ترک حج از بزرگترین گناهان کبیره است

ایشان در ادامه بیان کردند: بر هر مکلفی که دارای شرایطی باشد که ذکر خواهد شد، حج واجب است، و وجوب آن به کتاب و سنت قطعیه و به ضرورت دین و اجماع مسلمین ثابت است.

و حج از ارکان دین است، و در روایت صحیح از امام باقر (ع) نقل شده است که حضرت فرمود: ˈاسلام بر پنج چیز بنا شده است: نماز، زکات، حج، روزه و ولایت.ˈ

و ترک آن از بزرگترین گناهان کبیره است، و انکار وجوب آن، اگر مستند به شبهه نباشد کفر است، و خداوند متعال در قرآن مجید فرموده است: و برای خداست بر عهده مردم حج کردن خانه خدا هر کسی را که به سوی آن استطاعت باشد، و هر کس کافر شود، پس همانا خداوند بی نیاز از جهانیان است.

و در روایت معتبری که مرحوم شیخ کلینی و شیخ مفید و شیخ طوسی و شیخ صدوق(قدس الله اسرارهم) روایت کرده اند از امام صادق (ع) نقل شده که فرمود: ˈهر کس بمیرد و حجه الاسلام را به جا نیاورده باشد، و حاجت طاقت فرسا یا مرضی که نتواند با آن حج نماید یا حکومت و دولت مانع از انجام آن نباشد، پس باید بمیرد در حالی که یهودی یا نصرانی است.ˈ

و روایات زیادی وجود دارد که دلالت بر وجوب حج و لزوم اهمیت دادن به آن دارد، و در آنچه از قرآن مجید و روایت صحیح نقل شده کفایت است.

و حج واجب بر هر فرد در تمام عمر، به مقتضای اصل شریعت، یک بار است، و آن حجه الاسلام نامیده می شود.

آیت الله وحید خراسانی در رابطه با مناسک حج مطالبی بیان کرده اند که به شرح زیر است:

مساله ۱ ـ وجوب حج، پس از فراهم آمدن شرایط آن، فوری است، به این معنی که واجب است در همان سال حصول استطاعت به حج رود.

و اگر در همان سال ـ از روی نافرمانی و عصیان یا به جهت عذری ـ به جا نیاورد، باید در سال بعد به جا آورد، و اگر در سال بعد هم به جا نیاورد، باید در سال بعدش به جا آورد، و همچنین نسبت به سال های بعد.

مساله ۲ ـ هرگاه استطاعت حاصل شود، و به جا آوردن حج متوقف بر فراهم کردن مقدمات و وسایلی باشد،باید فورا برای فراهم کردن آنها اقدام کند، و اگر کوتاهی کند و در نتیجه حج از او فوت شود، وجوب حج بر او مستقر خواهد بود، اگر چه استطاعتش از بین برود.

و اگر کاروان های عازم حج متعدد باشد، چنانچه اطمینان داشته باشد که اگر تاخیر کند و با کاروان اول یا کاروان های اولیه نرود از حج در آن سال باز نمی ماند، می تواند به قدری که باز نماند، تاخیر کند، وگرنه باید بدون تاخیر حرکت کند.

مساله ۳ ـ هرگاه می توانسته با کاروان اول ـ یا کاروان های اولیه راهی حج شود، ولی به علت اطمینان به این که با تاخیر، از حج باز نمی ماند، حرکتش را تاخیر اندازد، و بعد ـ اتفاقا ـ متمکن از رفتن به حج نشود، یا به جهت تاخیر به حج نرسد، در این تاخیر معذور است، و در این فرض، استقرار حج بر او محل اشکال است.