آمارها را باور کنیم یا احوال مردم

۱- سخنگوی دولت: در گزارش جدید اوپک، ایران با وجود باقی ماندن تحریم‌ها، در مرداد ماه به جایگاه سوم تولید نفت بازگشت (ایرانا، چهارشنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۲).
۲- آقای رئیس جمهور محترم در مصاحبه مطبوعاتی ابتدای شهریور ماه اعلام کرد تمام پول‌های بلوکه شده ایران در خارج از کشور آزاد شده و پول بلوکه شده‌ای نداریم.
۳- مقامات اقتصادی دولت مکرر مدعی‌اند که نرخ تورم را ۲۰ درصد کاهش داده‌اند.
۴- آقای شیریجیان، معاون اقتصادی بانک مرکزی می‌گوید: رشد تولید اقتصادی در گروه نفت و گاز در دولت سیزدهم به ۱۰ درصد افزایش یافته است.
۵- سیدمحمد‌هادی سبحانیان، رئیس سازمان امور مالیاتی کشور در توئیتی اعلام کرده است که:
«در شش‌‌ماهه اول سال جاری، درآمدهای مالیاتی به بیش از دو برابر درآمدهای نفتی رسیده است. دستاورد بزرگ دولت سیزدهم در راستای کاهش وابستگی به نفت و تأمین مالی پایدار و غیرتورمی که با تمرکز بر مالیات‌ستانی از دانه‌درشت‌ها و مبارزه جدی با فراریان مالیاتی رقم خورده است.»
۶- صولت مرتضوی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی: ما در حوزه‌ اقتصاد یکی از اولین‌های جهان هستیم. بر اساس آمار‌های مرکز آمار و بانک مرکزی، اقتصاد ایران درحال شکوفا شدن است.
۷- رئیس جمهور محترم در دیدار با نمایندگان مجلس خبرگان رهبری اظهار داشته‌اند: دو سوم استان‌های کشور دیگر مشکل اقتصادی ندارند.
علاوه بر موارد فوق، دولت سیزدهم از ابتدا تاکنون بارها و بارها از زبان عالی‌ترین مقامش تاکید کرده که سفره مردم را به برجام گره نزده و حتی قبل از صدارت بر قوه مجریه و الان نیز اصولا به تاثیر تحریم‌ها بر زندگی مردم اعتقاد چندانی نداشته و ندارد.
عقل و منطق حکم می‌کند که این توفیقات مورد ادعای مقامات رده‌های مختلف دولت، می‌بایست تاثیرات مستقیم و مثبتی در زندگی روزمره مردم ایفا نموده و بهبود اوضاع را موجب شوند.
اما یک بررسی کوتاه و گشت و گذار در شهر و روستا و سخن گفتن با صاحبان مشاغل مختلف نشان می‌دهد نه تنها بهبود خاصی در سفره‌های مردم اتفاق نیفتاده است، بلکه بر وخامت اوضاع معیشت کثیری از هموطنان افزوده شده و سفره‌های آنان کوچک‌تر گردیده و به دلیل افزایش قیمت‌ها از یک طرف و پایین بودن سطح دستمزدها و درآمدها نسبت به تورم موجود از طرف دیگر، بخش قابل توجهی از ملزومات وعده‌های غذایی معمولی نیز از سفره‌های بسیاری از مردم رخت بربسته‌اند.
حتما یک جای کار ایراد داشته و به قول معروف می‌لنگد والا چرا نباید وضعیت اقتصاد کشور و امرار معاش مردم همپای توفیقات و پیشرفت‌های مورد ادعای دولت رشد نداشته باشد؟
 براساس آنچه از صداوسیما و مسئولان دولتی می‌شنویم تقریبا همه جا گل و بلبل است و موفقیت پشت موفقیت در حال تحقق است. اما به حال و روز کشاورز، کارمند، بازنشسته، کارگر، مستاجر و کاسب و... که نگاه می‌کنیم عکس ادعای رسانه ملی دریافت شده و از ادعاهای دولتمردان در عرصه عمل چندان اثری یافت نمی‌شود .
این دوگانگی به معمایی فراروی افکار عمومی مبدل شده و نیازمند بحث و بررسی و راستی‌آزمایی است. این راستی‌آزمایی نیز راهکاری کاملا آسان دارد.کافی است صداوسیما پوستین حمایت از یک جناح خاص را در آورده و ردای رسانه ملی را بر تن کند. آنگاه می‌تواند وزرای اقتصادی دولت فعلی و کارشناسان اقتصادی مستقل و وزرا و مقامات اقتصادی دولت قبل را دعوت نماید و آنان در برنامه‌های زنده، دیدگاه‌های خویش را بیان خواهند کرد.
البته بسیار بجا و منطقی آن است که پیشنهاد حضرت حجت‌الاسلام رئیسی را عملی نماید. جناب آقای رئیسی ریاست محترم جمهور در دولت اول آقای روحانی در یک مصاحبه با صداوسیما و در زمانی که مسئولیت قوه قضائیه را عهده‌دار بودند، پیشنهاد مذاکره بین آقایان حسن روحانی، رئیس جمهور وقت و محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور پیش از او را دادند.
متاسفانه در آن زمان این پیشنهاد و راهکار دلسوزانه و عقلانی مورد توجه هر دو شخصیت محترم مورد اشاره واقع نگردید.
اما اینک انتظار می‌رود تا آقای رئیسی پیشقدم شده و از آقای حسن روحانی بخواهد تا در یک برنامه زنده تلویزیونی حاضر و به واکاوی وضع موجود و مقایسه آن با مدت مشابه در دولت پیشین مبادرت ورزند.
اگر این پیشنهاد برای صداوسیما مقدور نبوده و ریاست محترم جمهور نیز علاقه‌ای به مناظره مقامات اقتصادی دولت‌اش با همتایانشان در دولت تدبیر و امید ندارند، حداقل آقای جبلی دستور دهند تا خبرنگاران این رسانه در کنار بارتاب ۲۴ ساعته عملکرد دولت سیزدهم و پوشش لحظه به لحظه سفرها و برنامه‌های مدیران دولتی، گوشه چشمی هم به مردم کوچه و بازار داشته و با آن مصاحبه و نظرات مستاجران، کشاورزان، بازنشستگان، کارمندان، فرهنگیان و... را بازتاب دهند.
آنگاه می‌توان میزان تاثیر توفیقات مورد ادعای دولتی‌ها در زندگی روزمره مردم را لمس کرد. اینکه شب و روز از دست آوردها سخن گفته شود اما در عرصه عمل در زندگی روزمره مردم اثر مثبتی نداشته باشد و سفره‌های آنان امروز نسبت به دیروز کوچک‌تر گردد، هنر نیست.