«سوسن اصلانی» همسر استاد حسین دهلوی با بیان این که استاد دهلوی از پیشکسوتان موسیقی ایران است که باید بیشتر از این ها به او رسیدگی شود گفت: متاسفم در شرایطی این آرزو و رنج و درد سی ساله ایشان به اجرا می رسد که ایشان دیگر چیز زیادی به خاطر نمی آورند.
وی در گفت وگو با پایگاه خبری فریادگر افزود: پس ازتوقیف چندین باره اجرای اپرای « مانی ومانا »، ایشان دستخوش سرخوردگی بسیار شدند که بسیاری از بیماریهایشان ریشه در همان یاس و سرخوردگی دارد .اصلانی اذعان کرد: این اپرا در حالی توقیف شد که بارها قول و وعده های زیادی توسط مسئولان گوناگون فرهنگی ، مبنی بر اجرا یا حداقل ضبط و انتشار این اپرا داده شده بود که بازهم دقیقا در لحظه آخر، این برنامه به تعطیلی کشانده شد . او درباره این که آیا این توقیف ها به بهانه استفاده از صدای زن در این اپرا نیست ، گفت: خیر؛ استاد دهلوی چندی پیش در مذاکره با سازمان فرهنگی هنری شهرداری اعلام کردند حاضرند در صورت حمایت های لازم از سوی این نهاد برای ضبط و انتشار این اپرا ، از گروه کر و خوانندگان کودک استفاده کنند که باز هم در لحظه آخر این پروژه متوقف شد. اصلانی با بیان این نکته که صحبت اعطای مجوز اجرا و ضبط و انتشار این اپرا و سپس لغوشدن آن ، یاس و افسردگی ایشان را روز به روز شدیدتر کرد تا کاملا از پا انداخت ، تاکید کرد: متاسفانه در تمام این سالها هیچ یک از مسئولان هرگز با خود فکر نکرده اند که با در نظر گرفتن این همه مشکلات بیمه ای که درکشور وجود دارد و این همه بی تعهدی سازمان های بیمه ای نسبت به برخی از داروهای خاص ، آیا این هنرمند هرگز با مشکل تهیه دارو و درمانهای مخصوص بیماریشان روبرو نبوده است ؟
این نوازنده سنتوراذعان کرد: من پیش از این نیز گفته ام ، پشتوانه های اصلی هنرمندان در سال هایی که در عرصه فرهنگ و هنر فعالیت می کنند مردم و استقبال گرم آنها است و همین علاقه نوعی دلگرمی و آرامش خاطر نزد هنرمند را به وجود می آورد و به طور معنوی حمایت می شوند اما به هیچ وسیله ای نمی توان توجیه کرد و پذیرفت که مسئولان و نهادهای فرهنگی کشور که تا چندی پیش از افتخارات این هنرمند استفاده کرده و به آن فخر می فروختند اکنون او را در بستر بیماری تنها گذاشته و فراموش کنند. همسر استاد دهلوی تاکید کرد: البته برخی از شاگردان و دوستداران ایشان ، در طول این سال ها به ما سرزده و حتی گاهی ماشین گرفته و استاد دهلوی را با خود به کنسرت می برند اما حقیقت این است که این اتفاقات همگی جنبه فردی و خصوصی داشته وهیچ ارگان و نهاد فرهنگی هنری ای از استاد پیشکسوت سراغی نگرفته است . اصلانی درباره اجرای اپرای «مانا ومانی » توسط گروه موسیقی کودک بار دیگرتاکید کرد: تنها می توان گفت دریغ و حسرت ، زمانی که حال استاد خوب بود و آرزوی اجرای این اپرا داشتند به دلایل بیهوده در راه اجرای آن سنگ اندازی شد و حالا پس از سی و چند سال درست زمانی که ایشان این گونه بیمار هستند باید اجرا شود ؟ وی افزود: این اجرا، اگرچه به خودی خود خوب است اما دیگر سود زیادی به حال ایشان ندارد زیرا ایشان دیگرآن همه آرزوهای سی ساله را جملگی به فراموشی سپرده و دیگر کمتر چیزی را به خاطر می آورد .