دولت اخلاق، نیاز امروز سیاست ایران

اخلاق به عنوان یکی از برترین فضیلتهای انسانی همواره در طول تاریخ مورد توجه حکما و اهل دانش بوده و عموم انسانها با هر دیدگاه و اعتقادی ، به اخلاق به عنوان یکی از مهمترین نیازهای انسانی احترام می کذارند .
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، اخلاق ، موضوع عامی است که در حیطه های مختلف ، اشکال خاصتری پیدا می کند و بر اساس ادب هر مجموعه انسانی، مختصات خاصی پیدا می کند. با این دیدگاه اخلاق سیاسی در دنیای سیاست ، نوعی از اخلاق است که بر اساس ویژگیهای سیاسی هر کشور یا جامعه ای تعریف می شود و بر این اساس ، اگر بپذیریم که سیاست در ایران اسلامی بر پایه این جمله معروف که «سیاست ما عین دیانت ماست » تعریف می شود ، باید گفت که برخلاف کشورهای غربی که عموما اخلاق سیاسی را بر پایه آموزه های ماکیاولی تعریف می کنند ، در ایران اخلاق اسلامی ، اخلاقی عمومی است که باید در صحنه سیاست ورزی هم مبنا و پایه اعمال و رفتار قرار گیرد. با این حال متاسفانه در طول سالهای گذشته شاهد بودیم که بعضی دولتمردان و بخصوص افراد و رسانه های هوادار آنها چندان به اخلاق پایبندی عملی نشان نمی دادند و رفتارهای ناپسند و خلاف اخلاق را برای رسیدن به اهداف سیاسی خود به کار گرفتند .بازخوانی این گونه رفتارها می تواند به وضوح بیانگر این نکته باشد که دولتی اخلاق مدار ، نیاز بزرگ و فوری صحنه سیاست ایران است .
۱- تهدیدهای تحت قالب «بگم - بگم» : تهدید به افشاگریهایی که معلوم نیست چندان دقیق باشد ، موضوعی بوده که در طول سالهای دولت احمدی نژاد همواره به کار گرفته می شده است. معروفترین نمونه این رفتارها، رفتاری است که احمدی نژاد در مناظره های انتخاباتی سال ۱۳۸۸ صورت داد و اتفاقا عنوان «بگم – بگم » از همان زمان در عرصه سیاست ایران ، موضوع شوخی و جدیهای بسیاری شد اما در موارد متعدد دیگر نیز احمدی نژاد و یارانش از این روش استفاده کردند . مثلا یکبار در مجلس هفتم ، احمدی نژاد عنوان کرد که فهرست سوء استفاده کنندگان مالی در جیبش است اما بنا به خواهش دوستان (احتمالا غلامعلی حداد عادل رئیس وقت مجلس) آن را اعلام نمی کند. در طول این سالها همواره وجود چنین لیستی که بنا به اعلام قوه قضائیه ، هیچگاه به این قوه اعلام نشده است دستاویزی برای تخریب مخالفان و منتقدان بوده است. در یکشنبه سیاه مجلس (روز استیضاح وزیر کار) نیز سکانسی دیگر از ماجرای بگم بگم رخ داد و رفتار دولتمردان به گونه ای بود که علی لاریجانی در مجلس اعلام کرد که باید یکبار برای همیشه ماجرای بگم بگم در کشور خاتمه پیدا کند. در کنار این رفتار احمدی نژاد بعضی سایتهای هوادار یا همراه دولت نیز به کرات از این روش برای تخریب رقبا و منتقدان دولت استفاده کرده اند و مدعی اتهامات عجیب و غریب به منتقدان دولت شده اند.
