نام سه ایرانی در میان فهرست ۱۰۰ نفره‌ی برنامه‌ی «بهرامِ یک» (Mars One) برای سفر بی برگشت به بهرام (مریخ) دیده می‌شود؛ برنامه‌ای که به علت تامین نشدن هزینه‌هایش، گزینش ۲۴ تن نهایی از میان این ۱۰۰ تن تا به امروز به درازا کشیده است.

نام سه ایرانی در میان فهرست ۱۰۰ نفره‌ی برنامه‌ی «بهرامِ یک» (Mars One) برای سفر بی برگشت به بهرام (مریخ) دیده می‌شود؛ برنامه‌ای که به علت تامین نشدن هزینه‌هایش، گزینش ۲۴ تن نهایی از میان این ۱۰۰ تن تا به امروز به درازا کشیده است.
به گزارش «مردم‌سالاری آنلاین»، این سه تن سعید قندهاری، صادق مدرسی و الهه نوری نام دارند که در دنباله با آنان و برنامه‌ی سفر بی‌بازگشت به بهرام بیشتر آشنا می‌شویم.
 
«بهرام یک» چیست و هزینه‌هایش چقدر است؟
برنامه‌ی بهرام یک از سال ۲۰۱۱ آغاز شد. این برنامه‌ی برپایه‌ی آرمان و برنامه‌ریزهای یک شرکت هلندی پایه‌ریزی شده است که با شرکتهایی گوناگون از سراسر جهان همکاری دارد.
کسانی که به بهرام خواهند رفت به کارِ ساخت‌وساز، پژوهش و نگهداریِ پایگاه و ابزارها و نیز کشاورزی و کشتِ خوراکِ روزانه خواهند پرداخت و همچنین، زمانهایی برای ورزش، دیدن فیلم و سریال، گوش دادن به موسیقی و کارهایی از این دست نیز خواهند داشت.
امسال (۲۰۱۸) بناست که پروازی آزمایشی انجام شود. دو سال دیگر (۲۰۲۰) هم بهرام‌نورد برای راه‌اندازی پایگاه اقامتی راهی خواهد شد. در سال ۲۰۲۲ نیز چند محموله به بهرام فرستاده خواهد شد تا در جایی که خاکِ درخور و یخِ فراوان دارد زمینه را برای زیست بشر آماده کند. در ۲۰۲۴ سفر آغاز می‌شود و فرود به بهرام یک سال بعد (۲۰۲۵) خواهد بود.
گفتنی است که دمای میانگینِ بهرام ۱۷- تا ۱۷۰- است. بنابراین سطح بهرام را یخ پوشانده است که می‌توان این یخ را با کوره‌های ذوب آب کرد و آب را تجزیه و از تجزیه‌ی آن به هوا برای تنفس دست یافت. در پایگاه نیاز به پوشیدن رخت فضانوردی نیست، ولی در بیرون از پایگاه و بر سطح بهرام استفاده از لباس فضانوردی و کپسول هوا لازم است.
خوراک هم از راهِ گلخانه‌های سبکِ جابه‌جایی‌پذیرِ دارای لامپهای ال.ای.دی به دست خواهد آمد. در آنجا از گاو و گوسفند و مرغ و خروس خبری نیست و پروتئین جانوری هم احتمالا از راهِ خوردن حشره‌ها تامین خواهد شد. برق پایگاه نیز با راه‌اندازی پنلهای خورشیدی در گستره‌ای دو هزار متری فراهم خواهد شد.
گروههای اعزامی چهار نفره خواهند بود، هر نفر هم از یکی از قاره‌های زمین. در این گروههای چهار نفره دو تن مهندس حضور خواهند داشت که دوره‌های هشت ساله‌ی آموزشی را پشت سر گذاشته‌اند. همچنین دو تن نیز آموزشهای پزشکی خواهند دید. جدای این آموزشها، آموزشهایی هم درباره‌ی ساختارهای گوناگون سیاسی، اجتماعی و سلسه‌مراتبِ قدرت و ... نیز سپری خواهند کرد تا در آنجا پایه‌های جامعه‌ی تازه‌ی انسانی استوارتر شکل گیرد. هزینه‌ی فرستادنِ این گروه چهار نفره نیز افزون بر ۶ میلیارد دلار برآورد شده که از راه پشتیبانان، آگهیها، ارائه‌ی سهام در بورس و فروش فیلمهای آموزشی و حق پخششان تامین خواهد شد.
 
چگونگی گزینش داوطلبان
در آغاز، ۲۰۲ هزار تن داوطلب شدند. آنان در مرحله‌ی اول می‌بایست فیلمی یک دقیقه‌ای از خود تهیه می‌کردند و در آن به سه پرسشِ پاسخ می‌دادند: اینکه انگیزه‌شان از ثبت نام چیست، چرا گمان کرده‌اند که می‌توانند این ماموریت را انجام دهند و در پایان، تا چه اندازه شوخ‌طبع و بذله‌گو هستند. جدای این، باید به ده پرسش در زمینه‌‌های ویژگیهای شخصیتی، خلق‌وخوی، روابط میان فردی و ... هم نوشتاری پاسخ می‌دادند.
پس از گذر از مرحله‌ی نخست، در مرحله‌ی دوم، به بررسی وضعیت پزشکی داوطلبان که شامل قد، وزن، فشار خون، سلامت مفاصل، نداشتن پیشینه‌ی عمل جراحی و ... است پرداخته شد. بر داوطلبان بود که در این مرحله، تندرستی خود را به گواهی پزشک برسانند.
با گذراندن این دو مرحله و نیز مراحلی دیگر، اکنون هفت تن از اقیانوسیه، هفت تن از آفریقا، ۱۶ تن از آسیا، ۳۱ تن از اروپا و ۳۹ تن دیگر از قاره‌ی امریکا برگزیده شده‌اند که در نهایت که از میانشان ۲۴ تن برای سفری بی‌بازگشت به بهرام انتخاب خواهند شد.
 
