- «مدیران خودرو» بیشترین مصرف کننده ارز در سال 1402
- احتمال تغییر در رقم دستمزد کارگران جدی شد؟
- در سال ۱۴۰۳ نه منتظر کاهش قیمت ارز باشید، نه کاهش نرخ تورم
- کنایه مهاجری به ذوالنور: اگر می‌خواهید همین مجلس ضعیف، ضعیف تر نشود از دولت و شخص رئیس‌جمهور حساب کشی کنید
- نقوی حسینی: پایداری ها از اصطلاح «پشم» خیلی ناراحت شدند
- قصه یک عشق در تمرین استقلال
- اصولگرایانِ منتقد «گشت ارشاد»، تغییر موضع داده اند؟
- «س.ق» یا «پ.ص» کدام تتلو را تشویق به ساخت ترانه زنانه کرد
- قیمت قالب فلزی 100 * 50 چقدره؟
- ایران و روسیه تفاهم نامه امنیتی مشترک امضا کردند
چهارشنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۱۸:۵۹
از پیشنهاد کتاب، تا پیشنهاد فیلم تئاتر
پیشنهادهایی برای آخر هفته بهتر شما
برای آخر این هفته که یک روز تعطیل اضافه هم دارد، پیشنهادهایی برای مطالعه کتاب و تماشای فیلم و تئاتر تقدیم شما می کنیم تا در این روزهای تعطیل از آن لذت ببرید!
برای آخر این هفته که یک روز تعطیل اضافه هم دارد، پیشنهادهایی برای مطالعه کتاب و تماشای فیلم و تئاتر تقدیم شما می کنیم تا در این روزهای تعطیل از آن لذت ببرید!
کتاب نزدیکی با ترجمه نیکی کریمی
خدا می داند این کتاب چند سال در قفسه کتاب خانه ام منتظر وقتی بود برای خوانده شدن. خدا می داند چند سال بود که این کتاب را خریده بودم اما زمان ورق زدنش نرسیده بود تا اینکه دو سه روز پیش دستش گرفتم و تمامش کردم. تمام شدنش هم حد فاصل دو سه روز طول کشید و زمان های خالی. هر وقت که شد و فرصت و فراغتی دست داد این کتاب خوانده شد تا اینکه به پایان رسید.
نزدیکی نوشته حنیف قریشی است و ترجمه نیکی کریمی. حنیف قریشی نویسنده ای دو ملیتی است یعنی از والدینی پاکستانی و انگلیسی به دنیا آمده و زندگی در لندن برایش کم و بیش همان مسایلی را پیش می آورد که برای جومپا لاهیری پیش آمده. برجسته شدن مسئله مهاجرت و زندگی آدم ها در سرزمینی دیگر یکی از اصلی ترین تم های نوشته های این دو نویسنده است با این تفاوت که لاهیری نگاهی هندی دارد و قریشی نگاهی پاکستانی . مذهب بخش زیرین نوشته های این دو نویسنده است و اثرگذاری اش روی زندگی آدم ها. آدم هایی که یا به قواعد آیین خود پایبندند و یا نیستند.
نزدیکی داستان زندگی مردی است که می خواهد همسر و دو فرزندش را ترک کند. کل داستان از شبی می گذرد که مرد می خواهد با به پایان رسیدنش زن را ترک کند و در این مدت مدام به گذشته و آینده فکر می کند. به پدر خودش. به فرزندانش. به اثری که این جدایی روی زندگی آدم هایی خواهد گذاشت که به او وابسته اند.
مرد مدام به خاطرات قبل فکر می کند. به آشنایی اش با این زن. به یادآوری روابطش با زن های دیگری که از قبل در زندگی اش بوده اند و به ناتوانی خودش در حفظ روابط. به تردید هایی که برای ماندن و رفتن دارد و به تلاشش برای پیدا کردن یکی از معشوقه های گذشته. نزدیکی دیالوگ های قشنگی دارد و نویسنده به خوبی می تواند به عمق موضوع دست پیدا کند یعنی کالبدشکافی یک ازدواج رو به زوال.
