براساس نتایج پایش ملی محیط کسب‌وکار ایران، شاخص ارزیابی کلی این محیط در زمستان ۱۴۰۳ به عدد ۶.۰۱ رسید؛ این در حالی است که این عدد در پاییز همان سال ۵.۹۶ بوده است.
براساس ارزیابی شاخص محیط کسب و کار عدد ۱۰ نشان‌دهنده بدترین وضعیت و صفر بیانگر بهترین شرایط است، با توجه به شرایط می‌توان گفت که محیط کسب‌وکار در زمستان نسبت به پاییز، اندکی نامساعدتر شده است.با توجه به پایش انجام شده، این پرسش مطرح می‌شود که چه عواملی بر نامساعد شدن شاخص محیط کسب و کار تاثیرگذار بوده است. به گزارش اکوایران؛ بررسی‌های مرکز آمار و اطلاعات اقتصادی مرکز پژوهش‌های ایران حاکی از آن است که در زمستان 1403 فعالان اقتصادی مشارکت‌کننده در پایش ملی محیط کسب‌وکار، به ترتیب سه مولفه «غیرقابل پیش‌بینی بودن و تغییرات قیمت مواد اولیه و محصولات»، «دشواری تامین مالی از بانک‌ها» و «بی‌ثباتی سیاست‌ها، قوانین و مقررات و رویه‌های اجرایی ناظر بر کسب‌وکار» را نامناسب‌ترین مولفه‌های محیط کسب‌وکار کشور نسبت به سایر مولفه‌ها ارزیابی کرده‌اند.بر اساس نتایج این پایش در زمستان 1403، «وضعیت محیط کسب‌وکار در بخش کشاورزی» (5.91) ارزیابی شده و عدد این شاخص برای «بخش‌های صنعت» هم (5.87) بوده است از سوی دیگر گزارش منتشر شده نشات می‌دهد شاخص محیط کسب و کار در بخش «خدمات» (5.97) به دست آمده است.از سوی دیگر در بین رشته فعالیت‌های اقتصادی برحسب طبقه‌بندی استاندارد rev4.ISIC، رشته‌های «آموزش»، «مالی و بیمه» و «اداری و خدمات پشتیبانی دارای بهترین وضعیت محیط کسب‌وکار بوده‌اند و رشته فعالیت‌های «سایر فعالیت‌های خدماتی»، «خدمات مربوط به تأمین جا و غذا» و «حمل‌ونقل و انبارداری» بدترین وضعیت محیط کسب‌وکار را در مقایسه با سایر رشته فعالیت‌های اقتصادی در کشور داشته‌اند.نتایج ارزیابی طرح پایش در زمستان سال جاری نشان می‌دهد، از منظر وضعیت مولفه‌های محیط کسب و کار، استان‌های «خوزستان»، «خراسان رضوی» و «زنجان» به ترتیب دارای مساعدترین وضعیت محیط کسب‌وکار نسبت به سایر استان‌ها را داشته‌اند. براساس این گزارش عدد شاخص برای حدود 51 درصد استان‌های کشور از عدد شاخص ملی فضای کسب وکار کمتر بوده است. همچنین اختلاف عدد شاخص وضعیت محیط کسب وکار در بهترین و بدترین استان حداکثر معادل 0.85 واحد است که نشانگر عدم وجود تفاوت قابل توجه در وضعیت عدد شاخص استان‌ها نسبت به یکدیگر است.