صحنه جنجالی نبرد حسن یزدانی و دیوید تیلور مورد نقد و بررسی کارشناسان داوری کشتی کشور قرار گرفت.
به گزارش «ورزش سه»، راند ششم مبارزه حسن یزدانی و دیوید تیلور یک تفاوت بزرگ با پنج مبارزه قبلی داشت. یک صحنه بحث برانگیز سرنوشت کشتی را تعیین کرد و چلنج مربی آمریکا بعد از بازبینی به سود دیوید تیلور تمام شد. نتیجه کشتی در حالی که می توانست 6 بر یک به سود یزدانی باشد، 5 بر 3 به سود تیلور تغییر کرد!
پژمان درستکار هم بعد از باخت یزدانی، داوران را به شدت محکوم کرد و حتی از نفوذ آمریکایی‌ها در داوری خبر داد.
سایت اتحادیه جهانی کشتی با انتشار صحنه آهسته این حرکت جنجالی حسن یزدانی روی تیلور دلیل تغییر تصمیم هیئت داوری را این طور بیان کرد: «پس از بررسی انتقادی از این صحنه، هیئت داوران تصمیم گرفتند که کشتی گیر قرمز(حسن یزدانی) با وجود اینکه مجری فن بود، هنگامی که کُنده را کشید در لحظه (مماس شانه‌ها) دست خود را باز کرد اما کشتی گیر آبی(تیلور) در ادامه حرکت را کنترل کرد.»
در ادامه نظرات کارشناسی برخی از داوران سرشناس کشتی کشور را مرور می کنیم:
ناصر فروتن، رئیس اسبق کمیته داوران فدراسیون کشتی:
به نظر من رای هیات ژوری درست بود؛ تیلور آغازگر حمله بود و تا آخرین لحظه دو خم یزدانی را در اختیار داشت. یزدانی در حالت بحرانی قرار گرفت و ناچارا اقدام به کنده کشی کرد که شانه‌هایش به تشک چسبید؛ طبق قانون ۴ امتیاز به اتک(حمله) کننده یعنی تیلور و ۲ امتیاز به یزدانی درست بود.
مهدی آقاولی، داور بینالمللی کشتی ایران:
به نظرم هیات ژوری به درستی رای داد؛ باید بدون تعصب نظر دهیم که داوران اشتباه رای دادند که با چلنج مربی آمریکا هیئت ژوری به درستی رای داد. دو خم حسن دست تیلور بود، او از ابتدا مجری فن بود و تا آخر هم دستش باز نشد. در ادامه خود تیلور هم در حالت خطر یا به پل رفت و در انتها تیلور به پشت حسن رفت و امتیاز در این حالت به این صورت است که ۴ آبی، ۲ قرمز و ۱ آبی می‌شود که هیئت ژوری به درستی رای داد.
داوود خوش منظر، داور کشتی ایران:
در صحنه مشکوک کشتی، کشتی گیر دوبنده آبی یعنی دیوید تیلور، مهاجم و مجری فن است و از بالا دوبنده قرمز یعنی یزدانی را به پل می‌زند و ۴ امتیاز کسب می‌کند، اما یزدانی از پایین آبی را به پل می‌زند و ۲ امتیاز می‌گیرد. در ادامه تیلور یزدانی را خاک می‌کند که در این حالت ۱ امتیاز به او تعلق می‌گیرد تا در مجموع این فعل و انفعال، ۵ امتیاز به دوبنده آبی و ۲ امتیاز به قرمز تعلق بگیرد. در تصویر پیوست هم مشخص است که دوبنده آبی مجری فن دوخم است و دستانش باز نمی‌شود.
محمد رحیم پور داور کشتی ایران:
بررسی و کارشناسی صحنه مشکوک کشتی پهلوان یزدانی و تیلور، نشان می‌دهد که طبق قانون مربوط به حمله و ضد حمله، زمانی که مهاجم یعنی دوبنده آبی دو خم را در اختیار دارد و اجرای فن می‌کند، از ابتدا تا پل رفتن حریف به هیچ عنوان دست‌هایش باز نمی‌شود و جهت اجرای مهاجم تغییر نکرد، یعنی از سرپا قرمز را به پل زد و ۴ امتیاز به آبی تعلق می‌گیرد. سپس با توجه به اجرای مدافع در حالت خاک سایه پل رفتن باند آبی، ۲ امتیاز به قرمز تعلق می‌گیرد. در ادامه چون دو کشتی گیر به حالت نرمال پ سرپا برنگشتند و دوباره باند قرمز خاک شد، پس ۱ امتیاز به آبی تعلق می‌گیرد؛ در نتیجه ابتدا ۴ امتیاز آبی، سپس ۲ قرمز و نهایتا ۱ آبی.
بدین ترتیب تقریبا همه کارشناسان داوری در داخل کشور هم با داورانی که صحنه را بازبینی کرده و 5 امتیاز برای تیلور و 2 امتیاز برای یزدانی در نظر گرفتند، هم نظر بودند.
چرا یزدانی حریف تیلور نمی‌شود؟
این یکی از مهم‌ترین رقابت‌های تاریخ کشتی است؛ حسن یزدانی ۲۸ ساله مقابل دیوید تیلور ۳۲ ساله.
