پلمپ جشن ترامپ

کارمندان دولت فدرال ایالات متحده برای مدت نامعلومی سرکار نخواهند رفت.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، هنگامی که دونالد ترامپ وارد کاخ سفید شد بسیاری از تحلیل‌گران نسبت به ناآشنایی او با سازوکار سیاست هشدار دادند. در سالروز قدرت‌گیری ترامپ بسیاری از رسانه‌ها و ناظران سیاسی کارنامه‌ی او را با نقدی بیرحمانه بررسی کرده‌اند. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا روز جمعه سفر  به استراحتگاه‌اش در فلوریدا و جشن یک سالگی حضور در کاخ سفید را نیمه کاره رها کرده است.
هنگامی که ترامپ وارد کاخ سفید شد حکومت ایالات متحده نگران ناآشنایی وی با قواعد نوشته و نانوشته آمریکا بود ؛ حالا در آستانه یک سالگی دولت ترامپ ، دولت فدرال تعطیل شده است. خبرگزاری آلمان در تحلیل وضعیت پیش آمده می‌نویسد که در طول تاریخ آمریکا رؤسای جمهور بی‌مایه و ضعیف کم نبوده‌اند، اما همه آنها دست‌کم مراقب بودند که به یاری مشاوران و دستیاران خوب در چارچوب موازین دموکراسی چنان عمل کنند که ضعف‌های آنها کمترین آسیب را به نظام سیاسی وارد کند. نکته دردناک برای حکومت ایالات متحده اینجاست که گوش ترامپ به حرف حساب هیچ کس بدهکار نیست. حالا سنای آمریکا با بودجه درخواستی ترامپ مخالفت کرده است.
به گزارش بی بی سی،طرح بودجه موقت به منظور تضمین ادامه فعالیت نهادهای دولت فدرال آمریکا بامداد شنبه در مجلس سنا این کشور آرا لازم را کسب نکرد تا روند تعطیلی ادارات دولتی شروع شود. از بامداد دیروز کار در بسیاری از ادارات آمریکا تعطیل می‌شود یا به حداقل کاهش می‌یابد و کارمندان مجبور خواهند بود مرخصی بدون حقوق بگیرند البته باتوجه به تعطیلی شنبه و یکشنبه ، عملا تعطیلی دولت فدرال از دوشنبه حس خواهد شد. روند تعطیلی نهادهای فدرال آغاز شده و تنها سازمان‌ها و نهادهای خاصی مانند مراکز تامین امنیت، درمانگاه‌ها و ادارات پست به فعالیت خود ادامه خواهند داد.
اختلافات جدی
از آغاز سال مالی جدید تاکنون، چهاربار بودجه موقت آمریکا برای عبور از اختلاف‌نظرهای فراکسیون‌های جمهوری‌خواه و دمکرات در مجلس سنا به تصویب رسیده است.
گرچه تامین مالی ادارات و سازمان‌های فدرال از طریق تصویب بودجه سالانه صورت می‌گیرد، اما اختلاف‌نظرها باعث شده تا بودجه بلند‌مدت به تصویب نرسد. این اختلاف نظر باعث شد تا حتی بودجه موقت هم رای لازم را بدست نیاورد. تامین بودجه نظامی و امنیتی یکی از موارد اختلاف نظر در مجلس سنا است.
یکی دیگر از موارد اختلاف، «فرزندان مهاجران غیرقانونی» هستند. دمکرات‌ها اعلام کرده‌اند «بدون حمایت از فرزندانی که زمانی والدین‌شان به‌صورت غیر قانونی به آمریکا مهاجرت کرده‌اند» با طرح بودجه توافق نخواهند کرد. از سوی دیگر ترامپ هم خواستار تامین بودجه برای کشیدن دیواری حائل در مرز با مکزیک است. رئیس‌جمهور آمریکا در توئيتر نوشت «بدون دیوار، توافقی در کار نخواهد بود».
اختلاف بر سر بودجه آخرین بار دولت آمریکا را در سال ۲۰۱۳ به مدت ۱۶ روز به تعطیلی کشاند.
چانه زنی های بی نتیجه
تلاش‌ها برای کسب ۶۰ رای لازم برای تصویب بودجه موقت دولت تا روز شانزدهم فوریه با شکست روبرو شد.
