبز مناسب وجود دارد  .
توجه به این تنگناها اولین وظیفه متولیان شهرداری ها در این مناطق و نواحی است که در این هنگامه رو به افزایش تعداد این مکانها 
 اخلاقا فارغ از مجوزها و چگونگی اعطای آن توجه ویژه مبذول گردد تا با بی دقتی باعث محدودیت رفت و آمدها و پیاده روی سالمندان نشویم.
اما آیا برای این گونه دغدغه ها گوش شنوائی هست؟!