ترجمه نیکی کریمی در همان روزها هم بحث برانگیز بود چرا که آن دوران (حدود ده سال قبل) زمانی بود که حضور چهره های سینما در مدیوم های دیگر هنری مانند تئاتر و ادبیات سبب ایجاد بحث های زیادی شده بود. ترجمه کریمی خشک نیست اما تراش می خواهد و مشخص است که مترجم می توانسته از حضور یک ویراستار پخته استفاده شایان توجهی بکند. البته ایرادهایی که او دارد را مترجمان جوان هم مرتکب می شوند. به هر حال نزدیکی کتابی است که می شود از خواندنش لذت برد.
داستان گیرایی لازم را دارد و نویسنده با چیره دستی توانسته داستانش را روایت کند. کتاب خسته کننده نیست و اگر یک نفس تا تهش را بخوانید کسی تعجب نمی کند.
نفس، فیلمی که نه کمدی است، نه تلخ
هفته قبل فرصتی دست داد تا از پنجشنبه و تعطیلی رسانه ای استفاده کنم و سری بزنم به سینما آزادی برای تماشای نفس . فیلمی که نرگس آبیار ساخته و آنقدر تماشایی و اثرگذار است که اشک آدم را در می آورد. نفس نه فیلمی است برای سینمای کودک و نه فیلمی است که بشود آن را مختص سینمای بزرگسال دانست. نه فیلمی است که تلخ باشد و نه فیلمی است که بشود فیلمی کمدی لقبش داد.
آنچه نرگس آبیار ساخته یک فیلم کامل است. هم اشک دارد و هم خنده. هم خاطره ها را زنده می کند و هم اینکه تصاویری را به نمایش می گذارد که جایشان در سینما خالی است. یک فیلم خانوادگی است و می شود با خانواده به تماشایش نشست و لذت برد.
نفس داستان زندگی دختری است که نگاه فانتزی اش به اتفاقات دور و بر روایتگر اتفاقات پیرامون سال های 56 تا 60 در این است.او نگاه فانتزی ای به زندگی دارد و آنقدر شیطنت و رویا در زندگی سختش دارد که برای سرمست کردن هزاران تماشاگر کفایت می کند. فیلم از همان دقیقه اول با نمایش یک انیمیشن ، نه تنها تکلیفش را با تماشاگر مشخص می کند و به او می فهماند که به یک فیلم پر از رویا سر و کار دارد بلکه به اصطلاح گزارش نویس های مطبوعاتی مچ دست مخاطب را می گیرد و می آوردش داخل فیلم. نمی توانی عاشق این دختر نشوی. فضاسازی زندگی روزمره این دختر و اسم گذاشتن روی اعضای خانواده یکی دیگر از تمهیداتی است که مخاطب را عاشق خودش می کند. فضای زندگی این دختر به زندگی های همه ما شبیه است. به زندگی هایی که شاید دیگر رنگش را هم نتوان دید. در آن دورانی که داشتن 4 فرزند ( یکی از خانواده هایی که در فیلم نشان داده می شوند 9 پسر دارند و تازه شوهر کهدلش دختر می خواسته رفته و هوو هم گرفته) عجیب نبود همه ما رابطه هایی داشتیم با دوستان و بچه محل ها. همه ما تجربه صدا کردن دوستانمان در خیابان یا از روی پشت بام را داریم. همه ما تجربه شیطنت کردن را داریم. نفس تنها روایتگر زندگی یک خانواده نیست. ما داریم تاریخ روابط اجتماعی در کشورمان را می بینیم.
نفس یک داستان ساده برای تعریف کردن دارد. داستان نگاه کردن دختری به زندگی در کوران حوادث انقلاب و بعد هم جنگ. داستان خانواده هایی که با فقر و سختی زندگی می کردند اما یک ضرب گرفتن ساده روی قابلمه و یک آوازخوانی پدر عاشق فرزندان برای از یادب ردن همه سختی ها کفایت می کرد.
نفس داستان زندگی های از یاد رفته ای است که سخت بشود تکرارش کرد. داستان لذت های صمیمانه ای که دیگر نمی شود تکرارش کرد. در این دوران قحط مطالعه آخر کدام کودکی را می توان دید که می رود و کتاب های بزرگتر از سن خودش را می خواند؟( من خودم اینطوری بودم. یک کتابخانه بزرگ داشتیم و من در دوران دبستان کتاب های ژول ورن می خواندم و در دوران راهنمایی کتاب های سیاسی معاصر و تاریخی)
لذت بردن از نفس اصلا کار دشواری نیست. فقط باید بروی داخل سینما و تا آغاز فیلم صبر کنی. دیگر حتی نیازی نیست که تلشا کنی به فیلم توجه داشته باشی. اگر اهل دل باشی فیلم چنان با خودش می بردت که تا پایان قصه اش روی صندلی ات تکان نخوری. نرگس آبیار و تیمش به خوبی ایران چهل سال قبل را بازسازی کرده اند.گریم ها و طراحی صحنه و لباس باجی به قدیم نمیدهند و بازسازی تعزیه های چند دهه قبل در یزد بسیار دیدنی از آب در آمده.
