هنر و همت والای مرحوم شجریان

در بستر طوفان و بوران و گردبادهای سهمگین روزگار، مشعل سنّت و میراث هنر و هنرمندی و گنجینه های عظیم و گوهرین ذوق و زیبایی ملتی را در آغوش جان گرفتن و به جان پاس داشتن و ذخایر ارجمند امانت و ودیعت سنگین نغمه های خوش و ملکوتی موسیقی اش را چونان سربازی هوشمند و هشیار و بیدار، از دست تجاوز و تطاول و تاراج عربده کشان حرفه ای و کاسب پیشه پاس و ایمن داشتن، خود به تنهایی هنریست بس عظیم و همتی بس والا و مقامی بس رفیع.
درجامعه ای که برای جماعتی کاهن پیشه و زمان ناشناس، تخفیف و تحقیر و تضعیف و تحریم موسیقی، امر به معروف و نهی از منکر است و فریضه دینی ترویج می شود و ثواب عقبی دارد و کژ ذوقی و نازیبایی و شلختگی برایش هنر است؛ ماندن و خواندن و حس و حال و شور و شوق و شعورآفریدن نغمه های خوش بهشتی را از کف ندادن و از یاد نبردن؛ فضیلتی ست رفیع و مقامی بس ارجمند. مشعلداران سنت های اصیل معنوی و میراث داران هنرهای بزرگ و اصیل و گوهرین هماره امانتداران بزرگ و جاویدان تاریخ، فرهنگ، جامعه و جهان بشری ما بوده اند. وقتی بسیاران از یاد می برند و در امانت خیانت می کنند؛ تو همچنان در میانه میدان می مانی و در میانه آوردگاه، سنتی اصیل و میراثی گوهرین را پاس می داری و در امانت خیانت نمی کنی؛ بزرگ هستی و در یادها و خاطره ها و خاطرها و حافظه ها می مانی. و برازنده ای که بمانی. در بستر طوفان همهمه و هیاهو و عربده های نازیبا و ناخوش و گوش خراش و هوش ربا، سفره ضیافت روزه داران را در شب های خوش رمضانی با مناجات های خوش ملکوتی آراستن و سروده های آنسویی مثنوی را شیرین در کام رمضانیان ریختن؛ کاری کارستان بود و هنر و همت والای مرحوم شجریان.  متاسفانه رسانه ملی صدا و سیما حرمت هنر را پاس نداشت و گوش و هوش و جان و کام  مخاطبان مشتاقش را از این نغمه های خوش و شیرین و دلنشین محروم داشت.
 میراث هنر و هنرمندی مرحوم شجریان از یاد رفتنی نیست و از یاد نمی رود و برای نسل های پیشاروی مُلک و ملت و میهن ما، جاویدان به امانت می ماند. روانش شاد باد! و نام و یادش گرامی.
*استاد دانشگاه تهران