زندگی در «جزیره جهنمی»

«زندگی در جهنم» اصطلاحی است که ساکنین جزیره مانوس در توصیف زندگی خود می گویند؛ جایی که پناهجویانی که به طور غیرقانونی عزم رفتن به استرالیا می کنند، به آنجا تبعید می شوند.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، جزیره مانوس کوچکترین استان کشور «پاپوآ گینه‌نو» است. پاپوآ گینه‌نو یکی از فقیرترین کشورهای جهان است که تنها ۱۸‌درصد مردم آن شهرنشین هستند و بسیاری از نقاط آن را هنوز جنگل‌های دست‌نخورده تشکیل می‌دهد که زیستگاه قبایل ابتدایی و دور از تماس با تمدن امروزی است و حالا امروز میزبان پناهندگانی است که از راه غیر قانونی وارد خاک استرالیا شده اند.
دولت استرالیا از سال ۲۰۱۳ تمام پناهجویانی را که به صورت غیر قانونی از طریق دریا قصد ورود به خاک این کشور داشتند به اردوگاههایی در جزیره مانوس پاپوآ گینه نو یا کشور کوچک نوارو می فرستد و به هیچ یک از آنها پناهندگی نمی‌دهد. دولت استرالیا تمام این اقدامات را انجام داد تا شاید جلوی مهاجرت غیر قانونی به خاک استرالیا را بگیرد ولی امروز اردوگاه‌هایی که آنها برای پناهجویان در نظر گرفته‌اند آن قدر شرایط اسفناکی دارند که صدای رسانه ها و نشریات خارجی و داخلی را در آورده اند
سال گذشته بود که جوان 24ساله ایرانی در اردوگاه مانوس به دلیل عفونت ناشی از جراحتی که در ناحیه پا داشت و به دلیل فقدان بهداشت و رسیدگی پزشکی از دست رفت. همچنین جوان ۲۳ ساله دیگری که او هم پناهجوی ایرانی بود در پی اعتراض به وضعیت بد معیشتی و بهداشتی اردوگاهی که در آن به سر می‌برد توسط ماموران اردوگاه که تبعه گینه‌نو بودند مورد ضرب و شتم قرارگرفت و در نهایت کشته شد.
در گزارش دیگری از وضعیت این پناهجوها شبکه خبر 'ای.بی.سی' استرالیا از تجاوز به یک دختر بچه ایرانی در این کمپ ها خبر می دهد. تا کنون دولت استرالیا صدها تجاوز و آزار جنسی از جمله آزار جنسی کودکان را در این بازداشتگاه ها ثبت کرده است.
اردیبهشت سال جاری بود که یک نفر در یک مرکز اقامتی در نائورو به دلیل شرایط سخت و بد زندگی اقدام به خودسوزی کرد. یک رسانه استرالیایی در همین رابطه می نویسد : یک مهاجر غیرقانونی ایرانی در بازداشتگاه استرالیا در کشور جزیره‌ای نائورو پس از خستگی ناشی از این مهاجرت، خود را در مقابل نمایندگان کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل به آتش کشید.

پیتر داتون، وزیر مهاجرت استرالیا تایید کرد که این جوان 23 ساله ایرانی دچار سوختگی‌هایی شده و نسبت به خودآزاری پناهجویان و مهاجران غیرقانونی به عنوان یک اقدام اعتراضی سیاسی هشدار داد. دولت‌های استرالیا و نائورو به تازگی اقدام به خودکشی و خودآزاری بازداشت شدگان در نائورو را "اعتراضی سیاسی" توصیف کردند. بر اساس این گزارش، یک مهاجر ایرانی دیگر فروردین ماه گذشته در دادگاه جمهوری نائورو در اقیانوس آرام به اتهام تلاش برای خودکشی به پرداخت 200 دلار جریمه و 12 ماه انجام خدمات اجتماعی محکوم شد. مقامات نائورو ابراز امیدواری ‌کرده بودند این رای بتواند از تکرار موارد خودکشی در میان پناهجویان و مهاجران غیرقانونی که نتوانسته‌اند براساس سیاست‌های سختگیرانه استرالیا به این کشور راه یابند و راهی بازداشتگاه‌های مانوس در گینه‌نو و یا نائورو شده‌اند جلوگیری کند اما خودسوزی این مهاجر نشان داد این حکم بی‌تاثیر بوده است.