نفس آنقدر دلنشین است که منتقدهای سینمایی هم بالاترین نمرات خود را به آن داده اند و بیشترین ستایش ها را نثارش کرده اند. نقد منفی در مورد فیلم ندیده ام و بعید است کسی دلش بیاید از فیلیم این چنین دوست داشتنی ایراد بگیرد.
نرگس آبیار نشان داده که می توان داستان های انقلاب و جنگ را به گونه ای جدید مطرح نمود. می شود حرف های جدیدی را بر زبان آورد و کاری کرد که بیننده فیلم را پس نزند بلکه کاملا با آن احساس همدردی و همذات پنداری کند. نفس را ببینید. ارزشش را دارد.
سینما نیمکت، دومین ساخته بلند محمد رحمانیان
برای آنکه یک اثر به شما نشان دهد که ارزش دیده شدن را دارد به چه چیزهایی دقت می کنید؟ یک فیلم را را در نظر بگیریم. چه چیزهایی ارزش این را دارند که فیلم را تماشا کنیم؟ در مرحله اول اسم کارگردان مثلا. خب. محمد رحمانیان کارگردان نام اشنای تئاتر فیلمی ساخته به نام سینما نیمکت. رحمانیان یکی از بزرگترین کارگردان های دنیای تئاتر است و بر صحنه و اجرا تسلطی بسیار چشم نواز دارد. قطعا او قصه ای تعریف نمی کند که بد باشد یا بی حوصله به اجرا گذاشته شود.
حالا برویم سراغ بازیگران کار.
وقتی علی عمرانی هست شما به دیدن یک نمایش خوب تردید دارید؟ اگر مهتاب نصیرپور باشد چطور؟ اگر هومن برق نورد و اشکان خطیبی هم در این فیلم / نمایش سهمی داشته باشند چه؟ اگر رضا ناجی هم در این کار حضور به هم رسانده باشد نظرتان بیشتر جلب نمی شود؟
این فیلم جذاب و دیدنی داستان مردی است که در دوران ممنوعیت ویدئوها برای دیدن فیلم های مورد علاقه اش به مشکل می خورد. این فیلم همچنین روایتگر زندگی یک گروه تئاتری هم هست که کارشان اجرای فیلم های معروف سینما در قهوه خانه های مختلف است. این دو سرنوشت به هم گره می خورند و یک فیلم دیدنی تولید می شود که باید حتما تماشایش کرد.
آغاز اکران فیلم سینما نیمکت از روز یکشنبه ۲۱ آذر ١۳۹۵ خواهد بود و تا پایان روز سه‌شنبه ۳۰ آذر ادامه خواهد داشت.
در طی این ده شب، این فیلم در سه سانس نمایش داده می‌شود، سانسهای اول و دوم با نام سینما ـ نیمکت نمایش داده خواهد شد و سانس پایانی عنوانِ «سینما ـ نیمکت: نسخه‌ی کارگردان» را دارد، تفاوت این دو نسخه در تدوین و نیز مدت زمان نمایش فیلم است. نسخه‌ی کارگردان توسط محمد رحمانیان تدوین شده و ١١۳ دقیقه است و این درحالی است که نسخه‌ی کوتاهتر ۹٨ دقیقه است و تدوینگر آن حسن ایوبی است.
فیلم «سینما نیمکت» دومین ساخته بلند محمد رحمانیان نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر است که با تهیه‌کنندگی تورج منصوری ساخته شده است. منصوری علاوه بر تهیه‌کنندگی این فیلم، به عنوان مدیر فیلمبرداری هم با ساخت آن همکاری داشته است.
محمد رحمانیان بعد از سال‌ها فعالیت در عرصه نمایش، ابتدا فیلم «کنسل» را در کانادا ساخت و سال گذشته نیز فیلم «سینما نیمکت» را ساخت. این فیلم دیدنی و خاص را حتما در سینما تجربه به تماشا بنشینید.
