همدلی ملی در سوگ سیاووشان آتش نشان

حادثه تلخ آتش سوزی و فروریزی ساختمان پلاسکو در تهران، اگر چه آکنده از اندوه و شهادت سیاووشان آتش نشان و زیر آوار خاک و آهن و آتش ماندن این جان برکفان مرد بود؛ موج بزرگ و به شدت انسانی همدلی و همبستگی میان ایرانیان و جهانیان را برانگیخته است.
زیبا و فاخرترین جلوه این همدلی در روزهای گذشته با صحنه های مراجعه مردم به ایستگاه های آتش نشانی و اهداء گل به آتشنشانان و برافروختن شمع مقابل ایستگاه های آتش نشانی در سطح تهران و دیگر شهرهای کشور رقم خورده است.
گروه های خودجوش مردمی از پنج شنبه گذشته تا بحال با حضور در ایستگاه های آتش نشانی همدلی عظیم ملی را به نمایش نهاده اند؛ از دیگر سو مراجعه گروه های مردمی برای اهداء خون و در مجموع زندگی مردم با نبض آهنگ «پلاسکو» طی روزهای اخیر جلوه ای خاص و پراحساس به زندگی ایرانیان داده است.
پیام های تسلیت پراحساس اقشار مختلف که در رسانه های اجتماعی به گردش درآمده است. همه اقشار مردم ایران زمین از مسئول و دولتمرد و شهرداری چیان گرفته تا دیپلمات ، کارمند، کارگر، معلم و همه را شامل شده و در برمی گیرد.
شرایط به گونه ای است که همه ایرانیان احساس می کنند، اعضایی از خانواده شان زیر خروارها آوار و آتش و دود مانده اند و همدلی برای تحمل درد «غم انگیزترین حالت تهران» طی سال های اخیر، بین عموم مردم به اشتراک گذاشته شده و همه با هم این درد مشترک را شریک و همراه شده اند.
این موج همدلی و همبستگی تنها به مرزهای ایران محدود نمانده و به خارج از مرزها نیز کشیده شده است. طی روزهای گذشته آتش نشانان و مردم و مسئولین در کشورهای مختلف به خیل همدلی و همبستگی ایجاد شده پیوسته اند، طوری که در کنار مراسم انتقال قدرت و روی کارآمدن رییس جمهور جدید در آمریکا، خبر حادثه پلاسکو و ایثار غیور مردان آتش نشان ایرانی که سیاووش وار تن به آتش دفاع و حمایت از مردم خویش سپرده اند، این روزها خبر اول دنیا بوده است .
جلوه های زیبای همدلی عظیم ایجاد شده پس از فاجعه پلاسکو ، خیر بزرگ موجود در متن این فاجعه غمبار است و نشان از وجود سرمایه عظیم اجتماعی در ایران دارد. سرمایه ای که جامعه جوان، پویا و پای کار و در صحنه ایران در مواقع لازم همیشه به نمایش گذارده است؛ این موج همدلی بار غم آسیب دیدگان را میان همه ایرانیان و جمع کثیری از مردم منطقه و جهان تقسیم کرده است، از این روی خانواده آسیب دیدگان و جان باختگان، این فاجعه را تاب خواهند آورد و جهان بار دیگر شاهد خواهد بود که ایرانیان مردمان معروف همان دیاری هستند که شاعرشان سروده است: چو عضوی به دردآورد روزگار / دگر عضوها را نماند قرار.
همدلی عظیم ایجاد شده بار دیگر به جهانیان نشان داده است، بنی آدم جمع خوب ، پراحساس و نجیبی دارند در ایران.