فکر و ذهن رسانه‌های دنیا درگیر تنش‌های خاورمیانه است اما جنگ زمستانه اوکراین در سکوت خبری ادامه دارد. این روزها مجموعه رفتارهای ارتش روسیه در جنگ اوکراین خیلی خونسرد شده است. ارتش سرخ در آستانه ورود به سومین سال نبرد؛ در جنگ تن به تن با تجربه شده است. زرادخانه‌های روسیه همه مدرن‌سازی و دوباره تسلیح شده‌اند. اقتصاد جنگی مسکو هم نسبتا موفق بوده است.
شاید بتوان گفت که حماقت «زلنسکی» در ضدحملات بهاره عامل ناکامی‌های دومینویی اوکراین محسوب می‌شود. در میان انبوه خبرها، پیشروی جدید روسیه معادلات را دستخوش تغییر کرده است. شکست شهر «آودیوکا» یک دستاورد استراتژیک برای کرملین است؛ آنچه رخ داده بزرگ‌ترین موفقیت روسیه پس از تصرف باخموت محسوب می‌شود.
حالا مقامات نظامی اوکراین ابراز نگرانی می‌کنند که بدون کمک نظامی غرب ممکن است سقوط آودیوکا در سایر نقاط خط مقدم درگیری با روسیه نیز تکرار شود.
در همین حال، متحدین غربی دیگر هیجانی برای حفظ سنگرهای کی‌یف ندارند. کمبود تسلیحات در ناکامی و عقب‌نشینی اوکراینی‌ها نقش مهمی داشته است. داستان شکست آودیوکا فراتر از پیشروی روسیه در یک شهر ساده است؛ این شهر دژ مستحکم مواضع اوکراین بود.
ارتش سرخ که روحیه خود را باز یافته، حالا باتوجه به کمبود تسلیحات کی‌یف و برتری موشکی در فضایی که دیگر در کانون توجه نیست؛ عزم گسترش آرام حملات را دارد.
داستان آنچنان غیرقابل پیش‌بینی شده که حتی در کنفرانس امنیتی مونیخ هم زمزمه‌هایی شنیده شد. ناتو از یک طرف نگران آینده است اما از طرف دیگر پول و تسلیحات نیست. سخنان برخی از رهبران اروپایی در مونیخ با جریانی پنهانی از کینه همراه بود که بر این باورند کشورهایشان برای حمایت از اوکراین بار زیادی را تحمل می‌کنند، در حالی‌که سایرین در اروپا حتی سهم خود را به درستی انجام نمی‌دهند.
آمریکایی‌ها هم در قلب واشنگتن در تعیین اولویت‌های سیاست خارجی با چالش مواجه شده‌اند. «دونالد ترامپ» کاندیدای احتمالی حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا نیز تصمیم دارد در صورت پیروزی در انتخابات، به قیمت جان اوکراینی‌ها، در سال جاری، سیاست «اول آمریکا» را به کار ببندد.
از سوی دیگر، «جو بایدن» رئیس‌جمهور فعلی آمریکا از همین حالا هم رقیب بازنده به نظر می‌رسد.
ادامه در صفحه 7