کجا چرمشیر ببینیم؟ + کجا نوید محمدزاده ببینیم؟
محمد چرمشیر سرقفلی ثابتش در این صفحه را برای خودش نگه داشته و رها نمی کند. استاد این بار نمایشی را روی صحنه دارند تحت عنوان باد اسب است. عنوان نمایش از یکی از شعرهای لورکا شاعر فقید اسپانیایی برداشته شده. البته وقتی می گوییم نمایشی روی صحنه دارند منظورمان این است که نمایشی از ایشان روی صحنه در حال اجراست. یک وقت اشتباهی فکر نکنید که استاد خودش رفته بالای سن و دارد نمایشش را برای مخاطبان اجرا می کند. نخیر!
این بار سرکار خانم مینو نوبهاری به عنوان کارگردان و بازیگر به سراغ نمایش نامه ایشان رفته و آن را روی سن برده. این نمایش که در اداره تئاتر در میدان فردوسی و تا روز ششم دی ماه روی صحنه می رود داستانی دارد در مورد حرمسرای یکی از پادشاهان و دختری که قصد دارد انتقام مرگ پدرش را بگیرد.
مینو نوبهاری، روزبه کهوری نژاد، آرین رضایی و نائله زینل نیا طوسی بازیگران این نمایشند. آنها که دیده اند تعریف کرده اند و آنها که تعریف شنیده اند بسیار مشتاق شده اند.از دست ندهید که به قول گزارشگران ورزشی نمایش اسقطس داری است.
البته چرمشیر ادامه دارد ها.فکر نکنید چرمشیر تمام شده. ایشان نه تنها امروز یک دوگانه دارند بلکه با خودشان یک یار قرضی را هم روی صحنه آورده اند به نام....؟ درست حدس زدید. نوید محمدزاده! نوید که یکی دو هفته ای بود در این صفحه غیبت داشت حالا با نمایش رومئو و ژولیت به صحنه برمی گردد. از همین سه شنبه ای که می آید این نمایش به کارگردانی آتیلا پسیانی می رود روی صحنه و احتمالا یکی از نمایش های پر سر و صدای امسال خواهد شد.
بهرام افشارى، ستاره پسیانى، خسرو پسیانى، اصغر پیران، نوید جهانزاده، علیرضا حبیبى کسبى، روح الله حق گوى لسان، ناز شادمان، مهدى صدر، دایانا فتحى، نوید محمد زاده و فاطمه نقوى بازیگران این نمایش هستند. این نمایش در سالن استاد سمندریان ایرانشهر برگزار خواهد شد.
بازبینی عشقه بعد از ده سال
امروز این استاد رحمانیان در این صفحه حضور پرشور دارند. در ادامه نمایش فیلم تئاترهای شنبه در پردیس سینمایی چارسو روز شنبه می توانید نمایش عشقه را ببینید. نمایشی از سال 85 که در زمان اجرا خیلی صدا کرد اما حمایت تعدادی از چهره های فرهنگی از جمله سید مهدی شجاعی دوست داشتنی ، سبب شد تا عشقه حواشی را پشت سر بگذارد. این یک کار نمایشی ضبط شده است که با حضور مدیر فیلمبرداری درجه یکی چون سیف اله صمدیان قطعا جزییات صحنه را به خوبی به بیننده منتقل خواهد کرد.
عشقه چه تیم اجرایی خوبی هم دارد. علی عمرانی، مهتاب نصیرپور، سیماتیرانداز، ستاره اسکندری، آشا محرابی، بهناز جعفری، هنگامه صالحی، مریم شیرافکن و ملیکا اسلافی.
عشقه نمایشی است تاریخی و روایت شده از دوران صدر اسلام. یک نمایش زنانه و بسیار پر معنی. در زمان اجرای عشقه بحث های زیادی در مورد این کار مطرح شد و خیلی ها می خواستند مانع از ادامه نمایش آن شوند. البته رحمانیان در دهه 80 کلا این وضع را خیلی تجربه کرد. او نویسنده و کارگردانی است که در کار خودش با کسی شوخی ندارد و بسیار جدی جلو می رود.او برای نوشتن این نمایشنامه از این کتاب ها به عنوان منبع بهره برد :
« تاريخ يعقوبي، بحارالانوار، سيره ابن هشام، الوقايع الحوادث، كفايت الطالب، مناقب آل ابي طالب (ع)، آداب الحرمين، ناموس الرجال و شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد و كتاب زنان صدراسلام.»