از فرزندِ نماینده‌ی پیشین مجلس تا دانش‌آموخته‌ی معماری
«سعید قندهاری» فرزند قربانعلی قندهاری، نماینده‌ی پیشین گرگان و آق‌قلا در مجلس شورای اسلامی و یکی از جانباختگان سقوط هواپیمای روسی یاک ۴۰ در سال ۱۳۸۰، است.
به گزارش «مردم‌سالاری آنلاین»، قندهاری که زاده‌ی گرگان است و تا ۳۰ سالگی در تهران زندگی می‌کرده، دانش‌آموخته‌ی رشته‌های فیزیک کاربردی و روابط بین‌الملل و حقوق بشر است. وی که اکنون ۳۷ سال دارد، هفت سالی است که در نیوزلند زندگی می‌کند و کارمند وزارتخانه‌ی توسعه‌ی اجتماعی آن کشور است و در کنار این شغل نیز شرکتی در زمینه‌ی گوشت و مواد غذایی گرم راه انداخته است.
قندهاری دو پسر دارد، اما نگرانیِ چندانی از آینده‌ی این دو ندارد؛ چون بر این باور است که هر چند در جمع خانواده‌اش نخواهد بود، ولی از راه اینترنت با آنان در تماس و گفت‌وگوی تصویری خواهد بود. از سوی دیگر، همچنین، اگر در این برنامه برگزیده شود، از لحاظ مالی و شرایط دیگر، پیش و پس از سفر، خود و خانواده‌اش تامین خواهند بود.
وی افزون بر بهره‌مندی از حقوق و مزایای این برنامه،‌ دلیلی دیگر هم برای رفتن به این سفر بی‌بازگشت دارد و آن دلبستگی به پیشرفتِ دانش و بهره‌ی جامعه‌ی بشری از دستاوردهای این برنامه‌ی بلندپروازانه است.
قندهاری گفته است که اگر از زمین برود بیشترین دلتنگی را برای خانواده و دوستان و آشنایان و سپس زیباییهای زمین و خوراکهای خوشمزه‌ی ایرانی خواهد داشت.
 
«صادق مدرسی» نیز که اکنون ۳۴ سال دارد، زاده‌ی یزد است و دانش‌آموخته‌ی کارشناسی ارشد زیست‌شناسی. وی از یک سال پیش با گرفتن پذیرش از دانشگاه هاروارد به امریکا رفته و رویِ بیماریِ ام.اس پژوهش می‌کند.
او که همچون قندهاری متأهل نیست تا دغدغه‌ی خانواده‌ و تأمین آینده‌ی آنان را داشته باشد، هیجان و ماجراجویی را مهم‌ترین انگیزه‌اش از این سفر بی‌بازگشت می‌داند و می‌گوید که قرار نیست تا ابد انسانها روی زمین بمانند.
به گزارش «مردم‌سالاری آنلاین»، مدرسی که خبرهای علمی را دنبال می‌کرده پی به چنین برنامه‌ای می‌برد. او پیش از ثبت نام با شرکت هلندی تماس می‌گیرد تا از جزئیات برنامه آگاه شود. وی پس از بررسی و پژوهش به این نتیجه می‌رسد که این برنامه منطقی است و ابعاد و جزئیات برنامه نشانگر آن است که آدمی می‌تواند در سیاره‌ای دیگر هم زندگی کند و با چنین برداشتی، در این برنامه ثبت نام می‌کند.
او در پاسخ به پرسش یکی از مسئولان برنامه که از او پرسیده بود که پس از اعزام موفق به بهرام، با گذشت سه سال، اگر زمینه‌ای برای بازگشت به زمین فراهم شود آیا بازمی‌گردد یا نه. گفته بود که نه تنها بازنمی‌گردد که دیگران را هم تشویق می‌کند که در بهرام بمانند و گونه‌ی انسان و زادورود بشر را در بهرام هم گسترش دهند.
او که در این راه از پشتیبانی خانواده‌اش نیز برخوردار است، گفته که تصمیمش قطعی و بازگشت‌ناپذیر است و اگر برگزیده شود به هیچ روی منصرف نخواهد شد. او بر این باور است که سفر بی‌بازگشت بدین معنی نیست که آدمی از جهان رخت برمی‌بندد بلکه بدین معناست که در جایی دیگر از این جهان، بهرام، زندگی از سر می‌گیرد؛ آن‌هم در جایی که از پیش هوا و آب و خوراک و دیگر پیش‌بایستهای یک زندگی فراهم شده است.
مدرسی همچنین بر این باور است که چنین کاری تنها از مردمان مثبت‌اندیش و با انگیزه‌ی بسیار بالا برمی‌آید و انسانهای افسرده اصلا انگیزه‌ای برای آغاز چنین کار سختی ندارند. داوطلبان نه برای خودکشی که برای به دست آوردن تجربه‌های تازه در زندگی بشری اقدام به این کار کرده‌اند.
 
«الهه نوری» نیز اکنون ۲۵ سال دارد و معماری خوانده است و سازدهنی می‌نوازد. او نیز که همچون دو تن دیگر از ایران رفته، از ۱۶ سالگی دلبسته‌ی ستاره‌شناسی شده و به پژوهش شخصی در این زمینه روی آورده است.
نوری شرکت در این برنامه را آرزو و هدف مهمی می‌داند که به جهشی گسترده در تاریخ بشر خواهد انجامید.