جمعی از کارگران که از مخاطبان مردم‌سالاری آنلاین هستند با ارسال یادداشتی با عنوان «مطالبات جامعه کارگری در حوزه بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار» نوشته‌اند ...

جمعی از کارگران که از مخاطبان مردم‌سالاری آنلاین هستند با ارسال یادداشتی با عنوان «مطالبات جامعه کارگری در حوزه بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار» چنین نوشته‌اند:


به خواسته‌های ما گوش دهید.
 
۱- استقلال واحد بازرسی کار از اداره کار و به کار گماردن بازرسان کار متخصص با رشته مرتبط در حوزه ایمنی و بهداشت حرفه‌ای و توقف گزینش بازرسان غیر متخصص در این حوزه
 
۲- تفکیک مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت به دو اداره کل بهداشت حرفه‌ای و اداره بهداشت محیط به جهت  تمرکز و بهبود مدیریت بهداشت حرفه‌ای برای صنایع و کارگاه‌ها توسط اداره کل مستقل بهداشت حرفه‌ای در کشور
 
۳- تمرکز و جدیت بیشتر قوه قضائیه در امر حمایت از  بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار در سطح کشور و پیگیری اجرای حداقل های الزامات قانونی موجود.
 
۴- توقف و ابطال  رویه ی نادرست تائید رشته‌های غیر مرتبط با حوزه ایمنی و بهداشت حرفه‌ای به عنوان مسئولین ایمنی و حفاظت فنی برای کارگاه‌ها و صنایع کشور توسط واحد بازرسی اداره کار
 
۵- جلوگیری از تائید صلاحیت به عنوان مسئولین ایمنی، افسر ایمنی، کاردان و یا کارشناس HSE فارغ التحصیلان دانشگاه‌های غیر انتفاعی و علمی کاربردی و دانشگاه آزاد که به صورت غیر کارشناسی که در حال تحویل نیروهای بدون کیفیت لازم در حوزه ایمنی و بهداشت کار و تحمیل آن به جامعه کارگری کشور‌اند و توقف فوری تربیت این نیروها توسط  مراکز مذکور
 
۶- بسترسازی جهت تشکیل یک سازمان بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار مستقل از دو وزارت کار و بهداشت زیر نظر مستقیم دولت
 
جزئیات پذیرش دانشجوی تحصیلات تکمیلی در حوزه HSE بصورت انبوه در دانشگاه‌ها و موسسات زیر نظر وزارت علوم  را جویا شوید.
 
باید بپرسید چطور می‌شود دانشکده بهداشتی در این کشور با داشتن دهها پروفسور و دانشیار در حوزه مهندسی بهداشت حرفه‌ای و مهندسی بهداشت محیط و مدیریت و سایر تخصص‌های مرتبط در طول سال جرات پذیرش و تربیت بیش از ۶ دانشجوی کارشناسی ارشد HSE را نداشته باشد ولی فلان دانشگاه آزاد با مجوز وزارتخانه علوم در طول یکسال و در دو نوبت نزدیک به یکصد دانشجو بپذیرد؟
 
چگونه است دانشگاه امیرکبیر با آن‌همه اسم و رسمش سالیانه جرات پذیرش و تربیت دانشجو HSE به عدد انگشتان یک دست را ندارد ولی فلان موسسه غیر انتفاعی (آنهم نه در پایتخت کشور که شاید بخشی از کمبودهای نیروی انسانی متخصص و تجهیزات آزمایشگاهی و … را بتواند از طریق سایر دانشگاهها به نوعی جبران کند) جرات می‌کند سالیانه دهها نفر را در این حوزه حساس و بحرانی به عنوان دانشجوی تحصیلات تکمیلی پذیرش کند.
 
از وزیر علوم سوال کنید چگونه به مراکز تحت پوشش تان اجازه می‌دهید فارغ التحصیلان غیرمرتبط‌ترین رشته‌های دانشگاهی را تنها با سه ترم تحصیل با مدرک مهندسی ایمنی فارغ‌التحصیل کرده و عملا مسوولیت تامین سلامتی جان و روان صدها نفر را به آنها بسپارد؟
 
سیاست‌های وزارتخانه علوم، حداقل در حوزه HSE کشور رو به سوی فاجعه ای جبران نشدنی سوق می‌دهد.