عشقه نمایشی است در ده تابلو یا ده پرده. داستان اشنایی پیامبر مکرم با همسرشان خدیجه و زندگی تا مرگ آن بانو در کنار حضرت رسول (ص) با تمهیدات نمایشی بسیار چشم نوازی در این نمیاش به تصویر کشیده شده اند. این نمایش دیدنی حالا بعد از ده سال دوباره بخت دیده شدن را به دست آورده. شما هم می توانید این شنبه شاهد این نمایش باشید.
گزارش : هومن جعفری
کتاب نزدیکی با ترجمه نیکی کریمی
خدا می داند این کتاب چند سال در قفسه کتاب خانه ام منتظر وقتی بود برای خوانده شدن. خدا می داند چند سال بود که این کتاب را خریده بودم اما زمان ورق زدنش نرسیده بود تا اینکه دو سه روز پیش دستش گرفتم و تمامش کردم. تمام شدنش هم حد فاصل دو سه روز طول کشید و زمان های خالی. هر وقت که شد و فرصت و فراغتی دست داد این کتاب خوانده شد تا اینکه به پایان رسید.
نزدیکی نوشته حنیف قریشی است و ترجمه نیکی کریمی. حنیف قریشی نویسنده ای دو ملیتی است یعنی از والدینی پاکستانی و انگلیسی به دنیا آمده و زندگی در لندن برایش کم و بیش همان مسایلی را پیش می آورد که برای جومپا لاهیری پیش آمده. برجسته شدن مسئله مهاجرت و زندگی آدم ها در سرزمینی دیگر یکی از اصلی ترین تم های نوشته های این دو نویسنده است با این تفاوت که لاهیری نگاهی هندی دارد و قریشی نگاهی پاکستانی . مذهب بخش زیرین نوشته های این دو نویسنده است و اثرگذاری اش روی زندگی آدم ها. آدم هایی که یا به قواعد آیین خود پایبندند و یا نیستند.
نزدیکی داستان زندگی مردی است که می خواهد همسر و دو فرزندش را ترک کند. کل داستان از شبی می گذرد که مرد می خواهد با به پایان رسیدنش زن را ترک کند و در این مدت مدام به گذشته و آینده فکر می کند. به پدر خودش. به فرزندانش. به اثری که این جدایی روی زندگی آدم هایی خواهد گذاشت که به او وابسته اند.
مرد مدام به خاطرات قبل فکر می کند. به آشنایی اش با این زن. به یادآوری روابطش با زن های دیگری که از قبل در زندگی اش بوده اند و به ناتوانی خودش در حفظ روابط. به تردید هایی که برای ماندن و رفتن دارد و به تلاشش برای پیدا کردن یکی از معشوقه های گذشته. نزدیکی دیالوگ های قشنگی دارد و نویسنده به خوبی می تواند به عمق موضوع دست پیدا کند یعنی کالبدشکافی یک ازدواج رو به زوال.
ترجمه نیکی کریمی در همان روزها هم بحث برانگیز بود چرا که آن دوران (حدود ده سال قبل) زمانی بود که حضور چهره های سینما در مدیوم های دیگر هنری مانند تئاتر و ادبیات سبب ایجاد بحث های زیادی شده بود. ترجمه کریمی خشک نیست اما تراش می خواهد و مشخص است که مترجم می توانسته از حضور یک ویراستار پخته استفاده شایان توجهی بکند. البته ایرادهایی که او دارد را مترجمان جوان هم مرتکب می شوند. به هر حال نزدیکی کتابی است که می شود از خواندنش لذت برد.
داستان گیرایی لازم را دارد و نویسنده با چیره دستی توانسته داستانش را روایت کند. کتاب خسته کننده نیست و اگر یک نفس تا تهش را بخوانید کسی تعجب نمی کند.
