مهمترین ویژگی دولت روحانی این است که توان تصمیمگیری ندارد. ادعا میکند اما در عمل، شاهد بیتصمیمی آن هستیم. فقط کافیست عملکرد دولت روحانی در شش ماه اخیر در قبال کرونا را مرور کنید تا ببینید این دولت تا چه حد در تصمیمگیری ناتوان است.
یکی از مهمترین مصادیقش، برگزاری کنکور است. نه میتوانند آن را برگزار نکنند و نه میتوانند اطمینان دهند که برگزاری آن مشکلی ایجاد نمیکند. فقط آن را به تاخیر انداختهاند!
مصداق دیگر ناتوانی دولت روحانی در تصمیمگیری، وضعیت قرنطینه کرونایی، تعطیلی کارکنان ادارات، تعطیلات یا دورکاریهای مقطعی و نامنظم و سردرگم و حتی لغو طرح ترافیک است. سردرگمی در تصمیمات دولت در چند ماه اخیر موج میزند.
نمونه دیگرش، تاکید روحانی بر عزاداری ماه محرم است. آن هم در شرایطی که حتی عراق هم ورود به کربلا تا سیزدهم محرم را ممنوع کرده تا مانع گسترش کرونا شود و در ایران هم کارشناسان هشدار دادهاند که رعایت پروتکلهای بهداشتی در تجمعات بزرگ امکانپذیر نیست. روحانی از یک طرف میگوید عزا و عروسی را باید تا آخر سال تعطیل کنیم و از طرف دیگر میگوید باید عزاداری محرم برگزار شود! این بیتصمیمی و سرگردانی دولت روحانی، نه فقط سرگردانی مردم را بیشتر کرده بلکه اثرش را هم گذاشته: مرگومیر روزانه حدود ۲۰۰ نفر بر اثر کرونا! اصلا برای دولت این میزان مرگومیر مهم هست؟