ویدئوی پخش شده از لحظه خودسوزی امید نشان می‌دهد که وی پیش از روشن کردن آتش فریاد زده که در اعتراض به وضعیت سخت و بد معیشت در آن‌جا دست به این کار می‌زند و این‌که این اقدام نشان می‌دهد چقدر آن‌ها از شرایط‌شان خسته شده‌اند.
نائورو یک کشور جزیره‌ای با 10 هزار نفر جمعیت و 21 کیلومتر مربع در نزدیکی استرالیا است. بسیاری از مهاجران که با قایق به صورت غیرقانونی عازم استرالیا می‌شوند براساس قرارداد کانبرا در بازداشتگاه نائورو نگهداری می‌شوند.

بین سال‌های ۲۰۰۸ تا آخر ۲۰۱۳ بیش از هزار و دویست نفر جان خود را برای رسیدن به مرز استرالیا از طریق سفر با قایق‌های غیراستاندارد از دست دادند و از آن زمان بود که استرالیا این سیاست را در قبال پناهجویان در پپیش گرفت که یا آن‌ها را به همان مرزهای آبی بازگرداند یا به مراکز پروسه کردن درخواست‌های‌شان در گینه‌نو یا جزیره نائورو انتقال بدهد.
حال روز گذشته سفیر استرالیا در ایران در پاسخ به این سوال که شما می‌گویید سیاست‌های استرالیا در قبال پناهجویان غیرقانونی و اسکان آن‌ها در این کمپ‌ها برای حفظ جان خودشان است؛ ولی طبق گزارش‌های منتشر شده به دلیل کمبود امکانات و شرایط نامطلوب این کمپ‌ها، بسیاری از پناهجویان یا بیماری روحی و روانی پیدا کردند یا مورد تجاوز قرار می‌گیرند، نظر شما در مورد وضعیت داخل کمپ‌ها چیست؟ گفت: به گزارش‌های مربوط به تجاوزها و جرایمی‌ که در این مراکز بررسی یا پروسه انجام می‌شود اشاره کردید، این گزارش‌ها توسط مسوولان خود اردوگاه‌ها صادر و در اختیار رسانه‌های بین‌المللی قرار می‌گیرد. علت آن است که بتوانند پاسخگو باشند و این مشکلات را حل کنند.
وی ادامه داد: من نمی‌گویم امکانات ارائه شده در این اردوگاه‌ها در حد عالی است؛ ولی این‌ها مسوولیت دولت نائورو و گینه نو است و آن‌ها مسوول این اردوگاه‌ها هستند. آن‌ها باید رسیدگی کنند و استرالیا هم به نوبه خود پیشنهادهایی برای یافتن راه‌حل این مسائل ارائه کرده است. پیش‌نهادهایی وجود دارد مبنی بر این‌که این افراد یا اقامت در ‌آن جزایر را بپذیرند یا این‌که هرچه سریع‌تر بازگشت داوطلبانه این افراد را طبق هماهنگی‌هایی که با دولت ایران انجام می‌دهند تسهیل کنند.
سفیر استرالیا در تهران خاطرنشان کرد: طبیعتاً وقتی این کار انجام شود کمک‌های توانبخشی، بهداشتی یا روانشناسی را که پناهجویان لازم دارند می‌توانند دریافت کنند. این نه فقط تعهد دولت استرالیا بلکه تعهد سایر کشورها نسبت به رعایت مسائل حقوق بشری هم هست و آن‌چه در رسانه‌ها به آن اشاره می‌شود مسوولیتی هست که دولت‌های استرالیا، گینه نو، نائورو و ایران در مورد پناه‌جویان ایرانی به عهده دارند و باید کمک کنند تا این مشکل حل شود.
با توجه به صحبت های سفیر استرالیا در کشورمان به نظر نمی رسد این کشور برنامه جدی برای بهبود زندگی این پناهجویان داشته باشد. 
گزارش : پویان فراستی