نفس، فیلمی که نه کمدی است، نه تلخ
هفته قبل فرصتی دست داد تا از پنجشنبه و تعطیلی رسانه ای استفاده کنم و سری بزنم به سینما آزادی برای تماشای نفس . فیلمی که نرگس آبیار ساخته و آنقدر تماشایی و اثرگذار است که اشک آدم را در می آورد. نفس نه فیلمی است برای سینمای کودک و نه فیلمی است که بشود آن را مختص سینمای بزرگسال دانست. نه فیلمی است که تلخ باشد و نه فیلمی است که بشود فیلمی کمدی لقبش داد.
آنچه نرگس آبیار ساخته یک فیلم کامل است. هم اشک دارد و هم خنده. هم خاطره ها را زنده می کند و هم اینکه تصاویری را به نمایش می گذارد که جایشان در سینما خالی است. یک فیلم خانوادگی است و می شود با خانواده به تماشایش نشست و لذت برد.
نفس داستان زندگی دختری است که نگاه فانتزی اش به اتفاقات دور و بر روایتگر اتفاقات پیرامون سال های 56 تا 60 در این است.او نگاه فانتزی ای به زندگی دارد و آنقدر شیطنت و رویا در زندگی سختش دارد که برای سرمست کردن هزاران تماشاگر کفایت می کند. فیلم از همان دقیقه اول با نمایش یک انیمیشن ، نه تنها تکلیفش را با تماشاگر مشخص می کند و به او می فهماند که به یک فیلم پر از رویا سر و کار دارد بلکه به اصطلاح گزارش نویس های مطبوعاتی مچ دست مخاطب را می گیرد و می آوردش داخل فیلم. نمی توانی عاشق این دختر نشوی. فضاسازی زندگی روزمره این دختر و اسم گذاشتن روی اعضای خانواده یکی دیگر از تمهیداتی است که مخاطب را عاشق خودش می کند. فضای زندگی این دختر به زندگی های همه ما شبیه است. به زندگی هایی که شاید دیگر رنگش را هم نتوان دید. در آن دورانی که داشتن 4 فرزند ( یکی از خانواده هایی که در فیلم نشان داده می شوند 9 پسر دارند و تازه شوهر کهدلش دختر می خواسته رفته و هوو هم گرفته) عجیب نبود همه ما رابطه هایی داشتیم با دوستان و بچه محل ها. همه ما تجربه صدا کردن دوستانمان در خیابان یا از روی پشت بام را داریم. همه ما تجربه شیطنت کردن را داریم. نفس تنها روایتگر زندگی یک خانواده نیست. ما داریم تاریخ روابط اجتماعی در کشورمان را می بینیم.
نفس یک داستان ساده برای تعریف کردن دارد. داستان نگاه کردن دختری به زندگی در کوران حوادث انقلاب و بعد هم جنگ. داستان خانواده هایی که با فقر و سختی زندگی می کردند اما یک ضرب گرفتن ساده روی قابلمه و یک آوازخوانی پدر عاشق فرزندان برای از یادب ردن همه سختی ها کفایت می کرد.
نفس داستان زندگی های از یاد رفته ای است که سخت بشود تکرارش کرد. داستان لذت های صمیمانه ای که دیگر نمی شود تکرارش کرد. در این دوران قحط مطالعه آخر کدام کودکی را می توان دید که می رود و کتاب های بزرگتر از سن خودش را می خواند؟( من خودم اینطوری بودم. یک کتابخانه بزرگ داشتیم و من در دوران دبستان کتاب های ژول ورن می خواندم و در دوران راهنمایی کتاب های سیاسی معاصر و تاریخی)
لذت بردن از نفس اصلا کار دشواری نیست. فقط باید بروی داخل سینما و تا آغاز فیلم صبر کنی. دیگر حتی نیازی نیست که تلشا کنی به فیلم توجه داشته باشی. اگر اهل دل باشی فیلم چنان با خودش می بردت که تا پایان قصه اش روی صندلی ات تکان نخوری. نرگس آبیار و تیمش به خوبی ایران چهل سال قبل را بازسازی کرده اند.گریم ها و طراحی صحنه و لباس باجی به قدیم نمیدهند و بازسازی تعزیه های چند دهه قبل در یزد بسیار دیدنی از آب در آمده.
نفس آنقدر دلنشین است که منتقدهای سینمایی هم بالاترین نمرات خود را به آن داده اند و بیشترین ستایش ها را نثارش کرده اند. نقد منفی در مورد فیلم ندیده ام و بعید است کسی دلش بیاید از فیلیم این چنین دوست داشتنی ایراد بگیرد.
