افزایش انتقادها از شیوه برخورد با بدحجابی

گروه سیاسی: برخوردهای جدید با پوشش زنان، نه تنها انتقادها را در شبکه‌های اجتماعی به وضعیت حجاب افزایش داده، بلکه موجب شده برخی نمایندگان مجلس نیز از نوع برخوردها انتقاد کنند. با این حال، منتقدان حکومتی برخوردهای صورت گرفته با بدحجابی هم از حجاب اجباری دفاع می‌کنند و صرفا مخالف شیوه برخورد هستند. در حالیکه در کمپینهای ایجادشده در شبکه‌های اجتماعی، اجباری بودن حجاب مورد توجه قرار گرفته و حتی برخی بانوان محجبه نیز از این کمپین‌ها استقبال کرده اند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،سخنان روز جمعه نماینده ولی فقیه در استان البرز، از جمله سخنانی بود که انتقادات زیادی در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرد. او با بیان اینکه دشمن می‌خواهد باورها و اعتقادات ما را تغییر دهد، گفت: خط تحریف در موضوعات روز جامعه همچون عفاف و حجاب فعال است؛ پویش «من محجبه و مخالف گشت ارشادم» مشابه قرآن بر سرنیزه کردن سپاه معاویه در جنگ صفین است. وی با تأکید بر اینکه امروز دشمن طراحی و برنامه جدی برای ورود در مسئله عفاف و حجاب دارد، گفت: فرماندهان و افسران جنگ در این جبهه خود بانوان هستند و باید با این مسئله مقابله کنند.
شیوه برخورد با بدحجابی، زمانی بیشتر مورد انتقاد قرار گرفت که فیلمهایی از برخوردهای خشن برخی ماموران گشت ارشاد با زنان بدحجاب منتشر شد. اما فیلمی که در آن، مادری در مقابل ون گشت ارشاد در میدان صنعت تهران قرار گرفته بود و خواهش می‌کرد از بردن دخترش که بیمار است خودداری کنند اما با بی اعتنایی ماموران و حرکت خودروی ون پلیس در مقابل زن مواجه شد، بازتاب منفی زیادی داشت. همین امر موجب شد موضوع شیوه برخورد با بدحجابی، بیشتر مورد توجه قرار گیرد و برخی نمایندگان مجلس هم در فضای مجازی انتقادهایی مطرح کردند. نمایندگانی که در این باره توئیت زده بودند موافق حجاب اجباری به عنوان یک قانونف اما مخالف شیوه‌های برخورد بودند.
زهرا شیخی نماینده اصفهان و عضو فراکسیون زنان مجلس نوشت: «موضوع ‫حجاب‬ یک سیاست حاکمیتی و مورد اقبال قاطبه مردم است، به همین دلیل قانونا بایستی از آن صیانت کرد. اما تقلیل مسأله به ‫فراجا‬ بعنوان متولی برخورد با بی قانونی و هنجارشکنی رسمی، خلاف انصاف و در نهایت تقویت خط دشمن در تضعیف نهاد حافظ امنیت و ایجاد بی ثباتی اجتماعی است.»
سید احمد آوایی نماینده دزفول و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نوشت:
««ارشاد» با «اجبار» قابل جمع نیست. در ‫اجبار‬ نوعی خشونت نهفته است و در ‫ارشاد‬، عطوفت. جامعه ایرانی نیاز به مهر و عطوفت دارد نه اجبار و خشونت. اگر تاکید بر قانون‌مداری است، راه آن ‫فرهنگ‌سازی‬ است.»
جلیل رحیمی جهان آبادی نماینده تایباد و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نوشت:
«نقض حقوق شهروندی و بی احترامی به مردم نه شیوه ای اسلامی است نه امر به معروف؛ بلکه خود منکری عظیم و ضربه ای هولناک به انسجام و امنیت ملی است؛ مردم گرفتار درد معیشت خود هستند؛ بزرگترین امر به معروف؛ استفاده از همه ظرفیت کشور برای کاهش رنج ملت ایران است. ملت را دریابیم بدون مردم هیچیم.»
روح الله حضرت پور نماینده ارومیه و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی هم نوشت: «هیچ جریان، نهاد یا ارگانی اجازه ندارد حقوق شهروندی مردم را نقض و به آنها بی‌احترامی کند یا به نام امر به معروف و نهی از منکر تیشه بر ریشه اسلام و مکارم اخلاق بزند. رفتار فعلی جز چند دسته کردن مردم عایدی نداشته زیرا برخورد سلبی و بی ضابطه جایگاهی در قانون و دین مهربانی‌ها ندارد.»
سخنان قابل تامل یامین پور و باهنر
در این میان سخنان عجیب وحید یامین پور، مجری سابق تلویزیون و معاون وزیر ورزش و جوانان انتقادبرانگیز شد. او گفت: می‌گویند روسری را آزاد کن، اما او به برداشتن روسری اکتفا نمی‌کند؛ الان روسری را زده روی چوب و روی بلندی ایستاده، فردا شورتش را روی چوب می‌زند.