علیرغم اینکه مجلس نمایندگان آمریکا روز پنج‌شنبه (۱۸ ژانویه/ ۲۸ دی) با ۲۳۰ رای در برابر ۱۹۷ رای به طرح بودجه موقت رای مثبت داده بود، اما درپی بازماندن مجلس سنا از کسب توافق، دولت فدرال آمریکا در ورطه تعطیلی قرار گرفت.
میچ مک کانل، رهبر اکثریت جمهوریخواه در مجلس سنا با انتقاد از دمکرات‌ها گفت «آنها همه ما را به گروگان گرفته‌اند».
در این رای‌گیری ۵۰ سناتور رای مثبت دادند و ۴۹ سناتور رای منفی. چاک شومر، رهبر فراکسیون اقلیت گفت «تعدادی از سناتورهای جمهوری‌خواه نیز رای منفی داده‌اند». در این رای گیری در شامگاه جمعه، پنج سناتور دمکرات رای «آری» و چهار سناتور جمهوریخواه نیز رای «نه» دادند.
بی آبرویی در یک سالگی ریاست جمهوری
رئیس جمهوری آمریکا شباهت های بی بدیلی با «محموداحمدی نژاد» دارد زیرا در انتخاب همکاران خود معیاری جز رابطه شخصی نمی‌شناسد. اطرافیان ترامپ هر ضعف و ایرادی داشته باشند، هیچ اهمیتی ندارد، اما باید خودی باشند و به شخص او وفادار بمانند. نتیجه آن که بیشتر اطرافیان او برای مقام‌هایی که به عهده گرفته‌اند، شایستگی لازم را ندارند. ترامپ معمولا همکاران خود را با قراردادهای کوتاه‌مدت استخدام می‌کند. این ترفند به او امکان می‌دهد که از سویی کنگره را دور بزند و از سوی دیگر دستش در برکناری و اخراج افراد باز باشد. در انتخاب افراد نه نظر کسی را می‌پرسد و نه به کسی اجازه اظهارنظر می‌دهد. نتیجه آن که پیرامون او را فوجی از افراد بی‌مایه و نالایق پر کرده‌اند كه با مفاهیم جوامع مدنی مدرن، همبستگی جمعی، عدالت اجتماعی، محیط زیست، پیشرفت علمی و شکوفایی فرهنگی به کلی بیگانه هستند.
دیوید جانستون، که به تازگی زندگی‌نامه‌ای درباره دونالد ترامپ منتشر کرده، از همکاران و دستیاران او تصویری هولناک ارائه می‌دهد و آنها را آفت نظم دموکراتیک جامعه می‌خواند: «این موریانه‌ها ترجیح می‌دهند در نهان فعالیت کنند، دور از چشم گستره عمومی جامعه و با مخفی‌کاری موذیانه. آنها دانشمندان و پژوهشگران را آزار می‌دهند و آنها را زیر فشار می‌گذارند. اسناد و مدارک را پنهان و حتی نابود می‌کنند.»
ترامپ نه تنها به ارزش‌های انسانی و اصول اخلاقی پای‌بند نیست، بلکه به بدذاتی و شرارت می‌بالد. به گفته جانستون او چند بار آشکارا گفته است که از «نابود کردن زندگی افرادی که به او وفادار نباشند» لذت می‌برد. خودخواهی ترامپ چنان شدید است که عده‌ای خودشیفتگی (نارسیسم) او را بیمارگونه و حاکی از ناهنجاری روانی عمیق دانسته‌اند. احتمالا همین خودپسندی بوده که او را به عالم سیاست کشانده و آرزوی رهبری کشور را در روح و  روان او پرورانده است، زیرا گمان داشته که این مقام می‌تواند برتری‌جویی او را ارضا کند. رفتار و گفتار او نشان می‌دهد که از مقام ریاست جمهوری، برداشتی یکسره دیکتاتورمآبانه دارد. از نظر او و نزدیکانش رئیس جمهور با پدرخوانده‌ی یک باند یا سردسته‌ یک باند خودسر، فرقی ندارد.
نکته حائز اهمیت درباره یک سال گذشته کاخ سفید این است که ترامپ با انواع اتهامات در «رسوایی راشاگیت» ، «دستمالی کردن زنان» ، «رابطه جنسی با خانم پورن استار» و نظایر آن مواجه بوده است. 