نرگس آبیار نشان داده که می توان داستان های انقلاب و جنگ را به گونه ای جدید مطرح نمود. می شود حرف های جدیدی را بر زبان آورد و کاری کرد که بیننده فیلم را پس نزند بلکه کاملا با آن احساس همدردی و همذات پنداری کند. نفس را ببینید. ارزشش را دارد.
سینما نیمکت، دومین ساخته بلند محمد رحمانیان
برای آنکه یک اثر به شما نشان دهد که ارزش دیده شدن را دارد به چه چیزهایی دقت می کنید؟ یک فیلم را را در نظر بگیریم. چه چیزهایی ارزش این را دارند که فیلم را تماشا کنیم؟ در مرحله اول اسم کارگردان مثلا. خب. محمد رحمانیان کارگردان نام اشنای تئاتر فیلمی ساخته به نام سینما نیمکت. رحمانیان یکی از بزرگترین کارگردان های دنیای تئاتر است و بر صحنه و اجرا تسلطی بسیار چشم نواز دارد. قطعا او قصه ای تعریف نمی کند که بد باشد یا بی حوصله به اجرا گذاشته شود.
حالا برویم سراغ بازیگران کار.
وقتی علی عمرانی هست شما به دیدن یک نمایش خوب تردید دارید؟ اگر مهتاب نصیرپور باشد چطور؟ اگر هومن برق نورد و اشکان خطیبی هم در این فیلم / نمایش سهمی داشته باشند چه؟ اگر رضا ناجی هم در این کار حضور به هم رسانده باشد نظرتان بیشتر جلب نمی شود؟
این فیلم جذاب و دیدنی داستان مردی است که در دوران ممنوعیت ویدئوها برای دیدن فیلم های مورد علاقه اش به مشکل می خورد. این فیلم همچنین روایتگر زندگی یک گروه تئاتری هم هست که کارشان اجرای فیلم های معروف سینما در قهوه خانه های مختلف است. این دو سرنوشت به هم گره می خورند و یک فیلم دیدنی تولید می شود که باید حتما تماشایش کرد.
آغاز اکران فیلم سینما نیمکت از روز یکشنبه ۲۱ آذر ١۳۹۵ خواهد بود و تا پایان روز سه‌شنبه ۳۰ آذر ادامه خواهد داشت.
در طی این ده شب، این فیلم در سه سانس نمایش داده می‌شود، سانسهای اول و دوم با نام سینما ـ نیمکت نمایش داده خواهد شد و سانس پایانی عنوانِ «سینما ـ نیمکت: نسخه‌ی کارگردان» را دارد، تفاوت این دو نسخه در تدوین و نیز مدت زمان نمایش فیلم است. نسخه‌ی کارگردان توسط محمد رحمانیان تدوین شده و ١١۳ دقیقه است و این درحالی است که نسخه‌ی کوتاهتر ۹٨ دقیقه است و تدوینگر آن حسن ایوبی است.
فیلم «سینما نیمکت» دومین ساخته بلند محمد رحمانیان نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر است که با تهیه‌کنندگی تورج منصوری ساخته شده است. منصوری علاوه بر تهیه‌کنندگی این فیلم، به عنوان مدیر فیلمبرداری هم با ساخت آن همکاری داشته است.
محمد رحمانیان بعد از سال‌ها فعالیت در عرصه نمایش، ابتدا فیلم «کنسل» را در کانادا ساخت و سال گذشته نیز فیلم «سینما نیمکت» را ساخت. این فیلم دیدنی و خاص را حتما در سینما تجربه به تماشا بنشینید.
کجا چرمشیر ببینیم؟ + کجا نوید محمدزاده ببینیم؟
محمد چرمشیر سرقفلی ثابتش در این صفحه را برای خودش نگه داشته و رها نمی کند. استاد این بار نمایشی را روی صحنه دارند تحت عنوان باد اسب است. عنوان نمایش از یکی از شعرهای لورکا شاعر فقید اسپانیایی برداشته شده. البته وقتی می گوییم نمایشی روی صحنه دارند منظورمان این است که نمایشی از ایشان روی صحنه در حال اجراست. یک وقت اشتباهی فکر نکنید که استاد خودش رفته بالای سن و دارد نمایشش را برای مخاطبان اجرا می کند. نخیر!
