اقدامات ستیزه جویانه آمریکا علیه ایران هر روز وارد فاز جدیدی می شود و برگزاری نشستی در این راستا در لهستان به عنوان عضوی از اتحادیه اروپا، باعث شده تا نوک پیکان حملات به سمت سران ورشو نشانه رود.

اقدامات ستیزه جویانه آمریکا علیه ایران هر روز وارد فاز جدیدی می شود و برگزاری نشستی در این راستا در لهستان به عنوان عضوی از اتحادیه اروپا، باعث شده تا نوک پیکان حملات به سمت سران ورشو نشانه رود.
به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، هر روز خبر تازه ای از ستیزه جویی های مقامات کاخ سفید به گوش می رسد و در آخرین مورد آن، چند روز پیش «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا در گفت وگو با شبکه «فاکس نیوز» از برنامه این کشور برای برگزاری یک نشست بین المللی پرده برداشت؛ نشستی دو روزه که قرار است روزهای 24 و 25 بهمن ماه در لهستان برگزار شود.
هر چند آن طور که گفته می شود در این نشست بر مسائل خاورمیانه و به ظاهر برای ارتقای ثبات، امنیت و آزادی در این منطقه تمرکز خواهد شد اما به باور کارشناسان بخش اعظم آن متوجه ایران و نفوذ تهران در منطقه است؛ قدرت و نفوذی که اشغالگری و حضور مستقیم نیروهای آمریکا نیز نتوانسته از آن بکاهد.
در ارتباط با اهداف آمریکا از برگزاری اجلاس علیه ایران می توان به تاکتیک فشار اشاره کرد که کاخ سفید در ماه های گذشته همزمان با فشاراقتصادی، نیم نگاهی نیز به ابزارهای سیاسی داشته است تا بلکه با ایجاد ائتلاف علیه ایران، دیگر بازیگران بین المللی را در اجرای تحریم ها با خود همگام سازد.
در همین ارتباط «علی شمخانی» دبیر شورای عالی امنیت ملی در واکنش به برگزاری اجلاس ضد ایرانی توسط آمریکا، اظهار کرد: تبدیل «تحریم با حداکثر فشار» به «سمینار و کنگره» به معنای باختن قافیه است؛ چراکه آدمی که میگوید تحریم با حداکثر فشار، وقتی به سمینار و کنگره میرسد مفهومش این است که قافیه را باخته است.
یکی از مهمترین مطالبات ترامپ، دستیابی به توافق جداگانه با ایران است تا ضمن تحقق آمال زیاده خواهانه خود، توافق تاریخی دموکرات ها و همچنین بزرگترین دستاورد اتحادیه اروپا را در حوزه سیاست خارجی به چالش بکشد. از این رو ترامپ تا کنون بیش از 10 بار تقاضای مذکرات ثانویه را با تهران را داشته و هر بار با جواب رد مقامات ایران رو به رو شده است.
درک نیات آمریکایی ها از اقدامات ضد ایرانی با هر تاکتیکی هم که باشد، دشوار نیست اما اینکه لهستان به عنوان یکی از اعضای اتحادیه اروپا پذیرای مخالفان و دشمنان ایران باشد، دور از انتظار بود. از این رو، علاوه بر احضار کاردار لهستان از سوی وزارت امور خارجه کشورمان، شاهد واکنش هایی اعتراضی به این اقدام مقامات ورشو بودیم.
یکی از سنجیده ترین پیام های انتقادی در این زمینه از جانب «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه انعکاس یافت که وی در توئیتی نوشت «این ننگ برای دولت لهستان پاک شدنی نیست در حالی که ایران لهستانی ها را در جنگ جهانی دوم نجات داد اکنون لهستان میزبان سیرک مذبوحانه ضد ایرانی است.»
همچنین در یکی از تصاویری که وزیر امور خارجه کشورمان انتشار داد، گروهی از آوارگان لهستانی به چشم می خوردند که در میانه جنگ دوم جهانی، ایران میزبانی آنها را برعهده گرفته بود. در مجموع ایران 2 هزار 457 نفر از آوارگان لهستانی را در خود جای داده بود که 2 هزار و 43 تن از آنان را کودکان تشکیل می دادند.
واکنش «عباس عراقچی» معاون وزیر خارجه نیز قابل توجه بود که با انتشار توییتی آماری از درگذشتگان لهستانی در ایران ارائه کرده که همچنان آرامگاه آنان در این کشور است. وی تعداد مهاجران لهستانی‌ دفن شده در کشورمان را هزار و 892 نفر اعلام کرد و نوشت که «قبرستان‌ها در ایران بعداز 30 سال قابل جایگزینی هستند اما مردم تهران 77 سال است که احترام میهمانان خودرا نگاه داشته‌اند.»
اما در ارتباط با اینکه چرا لهستان برای میزبانی اجلاس انتخاب شده لازم به یادآوری است که این کشور اروپایی پیشتر نیز سابقه میزبانی میهمانان آمریکا را در پرونده خود داشت. به عنوان نمونه پس از حادثه تروریستی 11 سپتامبر در سال 2001 میلادی، مقامات این کشور برای نمایش حس همدردی خود با آمریکا، کنفرانس امنیتی ضد تروریستی در ورشو برگزار کردند.
روابط گرم ورشو و واشنگتن بر کسی پوشیده نیست و همکاری های آن دو در زمینه های گوناگون به ویژه در بخش نظامی به نزدیکی بیشتر آنها دامن زده است. آمریکا و لهستان در «سازمان پیمان آتلانتیک شمالی» یا همان ناتو که با هدف تقابل با بلوک شرق با محوریت شوروی (و اینک روسیه) شکل گرفت، همکاری می کنند. بنابر این «هراس از روسیه» فصل مشترک و مهمترین بهانه برای افزایش تعاملات این دو کشور به شمار می رود.
افزون بر حدود هزار نفر از نیروهای آمریکایی مستقر در لهستان در قالب نیروهای ناتو، مقامات ورشو به حمایت های بیشتر آمریکایی ها چشم دوخته اند به عنوان نمونه چندی پیش ترامپ از پیشنهاد سران لهستان برای ایجاد یک پایگاه نظامی آمریکا در خاک آنها خبر داد؛ پایگاهی که لهستان از آن به عنوان «دژ ترامپ» نام می برد. اجرای توافقات تسلیحاتی گذشته همانند توافق 4.7 میلیارد دلاری که لهستان بابت دریافت دو سامانه دفاعی موشکی پاتریوت متقبل شده از دیگر مواردی است که این دو کشور را در کنار یکدیگر قرار داده است.
موضوع مهمتر اما به مسائل داخلی لهستان برمی گردد. این کشور در داخل گرفتار پوپولیسم و راست افراطی است و «آندرزج دودا» رئیس جمهوری به عنوان نماینده این جریان سیاسی تندرو بیش از اتحادیه اروپا به ایالات متحده چشم دوخته است؛ جریانی که ضمن قدرت یابی در کشورهای مختلف قاره سبز طی سال های گذشته، همواره شعار خروج از اتحادیه را سر می دهد.
به باور کارشناسان، برگزاری یک نشست بین المللی از سوی آمریکا آن هم در قلب اروپا می تواند دستاوردهای اتحادیه را به چالش بکشد. همچنین نشست مذکور علاوه بر این که استقلال اتحادیه را زیر سوال می برد، این پیام مهم را نیز منعکس می سازد که اتحادیه اروپایی تا تحقق همگرایی کامل، فرسنگ ها فاصله دارد.