آرژانتینی‌ها پول‌هایشان را کجا مخفی می‌کنند؟

به گزارش ایرنا، روزنامه ˈال موندوˈ اسپانیا امروز چهارشنبه با اعلام این مطلب نوشت که ۴۰۰ میلیارد دلار وجوه یادشده، مبلغی کمابیش معادل با تولیدات ناخالص داخلی آرژانتین است که اکنون از مدار قانونی خارج شده است و به جای قرارگرفتن در راه رشد و توسعه اقتصادی کشور، در خانه ها پنهان شده و مالیات آن نیز پرداخت نمی شود.

بر اساس این گزارش، مطالعات انجام شده در باره وجوه مذکور حکایت از آن دارد که برخی از افراد نیز به جای نگهداری داراییهای نقدی خود در خانه، آن را به بهشت های مالیاتی و حساب های بانکی در اروگوئه ، آمریکا، سوئیس و لوکزامبورگ انتقال داده اند.

مخفی کردن ثروت نقدی در جامعه، نشانه بی اعتمادی مردم به نظام بانکی است. این وضعیت در آرژانتین پس از بروز بحران مالی وخیم این کشور در دهه ۹۰ میلادی رخ داد و افت پیاپی ارزش پول رایج موجب شد مردم آن وجوه خود را به ارز خارجی بویژه دلار امریکا تبدیل کنند.

بی ثباتی وضعیت اقتصادی جامعه و گرایش مردم برای خارج کردن وجوهشان از بانکها بویژه وجوه ارزی موجب شد دولت آرژانتین در سال ۲۰۰۱ میلادی برای پرداخت و جابجایی وجوه نقد بین مردم از سپرده های ثابت، حساب های جاری و پس انداز های آن، محدودیتهای شدیدی برقرار کند. این ماجرا منجر به بروز پدیده ای موسوم به ˈکورالیتوˈ شد که با نابودی ۹۰ میلیارد دلار در آن، کاری کرد که مردم آرژانتین همچنان از بانک ها و اداره مالیات می ترسند.

بر اساس این گزارش، حتی خود موسسه ملی آمار آرژانتین که مردم نسبت به گزارشهای آن بی اعتماد هستند و معتقدند نهاد ریاست جمهوری آن را دستکاری می کند و در نتیجه، آمار آن، اصلی و واقعی نیست،

اخیرا اذعان کرده است که میزان فرار دارایی ها در این کشور امریکای جنوبی به ۱۷۰ میلیارد و ۷۳۷ میلیون دلار معادل بیش از ۴۰ درصد تولیدات ناخالص داخلی آرژانتین می رسد.

به نوشته ال موندو، در سال ۲۰۱۲ و در چهار ماهی که از سال جدید میلادی می گذرد، بطور متوسط ماهانه حدود یک میلیارد دلار پول از آرژانتین فرار کرده است. این خروج فوق العاده و بی رویه پس انداز ملی که مالیات اکثر آنها پرداخت نشده، از طریق فرار ارزی صورت گرفته است و هزینه آن را شرکت های بزرگ و افراد ثروتمند، با دلار هایی که با پس انداز مازاد تجارت های خارجی به دست آمده، پرداخت کرده اند. بر همین اساس، برآورد می شود دارایی خارج از اقتصاد ملی آرژانتین، معادل با ۲۰ سال پس انداز ملی آن باشد.

به گفته کارشناسان، شرکت های بزرگ و افراد ثروتمند می توانند به راحتی از مکانیسم های متعدد و سنتی فرار دارایی ها در آرژانتین استفاده کنند که از جمله آنها استفاده از کشورهای ثالث برای پولشویی و فرار مالیاتی، صدور فاکتور هایی که قیمتهای خرید و فروش آنها متفاوت با مبلغ واقعی پرداختی در معاملات خارجی است، کنترل قیمت گذاری نقل و انتقالات و یا استفاده از ابزار های مالی را می توان نام برد.

ماجرای مبادلات غیرقانونی و هنگفت پولی با افشای پرونده ای موسوم به رسوایی ˈلازارو گیتˈ در آرژانتین فاش شد که در آن، دو نفر که پول ها را جا بجا می کردند، اعتراف کردند ۵۵ میلیون یورو پول قاچاق را به سوئیس فرستاده اند.

آنها نخست گفته بودند که این ثروت متعلق به ˈلازارو بانییزˈ شرکتدار و دوست صمیمی خانواده ˈکرچنرˈ و شریک ˈنستور کرچنرˈ رییس جمهوری فقید آرژانتین (۲۰۰۳- ۲۰۰۷) است که از طریق ساختمان سازی و دیگر کسب و کار ها بدست آمده است ، اما بعد در رسانه های رسمی کشور، این موضوع را انکار کردند .

بانییز تا سال های ۹۰ میلادی، کارمند بانک ملی استان ˈسانتا کروزˈ در جنوب آرژانتین بود اما با رسیدن نستور کرچنر به دولت محلی در سال ۱۹۹۱ ، درآمد او صعود میلیونی داشت و بانییز ثروت بسیاری را جمع آوری کرد .