درباره بازگشت ایرانیان به وطن

آقای حسین امیر عبداللهیان وزیر امور خارجه در اولین جلسه روسای کار گروه های شورای عالي امور ایرانیان خارج از کشور در محل وزارت خارجه مسئله دو تابعیتی ها را مطرح کرد و از مجلس شورای اسلامی خواست به این موضوع توجه خاص کند . وی همچنین اعلام کرد سامانه ای در وزارتخانه متبوعش در حال راه اندازی است .
اقدام وزارت خارجه ‌اگر بطور مجرد و بدون ارتباط با سایر مسائل و چالش های موجود در داخل و خارج که کشور با آن ها روبروست  مورد  ارزیابی قرار گیرد قابل تقدیر است و اگر در ارتباط با شرایط داخلی و خارجی کشور بررسی شود باید گفت این دعوت مورد توجه ایرانیان خارج از کشور قرار نخواهد گرفت .
همه واقفند برای هر دعوتی لازم است اسباب آن فراهم گردد. به عبارتی، امنیت  و آرامش و آسایش برقرار باشد و دغدغه و نگرانی از زمان ورود در فرودگاه وجود نداشته باشد و اگر چنین شود قطعا خیلی از هموطنان علاقمندند ممکن است به دعوت پاسخ مثبت بدهند و بطور دائم یا موقت و هرازگاهی به کشور باز گردند .
متاسفانه وضعیت زندگی و معیشت و رفاه و آسایش عمومی و امنیت در داخل کشور طوری شده که خیلی از هموطنان در داخل، در  سر، سودای رفتن به خارج و زندگی در دیار غربت دارند و آن را بر زندگی در داخل ترجیح می دهند. نگارنده این یادداشت،  هر زمان برای دیدار نزدیکان به خارج می رود و بعد از مدتی مراجعت می کند اکثر قریب به اتفاق اشخاص، به جای این که بگویند  خوب کاری کردی بر گشتی می گویند چرا برگشتی ؟!  تفکر چرا برگشتی، در جای خود یک ضایعه و آسیب اجتماعی برای کشور است.  البته باید تا حدودی  آنان را محق دانست و طبیعی است انتقال این تفکر چرا برگشتی ؟ به ایرانیان خارج از کشور مانع از مراجعت آنان به کشور می شود .
 آن هائی که سال ها در خارج از کشور زندگی می کنند را می توان به چند دسته تقسیم کرد :
۱- دسته اول آن هائی که در دهه های اول انقلاب در داخل فعالیت سیاسی داشتند و بطور رسمی و یا  غیر رسمی از کشور خارج شدند ولی اکنون فعالیتی ندارند. آیا تضمینی برای تامین امنیت آنان در هنگام بازگشت وجود دارد ؟
۲- دسته دوم شامل افرادی است که در سال های اخیر در خارج کشور علیه جمهوری اسلامی فعالیت کردند و اکنون هر گونه فعالیت را کنار گذاشته اند. چه تضمینی برای این ها مثل دسته اول وجود دارد ؟
۳-  یکی از معضلات موضوع "دو تابعیتی ها" هستند بطوریکه وزیر امور خارجه در جلسه فوق الذکر به آن اشاره کرده است. بعضا ملاحظه می شود تعدادی از دو تابعیتی ها به خاطر اختلافات مالی و سیاسی بازداشت و در دادگاه ها محکوم می شوند و بعد از مدتی بر اساس مبادلات مالی و سیاسی آزاد می شوند. قطعا بازداشت این دسته از دو تابعیتی ها سبب بی اعتمادی در ایرانیان خارج کشور برای ورود خواهد شد.
قبل از چنین دعوت هایی، باید اوضاع نابسامان داخلی را ساماندهی کرد تا ایرانیان خارج کشور به میل و رغبت خودشان به کشورشان باز گردند. زیرا بعد از فراخوان، اگر هیچ شخصی حاضر نشود بازگردد عوارض حیثیتی آن برای دعوت کننده خیلی زیاد خواهد بود .
عشق به وطن در تعداد زیادی از ایرانیان خارج کشور،  به حدی قوی است که حاضرند بعضی محدودیت ها را بپذیرند و به کشور بازگردند  ولی مسایلی نظیر حس عدم امنیت مانع بزرگ و اساسی است و باید فکری بنیانی برای آن کرد .