۲- آمارسازی: آمار سازی نوعی سخن دروغ گفتن است و متاسفانه در طول سالهای اخیر بسیاری از آمارهای داده شده توسط دولت آمار واقعی نبوده است . معروفترین این آمارها آمار عجیب دولت مبنی بر ایجاد سالیانه ۲.۵ میلیون فرصت شغلی بود که دو

سه سالی است داده می شود ولی آنقدر غیر واقعی است که از سوی هیچکس جدی گرفته نمی شود . این در حالی است که بیکاری در طی این سالها به مردم فشار زیادی آورده و رهبر انقلاب نیز آن را از جمله مشکلات کشور دانسته اند. آمار های مختلف ارائه شده از طرف دولت در طول این سالها عموما گرفتار این معضل است و ماجرا به حدی حاد شده که دیگر کمتر کسی به آمارهای ارائه شده توسط دولت اعتماد دارد.
۳- تکذیب وعده های داده شده :یکی از ناگوارترین رفتارها و گفتارهای دولتمردان فعلی این است که سخنان و وعده هایی را که داده اند به راحتی زیر پا می گذارند و نه تنها تعهدی در قبال حرفها و قولهای خود ندارد، بلکه گاهی آن را تکذیب شدید و غلیظ هم می کنند! معروفترین این رفتارها ، تکذیب وعده «آوردن نفت بر سر سفره ها » بود ، آن هم در حالی که هنوز هیچکس این وعده بزرگ را از خاطر نبرده بود . جالب اینجاست که غلامحسین الهام در توضیح تکذیب این وعده ، گفت : نفت را سر سفره ها نمی آوریم چون بوی بدی می دهد! و به این ترتیب ضربه بزرگی به اعتماد مردم به مسئولان اجرایی زده شد.
۴- استفاده از ادبیات غیر اخلاقی: سخنان و ادبیاتی که سایتها و رسانه های دولت در مقاطع مختلف به کار گرفته اند ادبیاتی نادرست و دور از شان بوده است . نمونه های معروف این ادبیات در گفتار احمدی نژاد زیاد است که معروفترین آنهاعبارت است از: مرداد ماه سال ۱۳۸۹ وی در همایش ایرانیان مقیم خارج از کشور علی‎رغم توصیه غلامعلی حدادعادل به اینکه از ضرب‎المثل «آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت» استفاده کند ،از گفتار عامیانه «آن ممه را لولو برد» استفاده کرد. در همان زمان خطاب به اوباما و سردمداران غرب هم گفت: «آب را بریزید همان جایی که می‎سوزد» و این جمله چنان برای اطرافیانش زیبا جلوه کرده بود که علی اکبر جوانفکر یک ماه پیش با تاکید بر اینکه این جمله از آن احمدی نژاد است ، آن را خطاب به باهنر به کار برد!
احمدی نژاد پیش از آن هم جملات با ادبیات منحصر به فرد به کار برده بود: در آذرماه ۸۷ گفته بود: «اگر بدخواهان به حقوق ملت ایران تجاوز کنند، این ملت با چاقوی زنجان دست و پای آنها را قطع می کند.» در همان تاریخ در واکنش به صدور سومین قطعنامه علیه ایران از سوی شورای امنیت سازمان ملل در خوزستان گفت: «آنقدر قطعنامه صادر کنید نا قطعنامه‏دانتان پاره شود». درسال ۸۸ زمانی که کابینه دهم را در رسانه ملی معرفی می‎کرد و از جایگزینی مرضیه دستجردی به جای کامران لنکرانی سخن می‏گفت، در دفاع از عملکرد وزیر پیشین بهداشت گفت: «آقای لنکرانی مثل هلو می‎ماند» و در اسفند سال گذشته وقتی به مجلس رفت تا به سوالات نمایندگان پاسخ دهد ، کل ماجرا را با شوخی هایی برگزار کرد که به هیچ وجه در حد ریاست جمهوری و مجلس نبود .
***
اینها فقط مشتی نمونه خروارها رفتار بوده که در طول این سالها وجود داشته و می تواند بیانگر وضعیت سیاسی این سالهای کشور باشد . به امید آنکه دولتی اخلاق گرا در سال آینده شکل گیرد و خاطره تلخ دولت فعلی از یادها برود.