این بار سرکار خانم مینو نوبهاری به عنوان کارگردان و بازیگر به سراغ نمایش نامه ایشان رفته و آن را روی سن برده. این نمایش که در اداره تئاتر در میدان فردوسی و تا روز ششم دی ماه روی صحنه می رود داستانی دارد در مورد حرمسرای یکی از پادشاهان و دختری که قصد دارد انتقام مرگ پدرش را بگیرد.
مینو نوبهاری، روزبه کهوری نژاد، آرین رضایی و نائله زینل نیا طوسی بازیگران این نمایشند. آنها که دیده اند تعریف کرده اند و آنها که تعریف شنیده اند بسیار مشتاق شده اند.از دست ندهید که به قول گزارشگران ورزشی نمایش اسقطس داری است.
البته چرمشیر ادامه دارد ها.فکر نکنید چرمشیر تمام شده. ایشان نه تنها امروز یک دوگانه دارند بلکه با خودشان یک یار قرضی را هم روی صحنه آورده اند به نام....؟ درست حدس زدید. نوید محمدزاده! نوید که یکی دو هفته ای بود در این صفحه غیبت داشت حالا با نمایش رومئو و ژولیت به صحنه برمی گردد. از همین سه شنبه ای که می آید این نمایش به کارگردانی آتیلا پسیانی می رود روی صحنه و احتمالا یکی از نمایش های پر سر و صدای امسال خواهد شد.
بهرام افشارى، ستاره پسیانى، خسرو پسیانى، اصغر پیران، نوید جهانزاده، علیرضا حبیبى کسبى، روح الله حق گوى لسان، ناز شادمان، مهدى صدر، دایانا فتحى، نوید محمد زاده و فاطمه نقوى بازیگران این نمایش هستند. این نمایش در سالن استاد سمندریان ایرانشهر برگزار خواهد شد.
بازبینی عشقه بعد از ده سال
امروز این استاد رحمانیان در این صفحه حضور پرشور دارند. در ادامه نمایش فیلم تئاترهای شنبه در پردیس سینمایی چارسو روز شنبه می توانید نمایش عشقه را ببینید. نمایشی از سال 85 که در زمان اجرا خیلی صدا کرد اما حمایت تعدادی از چهره های فرهنگی از جمله سید مهدی شجاعی دوست داشتنی ، سبب شد تا عشقه حواشی را پشت سر بگذارد. این یک کار نمایشی ضبط شده است که با حضور مدیر فیلمبرداری درجه یکی چون سیف اله صمدیان قطعا جزییات صحنه را به خوبی به بیننده منتقل خواهد کرد.
عشقه چه تیم اجرایی خوبی هم دارد. علی عمرانی، مهتاب نصیرپور، سیماتیرانداز، ستاره اسکندری، آشا محرابی، بهناز جعفری، هنگامه صالحی، مریم شیرافکن و ملیکا اسلافی.
عشقه نمایشی است تاریخی و روایت شده از دوران صدر اسلام. یک نمایش زنانه و بسیار پر معنی. در زمان اجرای عشقه بحث های زیادی در مورد این کار مطرح شد و خیلی ها می خواستند مانع از ادامه نمایش آن شوند. البته رحمانیان در دهه 80 کلا این وضع را خیلی تجربه کرد. او نویسنده و کارگردانی است که در کار خودش با کسی شوخی ندارد و بسیار جدی جلو می رود.او برای نوشتن این نمایشنامه از این کتاب ها به عنوان منبع بهره برد :
« تاريخ يعقوبي، بحارالانوار، سيره ابن هشام، الوقايع الحوادث، كفايت الطالب، مناقب آل ابي طالب (ع)، آداب الحرمين، ناموس الرجال و شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد و كتاب زنان صدراسلام.»
عشقه نمایشی است در ده تابلو یا ده پرده. داستان اشنایی پیامبر مکرم با همسرشان خدیجه و زندگی تا مرگ آن بانو در کنار حضرت رسول (ص) با تمهیدات نمایشی بسیار چشم نوازی در این نمیاش به تصویر کشیده شده اند. این نمایش دیدنی حالا بعد از ده سال دوباره بخت دیده شدن را به دست آورده. شما هم می توانید این شنبه شاهد این نمایش باشید.
گزارش : هومن جعفری
کد مطلب: 64463
