تواضع را از شفیعی کدکنی بیاموزید

به این عکس نگاه کنید! خوب نگاه کنید و در آن دقیق و خیره شوید! بله، آن مرد که انتهای سالن روی پله نشسته و لبخند می‌زند، استاد محمدرضا شفیعی‌ کدکنی است. شاعر، ‌نویسنده، استاد دانشگاه و پژوهشگر.
این تصویر در مراسم بزرگداشت محمدعلی موحد ثبت شده است و شفیعی‌ کدکنی برای عرض ارادت به موحد در مراسم حضور پیدا کرده و همان اول در انتهای سالن نشسته و نظاره‌گر برنامه شده است. هر چند که دقایقی پس از ثبت این تصویر، از شفیعی کدکنی برای نشستن در جایگاهی مناسب دعوت می‌شود اما واقعیت است که انسان است که به جایگاه ارزش و اعتبار می‌دهد: « شرف‌المکان بالمکین»

رضا شکرالهی، نویسنده و منتقد ادبی، متن زیر را در کانال تگرامی خود بازنشر کرده است: «امروز مراسم بزرگداشت استاد محمدعلی موحد در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد. هیچ تجلیلی فی‌نفسه بر موحد نمی‌افزاید اما به حکم مادح خورشید مداح خود است، شعور و بینش برگزارکنندگان این مجلس گرامی را نشان می‌دهد.
ایرنا عکسی شگفت از استاد شفیعی‌ کدکنی منتشر کرده است. شفیعی بر درگاه تالار فردوسی روی زمین نشست تا در مراسم تجلیل استاد موحد شرکت کرده باشد.
از استاد شفیعی شنیده بودم که استاد موحد یکی از ده دانه‌درشت فرهنگ ایران معاصر است. ایشان بر پیشانی یک مقاله خود که به موحد تقدیم کرده نوشت: شادی شیخی که خانقاه ندارد. از دکتر موحد شنیدم که گفت شفیعی در کار خود نظیر ندارد. گفت بسیار شادم که شفیعی‌ کدکنی گفته من اگر وزیر بودم مقاله «بازخوانی پرونده اتحاد اسلام نادر» تو را در کتاب‌های درسی می‌گذاشتم تا همه فرزندان ایران آن را بخوانند.
مولانا می‌فرمود متحد جان‌های مردان، خداست، زیرا بزرگی خود را در کوچک‌داشت دیگری نمی‌بینند. آن قدر بزرگ هستند که بزرگی دیگران را مایه کوچکی خود نمی‌دانند... درود بر محمدعلی موحد که آن قدر نازنین و نازنین و نازنین است که مثل شفیعی‌ کدکنی‌ مردی در صف‌النعال مجلس بزرگداشتش بر زمین می‌نشیند.»