۰
جمعه ۱۴ دی ۱۳۹۷ ساعت ۱۵:۱۰
«مردم‌سالاری آنلاین» بررسی می‌کند:

وقتی خیابانها میدانِ نبردِ سواره و پیاده می‌شود

یکی از نخستین و آشکارترین بنیادهای شهرنشینی توجه به خط‌کشیِ گذرگاهها است. همچنین، حرکتِ میانِ خطوط برای خودرها جزءِ الفبای رانندگی به شمار می‌آید.
خیابانهای شهریِ ما به میدانِ نبردِ نابرابرِ سواره و پیاده برای راه گرفتن تبدیل شده است.
خیابانهای شهریِ ما به میدانِ نبردِ نابرابرِ سواره و پیاده برای راه گرفتن تبدیل شده است.
یکی از نخستین و آشکارترین بنیادهای شهرنشینی توجه به خط‌کشیِ گذرگاهها است. همچنین، حرکتِ میانِ خطوط برای خودرها جزءِ الفبای رانندگی به شمار می‌آید. ولی بدبختانه این روشن‌ترین مسئله‌ی شهرنشینی و رانندگی در کشورِ ما چندان موردِ توجه شهروندان و رانندگانِ خودروها نیست تا آنجا که به مشکلی بزرگ برای آن دسته از شهروندان و رانندگانی شده است که قوانین را رعایت می‌کنند.
به گزارشِ «مردم‌سالاری آنلاین»، خط‌کشیِ گذرگاههایی مانندِ خیابانها و بزرگراهها برای راهنماییِ خودروها جهتِ حرکت میانِ خطوط و در نظر گرفتنِ حقوقِ عابرانِ پیاده در گذرگاههای ویژه‌ی آنان است و نقشی بنیادین در راهنماییِ آمدوشدِ خودرها و پیاده‌ها، روانیِ رفت‌وآمدها و کاهشِ راهبندان دارد.
بدبختانه دیده می‌شود که بسیاری از شهروندان، چه عابرِ پیاده و چه راننده، نه تنها به خط‌کشیها توجهی ندارند که حتی معنی و مفهوم این خط‌کشیها را نمی‌دانند و بر سر گذرگاهها به هر جا که دلشان بخواهد می‌روند و با نادیده گرفتنِ قانون و این رفتارِ نا به هنجارِ خود بر کلافِ پیچیده و سر در گمِ ترافیکِ شهری می‌افزایند. کمتر کسی است که این روزها در خیابانها شاهد آن باشد که خودروسواران یا موتورسواران به خطوطِ عابرِ پیاده توجه کنند و چنین، بدبختانه خیابانهای شهریِ ما به میدانِ نبردِ نابرابرِ سواره و پیاده برای راه گرفتن تبدیل شده است. از سویی دیگر، عابرانِ پیاده نیز رفتاری بهتر ندارند. برخی از آنان کار را به جایی رسانده‌اند که از هر جا که شد گذر می‌کنند جز از خط‌کشیهای ویژه‌ی عابر پیاده
دیده می‌شود که بسیاری از شهروندان، چه عابرِ پیاده و چه راننده، نه تنها به خط‌کشیها توجهی ندارند که حتی معنی و مفهوم این خط‌کشیها را نمی‌دانند و بر سر گذرگاهها به هر جا که دلشان بخواهد می‌روند و با نادیده گرفتنِ قانون و این رفتارِ نا به هنجارِ خود بر کلافِ پیچیده و سر در گمِ ترافیکِ شهری می‌افزایند
یا زیرگذرها و روگذرها! از برخی دیگر نیز رفتارهایی پیش‌بینی‌ناپذیر همچون دویدنِ ناگهانی به میانِ خیابانها، گذر از گاردریلهای میانِ بزرگراهها، پریدن از نرده‌های جداکننده‌ی خطوطِ اتوبوسهای تندرو سر می‌زند. گروهی دیگر از عابرانِ پیاده نیز که گویا مسئولیتِ حفظِ جانِ خویش را با سواره‌ها می‌دانند بی‌توجه به گذرِ خودروها یا موتورسیکلتها در میانِ خیابانها در حالِ گفت‌وگو با گوشیهای همراهِ خویش هستند و شگفت‌انگیزتر اینکه گاهی نیز با خونسردی در وسطِ خیابانها پیامکی می‌دهند یا پیامکی می‌خوانند!