با پیروزی دیوید تیلور مقابل حسن یزدانی و موفقیت چندباره این کشتی‌گیر آمریکایی در برابر نابغه ایرانی کشتی جهان، این سوال در ذهن برخی از هواداران حسن یزدانی ایجاد شده که چه اتفاقی رخ داده که یزدانی به جز یک بار هرگز موفق نشده تیلور را در رقابت‌های مختلفی که مقابل او قرار گرفته، شکست بدهد؟ سوال مهم این است که آیا تیلور یک کشتی‌گیر شکست‌ناپذیر و یک قهرمان دست‌نیافتنی است یا باز هم می‌شود به موفقیت پهلوان محبوب ایرانی امیدوار بود؟
یزدانی قهرمان یک دوره از رقابت‌های المپیک (ریو ۲۰۱۶) و سه بار قهرمان جهان است و چهار نقره جهانی به دست آورده است. او همچنین یک برنز از مسابقات ۲۰۱۸ بوداپست دارد و به جز یکی از این مدال‌ها (۲۰۱۵ لاس‌وگاس) همه شکست‌هایش مقابل دیوید تیلور رقم خورده است. این چهارمین شکست او در یک میدان بینالمللی بزرگ (المپیک و جهانی) مقابل حریف آمریکایی بود و جالب اینکه تیلور در هر چهار دوره مدال طلا را بر گردن خود انداخته است.
کشتی‌گیر آمریکایی در نبرد با یزدانی اغلب با شکل تهاجمی‌تری رقابت کرده و در تلاش بوده به هر نحوی که می‌تواند به پای حسن برسد و او را خاک کند؛ کاری که در مسابقه حداقل سه بار از طرف او به نمایش درآمد و ۹ امتیاز به دست آمده او ناشی از همین تاکتیک اولیه کشتی بود.
نکته مهم این است که تا همین دوره امیدهای بیشتری برای پیروزی روی حسن یزدانی بود و او به تنهایی بار تیم ملی کشتی آزاد ایران را به دوش می‌کشید، اما با شکست او در این رقابت دو نفره در مرتبه پایین‌تری نسبت به حریف آمریکایی قرار می‌گیرد و شاید هم این مسئله باعث شود از سال آینده و در رقابت‌های المپیک پاریس، که احتمالا سومین فینال پیاپی یزدانی و دومین فینال متوالی تیلور خواهد بود، شرایط به نوعی متفاوت برای یزدانی پیش برود و او با ذهنی آرام‌تر و خونسردتر از گذشته به دیدار تیلوری برود که قطعا پس از کمی استراحت دوباره خود را آماده حضوری قدرتمند و حداکثری در رقابت‌های المپیک پاریس خواهد کرد تا تبدیل به کشتی‌گیر تاریخ کشور آمریکا بشود که در دو المپیک متوالی مدال طلا می‌گیرد.
نوع کار یزدانی و ضعف‌هایی که او در مسابقات قبلی خود در دورهای مقدماتی نشان داده بود مطابق پیش‌بینی‌ها به ضررش تمام شد و در شرایطی که گزارشگر تلویزیون تاکید داشت که حسن نباید پا را در اختیار حریف قرار دهد و بعد از این اتفاق اقدام به اجرای فن کند، این سناریو دقیقا در فینال تکرار شد تا او شکستی تلخ را مقابل تیلور تجربه کند. همچنین در طول مسابقات، یزدانی کمتر اقدام به انجام یک فن خاص کرد. شگرد کشتی او به مرور تبدیل به پیش‌انداز، زیر کتف زدن، بیرون راندن حریف از تشک و خاک کردن شده و با همین حرکت است که او از رقبای خود امتیاز می‌گیرد؛ در حالی که تیلور از نظر اجرای فن شرایط به مراتب بهتری از یزدانی در کشتی‌هایش دارد و به اصطلاح مسابقاتش تماشایی‌تر از پهلوان ما می‌شود.
کشتی‌گیری که جسارت حمله کردن و توان فن زدن را داشته باشد. در مسابقات حساس امسال باز هم این نکته را لمس کردیم که سطح قهرمانی با نمایش‌های محتاطانه و حساب و کتاب و چیزهایی از این دست جور درنمی‌آید. از حالا تا آغاز مسابقات کشتی در مسابقات المپیک پاریس فرصت داریم که به این چیزها فکر کنیم؛ به این ناکامی که می‌تواند جایش را به یک کامیابی بدهد، به سبک شدن باری که روی شانه‌های یزدانی است و به یک انتقام شیرین در المپیک ۲۰۲۴. البته به شرطی که از همان ثانیه اول یزدانی طوری حمله کند که تیلور فرصت جمع و جور کردن، زیر گرفتن و اجرای فن در مقابل حریف قابل احترام ایرانی‌اش را نداشته باشد.
به این سادگی‌ها هم البته نیست. ورزش حرفه‌ای در این سطح با این میزان تداوم و درخشش یک چیز عجیب و غریب است. این را فراموش نکنید که همین نقره هم
چه ارزشی دارد.