چه شد که ترامپ آمد
زمانی که ترامپ برای مقام ریاست جمهوری ایالات متحده نامزد شد، کمترکسی نیت او را جدی گرفت. بسیاری او را تاجری زرنگ می‌دانستند که کمترین اطلاعی از عالم سیاست ندارد. گفته شد که با این کاستی‌ها او هرگز نمی‌تواند از کارزار انتخاباتی سربلند بیرون بیاید. در برابر بودند و هستند کسانی که می‌گویند او از شامه سیاسی قوی برخوردار است، که آن را نه در راه خدمت به ملت آمریکا، بلکه در جهت منافع کارتل‌های پرقدرت و کنسرن‌های ثروتمند به کار می‌گیرد. بیشتر رأی‌دهندگان به ترامپ کسانی بودند که خود را در میدان رقابت اقتصادی بازنده می‌بینند. سیاست‌های اقتصادی حاکمیت آمریکا در چند دهه گذشته، از هر دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، پایگاه طبقه متوسط و پایین را به خطر انداخته است. کشور به ثروتی عظیم دست یافته اما از آن برای گسترش رفاه و بهروزی استفاده نکرده است. کارورزان به رفاهی که انتظار داشته نرسیده‌اند و هر روز بیشتر زیر فشار بیکاری و گرانی و تورم رنج برده‌اند. آنها گمان داشتند که سیاستمداری جسور، با ایده‌های تازه و بیگانه با رسم و راه مألوف دهه‌های گذشته، می‌تواند زندگی آنها را بهبود بخشد و موقعیت اجتماعی آنها را بالا ببرد.
ترامپ با وعده‌های فریبنده، از احساسات و علایق انبوه «بازندگان» استفاده کرد و به آنها چنین تلقین کرد که با چند اقدام «مدبرانه» رفاه و بهروزی را به زندگی کارورزان و «شهروندان حقیقی آمریکا» برمی‌گرداند. او هرگز نگفت که قصد دارد از سودهای گزاف کنسرن‌های بزرگ و سهامداران میلیاردر آنها بکاهد، بلکه وعده داد که رفاه کارورزان را با فشار به مردمی بدبخت‌تر از خودشان، یعنی لایه‌های محروم و درمانده‌ی جامعه، تأمین کند. به عبارت دیگر تلاش کرد دشمنی شهروندان ناراضی را از چپاولگران میلیاردر به سوی محروم‌ترین لایه‌های جامعه منحرف کرد.
بیلان کار ترامپ تا امروز به روشنی نشان می‌دهد که او با تضعیف نقش دولت در بخش ارائه خدمات اجتماعی، به بهانه تشویق سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال، به کنسرن‌های بزرگ اجازه می‌دهد که با خیال آسوده حقوق و مزایای کارورزان، که با مبارزه و تلاش نسل‌های پیاپی به دست آمده، را لگدمال کنند.
حالا میزان محبوبیت دونالد ترامپ در میان روسای جمهور دهه‌های اخیر آمریکا از کمترین‌ها است. وقتی ترامپ در بیستم ژانویه سال گذشته (۲۰۱۷) کار خود را آغاز کرد، کمترین میزان محبوبیت را در میان روسای جمهور آمریکا داشت. او انتخابات را با چنان درصد ضعیفی برنده شد که تعجبی ندارد همچنان محبوبیتش تا این حد کم باشد.
بر اساس آمار موسسه گالوپ، میزان محبوبیت هفتگی او پس از دوازده ماه به ۳۹ درصد کاهش پیدا کرده است. باراک اوباما (۵۰درصد)، بیل کلینتون (۵۴درصد) جورج دبلیو بوش (۸۳درصد) در رتبه‌های بالاتر از او بودند.
براساس آماری که ان‌بی‌سی و وال استریت ژورنال هم تایید می‌کند، متوسط سالانه میزان محبوبیت او هم ۳۹درصد است که آن هم پایین ترین حد برای رئیس جمهور آمریکا در اولین سال کاری‌اش است. در یک تحلیل سرانگشتی از یک سال حضور ترامپ می‌توان گفت که وی تبدیل به اره‌ای در گلوی حکومت ایالات متحده شده است که واشنگتن نمی‌داند آن را تحمل کند یا با هزاربهانه‌ای که دارد اورا عزل کند.
گزارش : علی ودایع