افزایشِ وظیفه‌شناسی و مسئولیت‌پذیری و نیز نظمِ اجتماعی در فرهنگِ رفت‌وآمدهای شهری به شکل‌گیریِ جامعه‌ای کاراتر و پویاتر می‌انجامد که شهروندانش از آرامشِ روانیِ بیشتر نیز برخوردارند. در این میان، آموزشِ شهروندان به ویژه از کودکی و نوجوانی و همچنین رانندگانِ خودروهای همگانی همچون اتوبوسها، مینی‌بوسها و تاکسیها از اهمیتی بالا برخوردار است که چنین نگرشی باید در دستورِ کارِ نهادهای مسئول و جریان‌ساز قرار گیرد.
از آنجا که خطهای سپید بر آسفالتِ سیاهِ کفِ گذرگاهها، همچون آموزشی که بر تخته‌ی سیاه نوشته می‌شود، باید درست و روشن نوشته شده باشد تا به خوبی نیز خوانده و اجرا شود، شهرداریها در این راستا باید به بازپیراییِ خط‌کشیهای گذرگاهها و اصلاحِ خط‌کشیهای نامناسبِ بر جای مانده از گذشته برای ساماندهیِ رفت‌وآمدها بپردازند تا شهروندان، چه پیاده و چه سواره، بیش از گذشته، به رعایتِ خطوطِ راهنمایی تشویق شوند؛ چراکه اگر شهروندان
افزایشِ وظیفه‌شناسی و مسئولیت‌پذیری و نیز نظمِ اجتماعی در فرهنگِ رفت‌وآمدهای شهری به شکل‌گیریِ جامعه‌ای کاراتر و پویاتر می‌انجامد که شهروندانش از آرامشِ روانیِ بیشتر نیز برخوردارند
آگاه شوند که با رعایتِ قوانینِ ساده‌ی راهنمایی و رانندگی می‌توانند از زیانهای گسترده‌ی جانی و مالی پیشگیری کنند و با این کار نه تنها آرامشِ روانی و ایمنیِ جانیِ خود و خانواده‌هایشان را تضمین کنند که با صرفه‌جویی در این زمینه و جلوگیری از هدررفتِ منابع، شهرداریها این امکان را پیدا خواهند کرد تا این منابعِ صرفه‌جویی‌ شده را برای افزایش کیفیتِ زندگیِ شهری به کار بندند.
بر هر شهروندِ آگاه و مسئولیت‌پذیری است که با رانندگیِ در میانِ خطوطِ راهنمایی و رانندگی به بهبودِ رفتارهای ترافیکی و بالابردنِ فرهنگِ آمدوشدِ شهری بیفزاید. اگر رانندگان در خطوطِ خود برانند و ناگهانی تغییرِ خط ندهند نه تنها از رخ دادنِ رویدادهایی دلخراش پیشگیری خواهند کرد که سببِ آن خواهند شد که با آرامشی بیشتر برای خود و دیگر رانندگان، زودتر نیز به مقصد برسند؛ چراکه کوتاه‌ترین راه میانِ آغاز و پایانِ یک مسیر راهِ مستقیم است. عابرانِ پیاده نیز در این میان باید بکوشند که تنها از خط‌کشیهای عابرِ پیاده یا زیرگذرها و روگذرهایی که برای آمدوشد عابران در نظر گرفته شده‌اند بهره گیرند. قانون‌گذاران نیز باید قوانینی سفت و سخت با پشتوانه‌ی اجراییِ خدشه‌ناپذیر از تصویب بگذرانند تا متخلفان، چه سواره و چه پیاده، که آرامشِ دیگر شهروندان را مختل می‌کنند و امنیتِ روانیِ جامعه را بر هم می‌ریزند در حاشیه‌ی امن قرار نگیرند و بدانند که چنین رفتارهای خلافِ شهرنشینی و تمدن نه تنها نشان‌دهنده‌ی زرنگی نیست که می‌تواند به هزینه‌هایی سنگین برایشان بینجامد.
 
کد مطلب: 99776
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *