زبانزدهای بهاری

– «سالی که نکوست از بهارش پیداست»
این زبانزد را زمانی به‌کار می‌برند که پایان کار از پیش پیدا باشد. زبانزد یادشده برگرفته از سروده‌ای از شیخ بهایی، دانشمند بزرگ ایران در روزگار صفوی است:«تا منزل آدمی سرای دنیاست/ کارش همه جرم و کار حق لطف و عطاست؛ خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود/ سالی که نکوست از بهارش پیداست!». مصراع واپسین این سروده، زبانزدی است که بسیار به‌کار می‌رود و چه‌ب‌سا کمتر کسی بداند که پاره‌ای از چارانه‌ای (:رباعی‌ای) کهن است.
– «با یک گل بهار نمی‌شود»
این زبانزد اشاره به این نکته‌ی آموختنی است که بسیاری از کارها با یک تَن به سرانجام نمی‌رسد. تا همه دست‌به‌دست هم ندهند، کارها آن‌گونه که باید به سامان نخواهد رسید؛ از آن‌رو که در همراهی‌ها و همکاری‌هاست که کارها را بهتر و سنجیده‌تر می‌توان انجام داد. هم‌چنان که هرگز با روییدن یک گل نمی‌توان گفت فصل بهار رسیده است.
– «پس از سی‌سال شنبه به نوروز افتاد»
این زبانزد را زمانی به کار می‌برند که از کسی کاری درخواست کنند و او با همه‌ی توانایی برای انجام کار، از برآوردن خواهش و نیاز دیگران سر باز زند و نخواهد کار را پیش ببرد. هنگام این سرباززدن، که گونه‌ای نادیده‌گرفتن دیگران است، می‌گویند پس از سال‌ها یک‌بار کار ما به تو افتاد و نخواستی کمک کنی.
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری‌ست با عنوان «زبانزدهای بهاری» به خامه‌ی سپینود جم که در تازه‌ترین شماره‌ی هفته‌نامه‌ی امرداد چاپ شده است.
متن کامل این نوشتار را در رویه‌ی یازدهم (نوروزنامه) شماره‌ی 437 امرداد بخوانید.
شماره‌ی  437 هفته‌نامه‌ی امرداد (واپسین شماره‌ی هفته‌نامه در سال 1399 خورشیدی) به همراه «ویژه‌نامه‌ی نوروز » و «زرتشت‌نامه» از ‌‌دوشنبه هجدهم اسفندماه  1399 خورشیدی، در روزنامه‌فروشی‌ها و نمایندگی‌های امرداد در دسترس خوانندگان  قرار گرفته است.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
فروش اینترنتی هفته‌نامه‌ی امرداد شماره‌ی 437
اشتراک ایمیلی هفته‌نامه‌ی امرداد