اگر «سهراب سپهری» با امام موسی صدر آشنایی داشت، در ادامه شعر «جای مردان سیاست بنشانید درخت، تا هوا تازه شود...» تکمله‌ای میزد و حداقل او را استثنا می‌کرد. و الا چه کسی می‌تواند لبنان پرآشوب را آن‌گونه هم‌دل کند ...