محمدرضا باهنر دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین هم در این باره در گفتگو با ایلنا گفت: بالاخره یک سری قوانین و مقررات در کشور وجود دارد و همه باید به آن احترام بگذارند. یک زمانی حضرت امام می‌فرمودند در جمهوری اسلامی اگر کسی از چراغ قرمز هم رد شود، علاوه بر اینکه جریمه می‌شود باید بداند که مرتکب کار حرام شده است و نباید این اتفاق بیفتد. یک موقع ما در احکام اصلی اسلام هم این را داریم. نمی‌خواهم مجوزی بدهم، اما یک کسی بعضی وقت‌ها نماز را از روی لاابالی‌گری می‌خواند و بعضی وقت‌ها نمی‌خواند. یک کسی هم هست که می‌گوید اصلاً نماز در اسلام نیست و خدا نیازی به نماز ما ندارد و من الا و بلا نماز نمی‌خوانم می‌دانید که اگر این دومی مسلمان باشد و یکی از فروع دین را انکار کند، حکمش ارتداد است.
وی در تشریح بیشتر موضوع گفت: یک موقع کسی ممکن است بگوید گرم است من نمی‌توانم زیر چادر و مقنعه باشم. یک مقداری هم موهایش دیده می‌شود یک موقعی یک کسی ممکن است این را در مقام پرخاش و برخورد با نظام یک اسلحه بکند. طبیعی است که با این موارد برخورد می‌شود و حد و حصری هم ندارد. یک زمانی آقای احمدی‌نژاد می‌گفت یک شاخه و دو شاخه از موی بانوان بیرون باشد، مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما گاهی این دو شاخه می‌شود چهار شاخه اگر شد ۴۰ شاخه و بعد ۴۰۰ شاخه و اگر روسری رفت کنار و یواش یواش شلوار هم کوتاه شد و دامن هم آمد بالا چه می‌شود. حد و مرزی دارد یک جاهایی باید به مقررات اجتماعی احترام بگذارند. ما کاملاً با افراط و تفریط مخالف هستیم. یعنی این مسئله حتماً نباید تبدیل به یک مقوله سیاسی شود که یک عده بخواهند مخالفت خودشان را از طریق کنار زدن حجاب مطرح کنند. از آن طرف هم اینکه مواظب باشیم گوشه موی کسی دیده نشود به مسائل شخصی افراد برمی‌گردد.
حجاب اجباری از چه زمانی قانون شد؟
هر چند از نخستین هفته‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، موضوع حجاب اجباری مطرح شد ، اما در نهایت، حجاب اجباری از ۱۸ مرداد ۱۳۶۲ و توسط مجلس شورای اسلامی با تصویب قانون مجازات اسلامی، برای عدم رعایت حجاب در معابر عمومی و تعیین مجازات عملی شد.
در صفحه اول روزنامه کیهان روز شانزدهم اسفند ماه 57، به نقل از امام خمینی نوشته‌شده بود: «در وزارتخانه اسلامی نباید معصیت بشود. در وزارتخانه‌های اسلامی نباید زن‌های لخت بیایند. زن‌ها بروند اما باحجاب باشند. مانعی ندارد بروند کار کنند لیکن با حجاب شرعی باشند.»
در پی تظاهراتی که یک روز بعد برای مخالفت با حجاب اجباری برگزار شد، آیت الله سید محمود طالقانی، در سخنانی که در روزنامه اطلاعات، ۲۰ اسفند ۱۳۵۷ منتشر شد گفت: «حتی برای زن‌های مسلمان هم در حجاب اجباری نیست چه برسد به اقلیت‌های مذهبی… ما نمی‌گوییم زن‌ها به ادارات نروند و هیچ‌کس هم نمی‌گوید… زنان عضو فعال اجتماع ما هستند… اسلام و قرآن و مراجع دین می‌خواهند شخصیت زن حفظ شود. هیچ اجباری هم در کار نیست. مگر در دهات ما از صدر اسلام تا کنون زنان ما چگونه زندگی می‌کردند؟ مگر چادر می‌پوشیدند؟... کی در این راهپیمایی‌ها زنان ما را مجبور کرده که با حجاب یا بی‌حجاب بیایند؟ این‌ها خودشان احساس مسئولیت کردند، اما، حالا این که روسری سر کنند یا نکنند باز هم هیچ‌کس در آن اجباری نکرده‌است. ما اسلام قران و مراجع دینی می‌خواهند زنان ما شخصیتشان حفظ بشود اصل مسئله این است. هیچ اجباری هم در کار نیست و مسئله چادر هم نیست. »
با سخنان آیت الله طالقانی، فضای ملتهب، فضا آرام شد و در نهایت، در ۱۶ تیر ماه ۱۳۵۹، قانونی از سوی شورای انقلاب به ریاست ابوالحسن بنی صدر تصویب و از سوی اکبر‌هاشمی رفسنجانی ابلاغ شد که بدین شرح بود: «خانم‌ها بدون پوشش اسلامی حق ورود به ادارات را ندارند.» سه سال بعدف این قانون به طور جامع تری تصویب شد. قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب نیز در ۱۳ دی ۱۳۸۴ در دولت محمود احمدی‌نژاد به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید و حالا با تاکید سید ابراهیم رئیسی، اجرای همان قانون، دوباره با جدیت در دستور کار قرار گرفته است.