بیش از یک ماه است جامعه ایران‌ در سطح خرد و کلان آن به نحو عمومی درگیر بحران کرونا شده است.

بیش از یک ماه است جامعه ایران‌ در سطح خرد و کلان آن به نحو عمومی درگیر بحران کرونا شده است. بعد از گذشت این مدت، می توان از مفهوم "وضعیت کرونایی" استفاده کرد."وضعیت کرونایی" یعنی شرایطی ناگهانی که باعث تغییراتی در زندگی فردی و اجتماعی شده است و بخاطر طولانی شدنش مستلزم تدبیر و تامل است.
دلیل پرداختن‌به موضوع "وضعیت کرونایی" به عنوان یک مفهوم(concept)، استنباط استمرار این وضعیت تا ماه های آینده (سه ماه آینده) از یک طرف و ضرورت فهم این موقعیت و لزوم تامل و برنامه ریزی متناسب با آن در اسرع وقت از طرف دیگر است.
آنچه استنباط می شود این است که بحران‌ کرونا با دیگر بحران ها فرق دارد؛ چرا که اینگونه به نظر می رسد فهم از نوع و نحوه کنشگری و فعالیت در این موقعیت، دچار سختی ها و پیچیدگی هایی است.همانگونه که همه می دانند در حال حاضر مدارس و دانشگاه ها بسته شدند؛ همه مجامع و گردهمایی های آیینی (رسمی و غیر رسمی) ممنوع شدند؛ امکان قرنطینه و متوقف کردن رفت و آمدهای متفاوت ضروری و غیرضروری وجود ندارد؛ ادارات و سازمان ها به صورت محدود و مقطعی باز می شوند؛ همه فعالیت های حوزه عمومی، جزئی و کم شده است. این حالت تعلیق، قاعدتا نمی تواند برای مدت طولانی (بیش از تعطیلات عید)  ادامه داشته ‌باشد و باید با تامل و تمهید مقدمات به احیا آنها به نحو دیگری پرداخت. در بغرنج بودن وضعیت تردیدی نیست ولی اگر داستان اسفند ادامه پیدا کند ممکن است ‌مشکلات و بحران های فرهنگی و اجتماعی جدیدی بر جامعه ما تحمیل شود.
از بحران های احتمالی ناشی از عدم فعالیت در حوزه عمومی، محدود شدن دنیای ذهنی آدم ها است. فعالیت چه در معنای ایجابی و مثبت آن و چه در معنای سلبی و منفی آن باعث شکل گیری "جامعه" می شود و اگر این عرصه فعالیت، قطع یا خیلی محدود شود باعث تعطیلی حوزه عمومی(public sphere)  و محدود شدن دنیای ذهنی افراد و بی خاصیت شدن "جامعه" می شود.
دیدن فیلم‌، انجام بازی ها و سرگرمی های داخل خانواده، خواندن کتاب و انجام فعالیت های حوزه خانه، راهکاری برای مدت محدود چند روز است و برای مدت طولانی تر لازم است کنشگری در عرصه عمومی جدی تر گرفته شود؛ والا انزوا، عدم درک دنیای واقعی، ندیدن پیچیدگی های ارتباطات و نفهمیدن گره های دنیای واقعیت و غیره بر ما تحمیل می شود. به عنوان مثال و به طور کلی راهکارهایی چون راه اندازی آموزش، انجام فعالیت های گروهی، طراحی نظام کار‌ و فعالیت و برقراری ارتباطات جمعی با برنامه ریزی متناسب با "وضعیت کرونایی" لازم است صورت‌گیرد و این اقدام در راستای وظیفه شناسی در حوزه عمومی در این موقعیت خاص و البته پیچیده به مثابه یک مسئله است.