ادامه روند ایران‌ستیزی اعراب منطقه

داستان دشمنی شورای همکاری خلیج فارس با ایران تمام نشدنی است. این شورا از بدو شکل گیری به قصد مقابله با ایران شکل گرفت و همچنان هویت ضد ایرانی خود را حفظ کرده است.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، شورای همکاری خلیج فارس از زمان تاسیس در سال 1981 همواره به مخالفت با جمهوری اسلامی‌ایران پرداخته و اصولا یکی از اهداف اصلی تاسیس آن ایجاد یک جبهه واحد در بین اعراب برای مقابله با انقلاب ایران و جلوگیری از نفوذ تفکرات انقلابی به کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس بوده است. کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌ فارس خواهان حضور قدرت‌های فرامنطقه‌ای در خلیج ‌فارس هستند و این در تعارض با منافع جمهوری اسلامی‌ایران است. تمایل به حضور قدرت‌های فرامنطقه ای نقطه تعارضی است بین شورای همکاری خلیج فارس با ایران، که معتقد است باید امنیت به وسیله همه کشورهای منطقه و با همکاری جمعی صورت گیرد.
روابط جمهوری اسلامی‌ایران و شورای همکاری خلیج فارس در گرو روابط و مناسبات ایران با مهمترین عضو این شورا یعنی عربستان سعودی است. تاریخ نشان داده زمانی که روابط ایران و عربستان بهبود یافته است، روابط بین شورای همکاری خلیج فارس و ایران نیز بهتر شده است. در حال حاضر نیز مشکلات و چالش‌های عدیده ای فی مابین ایران و عربستان وجود دارد و تا زمانی که این مشکلات و اختلافات حل نشود نمی‌توان به بهبود روابط ایران و شورای همکاری خلیج فارس امیدوار بود.
به گفته تحلیل گران مسائل منطقه ای گسترش شورای همکاری خلیج فارس نه تنها به دلیل تغییرات و تحولات منطقه ای است بلکه ایجاد جبهه محکم تر و متحد تر در مقابل ایران است بعضی از کارشناسان امور منطقه معتقدند که اعضای شورای همکاری خلیج فارس به ویژه عربستان سعودی در صدد تحکیم پادشاهی‌های هوادار غرب در منطقه هستند.
اما جالب این است که با وجود ماهیت مشخص ضد ایرانی این شورا، در میان اعضا نیز همکاری استراتژیک مشاهده نمی‌شود. کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در حوزه سیاسی، رقابت‌های آشکار و نهان با یکدیگردارند. تنش‌ها و سوءتفاهمات سیاسی همواره بر این شورا سایه انداخته و علاوه بر اختلافات ارضی و مرزی میان طرفین، شاهد اختلافات در نگاه به همسایگان و همچنین موضوعات منطقه‌ای پیش رو هستیم. در واقع شورای همکاری خلیج فارس هیچ‌گونه قدرت سیاست خارجی مبتنی بر قرارداد مشخص ندارد. منشور شورا تنها خواستار هماهنگی سیاست خارجی و همکاری سیاسی است. دولت‌های عضو در اغلب ابعاد سیاسی و اقتصادی سیاست خارجی، حاکمیت خود را حفظ می‌کنند و هرگونه محدودیت بر حاکمیت با مقاومت دولت‌های عضو مواجه شده و نتیجه آن، عدم شکل گیری اجماع در اتخاذ یک استراتژی هماهنگ در برخورد با موضوعات پیرامونی است. در این چارچوب توجه به اختلافات ارضی و مرزی، نگرانی از هیمنه عربستان بر شورا و اختلاف در نگاه به ایران به عنوان همسایه شمالی است، به آنها اشاره می‌شود.
مشکل دیگری که این شورا با آن مواجه است و مانع تصمیم گیری‌های بنیادین می‌شود تلاش عربستان برای تسلط مطلق بر شورای همکاری است. به لحاظ شاخص‌های اقتصادی، سیاسی، وسعت، جمعیت، تاریخ شکل گیری و نفوذ کلی عربستان در جهان عرب، باعث شده تا عربستان در اهداف خود به دنبال بسط نفوذ در شورای همکاری به عنوان مهمترین حوزه سیاسی و امنیتی خود باشد. این مسئله برای قطر و عمان و امارات مطلوب نیست. اختلافات فیمابین در مارس 2014 منجر به فراخواندن سفرای امارات، بحرین و عربستان از دوحه شد. عمانی‌ها هم به دلیل رویکرد عمدتا متوازن و دور از درگیری خود در شورای همکاری به طور غیرمستقیم از پذیرش این هژمونی خودداری کرده‌اند. تنها بحرین است که کاملا خود را تحت نفوذ برادر بزرگتر شورا قرار داده است. امارات و کویت هم در یک رویکرد بینابین قرار دارند. چرا که عمده تلاش و گرایش این دو کشور مسائل اقتصادی و بسط همکاری‌های تجاری و گسترش تبادلات بوده است. با این وصف شورایی که خود نیازمند مدیریت از خارج است و چند صدایی در آن موج میزند در صدد است ایران را منزوی کند. روز گذشته نیز بیانیه پایانی این شورا بار دیگر تسلط سعودی‌ها را نشان داد.
شورای همکاری خلیج فارس بار دیگر با اتخاذ موضعی ضدایرانی به طرح اتهاماتی علیه کشورمان پرداخت و خواستار تغییر سیاست‌های ایران شد.
به گزارش خبرگزاری رسمی‌کویت، عبداللطیف الزیانی دبیرکل شورای همکاری خلیج (فارس)، ضمن مخالفت با اظهارات برخی مقامات ایرانی درباره کشورهای عضو این شورا مدعی شد که این اظهارات خلاف اصول بین‌المللی است و با حسن همجواری و عدم دخالت در امور داخلی دیگر کشورها منافات دارد.
وی در ادامه اظهارات خصمانه خود با ادعای اینکه ایران در امور کشورهای منطقه از جمله عربستان، بحرین، قطر و یمن دخالت می‌کند از مقامات ایران خواست تا سیاست منفی خود در قبال کشورهای منطقه را مورد بازبینی قرار دهد.
اعضای شورای همکاری خلیج فارس عبارتند از: کویت، عربستان سعودی، قطر، بحرین،‌ امارات متحده عربی و عمان.
این ادعاها در حالی مطرح می‌شود که ایران همواره هرگونه ادعا علیه سیاست‌های کشورمان را رد و تأکید می‌کند که ملت‌ها خود باید درباره امور داخلی کشورهایشان تصمیم‌گیری و آینده‌شان را مشخص کنند. اما برخی کشورهای عرب منطقه به طور مکرر با تکیه بر این ادعاها و با نفرت‌پراکنی علیه ایران تلاش می‌کنند تا توجه جامعه جهانی را از این حقیقت که خود این کشورها هستند که در امور داخلی همسایگان خود در منطقه دخالت می‌کنند و به بی‌ثباتی و ناامنی در منطقه دامن می‌زنند، منحرف کنند.در واقع این کشورهای عربی هستند که به رهبری عربستان تلاش دارند با دخالت‌های پی در پی در امور داخلی کشورها و حتی توسل به جنگ، معادلات منطقه‌ای را به نفع خود تغییر دهند. اگر این شورا دغدغه حفظ استقلال کشورهای منطقه را دارد بهتر است قبل از هرچیز از برادر بزرگتر خود درخواست تغییر در سیاست‌ها را داشته باشد.