مذاکرات هسته‌ای و جای خالی دیپلماسی عمومی

پاسخ ایران به آمریکا باز هم رضایت آمریکا را جلب نکرد؛ همانگونه که پاسخ‌های آمریکا رضایت ایران را جلب نکرده بود! ایران و آمریکا همچنان با واسطه در حال مذاکره هستند و فرصت‌ها برای احیای برجام از دست می‌رود. حداقل ضرری که با هر روز تاخیر در احیای برجام، نصیب ایران می‌شود، از دست دادن روزانه نزدیک به 200 میلیون دلار ارز حاصل از صادرات نفت است. درآمدی که می‌توانست بسیاری از مشکلات مالی کشور را به ویژه در تکمیل پروژه‌های نیمه کاره و تخصیص بودجه در حوزه‌های نیازمند بودجه مانند فرهنگیان و بازنشستگان و ... رفع کند. اما این فرصت‌ها را با واسطه تراشی در مذاکرات برجامی و عدم گفت‌وگوی مستقیم از دست می‌دهیم. در این میان تلاش مسئولان برای این که به عموم مردم بقبولانند عامل تاخیر در احیای برجام، طرف‌های غربی هستند چندان نتیجه بخش نبوده چراکه اولا مردم در مذاکرات نامحرم شناخته می‌شوند و از ابتدای مذاکرات تاکنون هیچ اطلاع رسانی اقناع بخشی از سوی مسئولان صورت نگرفته است.
ثانیا بر خلاف مذاکرات در دولت قبل که محمدجواد ظریف و همکارانش با تکیه بر تجربه طولانی دیپلماتیک و همچنین تسلط به زبان انگلیسی، با گفت‌وگوهای مکرر با رسانه‌های جهان، نبض دیپلماسی عمومی در مذاکرات را در اختیار گرفته و با زبانی دیپلماتیک اما گویا، در جهت اثبات حقوق ایران در مذاکرات تلاش می‌کردند، این بار تیم علی باقری کنی، روزه سکوت گرفته‌اند و علاوه بر آنکه مذاکرات به کندی پیش می‌رود، هیچ اطلاع رسانی مناسبی هم برای اقناع افکار عمومی صورت نمی‌گیرد؛ گویا از نظر آنان مردم و رسانه‌ها نامحرمند. طبیعتا انتظار این نیست که جزئیات مذاکرات برای عموم و رسانه‌ها بازگو شود، اما این انتظار وجود دارد که دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای قویتری از تیم مذاکره کننده شاهد باشیم تا مذاکره‌کنندگان، با پشتوانه عمومی قویتری به مذاکره بپردازند. وضعیتی که در تیم قبلی مذاکره کننده شاهد بودیم و اکنون خبری از آن نیست.