سالروز درگذشت پدر علم رباتیک ایران

کارو لوکاس قوکاسیان، «پدر علم رباتیک ایران»، دانشمند برجسته هوش مصنوعی و رباتیک دانشگاه تهران و مخترع ایرانی، ۱۷ تیرماه ۱۳۸۹ تهران درگذشت.
کارو لوکاس، از پژوهشگران نامی سیستم‌های هوشمند در ایران بود. زمینه‌ی پژوهش‌های او پیش‌بینی سری‌های زمانی، مدل‌های عاطفی و منطق فازی بود. او هم‌چنین پژهش‌هایی در زمینه‌های سامانه چندعامله، هوش ازدحامی، داده‌کاوی، هوش کسب و کار، مدیریت دانش و علوم سامانه‌ها است. پروفسور لوکاس در سال ۱۳۸۵ به‌عنوان چهره ماندگار شناخته شد. وی همچنین به‌عنوان «پدر علم رباتیک ایران» شناخته می‌شود.
کارو لوکاس، زاده‌ی ۱۴ شهریورماه ۱۳۲۸ در اصفهان، تحصیلات در مدرسه ارمنیان کوشش-داوتیان ارمنیان گذراند و در ۱۳۴۷، در رشته‌ی ریاضی دیپلم گرفت. در همان سال با رتبه عالی وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران، وارد دانشگاه تهران شد و مدرک کارشناسی‌ارشد پیوسته در رشته مهندسی برق الکترونیک را در مدت 3 سال گرفت. سپس رهسپار آمریکا شد.
این دانشمند برجسته مدرک دکتری را از گروه مهندسی برق و علوم کامپیوتر دانشگاه برکلی کالیفرنیا با گرایش مهندسی کنترل دریافت کرد. وی سال‌ها 1355 تا 1365استاد دانشکده فنی دانشگاه تهران و دوره‌ای هم فرنشین گروه برق این دانشکده بود و مرکز «کنترل و پردازش هوشمند» را در این دانشگاه بنیاد گذاشت.
زمینه‌های علمی و تحقیقاتی وی عبارتند از: کنترل غیرخطی، سیستم‌های هوشمند، طرح تحقیقاتی توسعه امکانات سخت‌افزاری، طرح تحقیقاتی طراحی شبکه‌های عصبی، تدریس دروس مهندسی برق در دانشگاه‌های تهران، U.C.L.A. کالیفرنیا، راهنمایی، مشاوره و نظارت بر ۱۵ پایان‌نامه کارشناسی ارشد.
وی ابداعاتی در زمینه طراحی یک شبکه عصبی هایبرید برای تشخیص کلمات منفرد فارسی داشته‌است. او استاد تمام وقت رشته مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران بود و همزمان مدیریت موسسه تحقیقات سیستم‌های هوشمند را بردوش داشت. او به شوند دارا بودن مرتبه بالای علمی، به‌عنوان استاد مدعو در دانشگاه‌های تورنتو (کانادا) برکلی (کالیفرنیای آمریکا) و یو سی ال ای (کالیفرنیای آمریکا) به ‌تدریس پرداخته ‌است.
وی افزون‌بر بر تدریس و پژوهش در ایران به فعالیت‌های علمی و پژوهشی بسیاری نیز در دانشگاه‌های خارج از کشور پرداخته‌ بود. دکتر قوکاسیان مولف 60 مقاله به زبان فارسی و ۴۴ مقاله به زبان خارجی است.
لوکاس قوکاسیان در ۶۱ سالگی درگذشت و در «آرامستان بوراستان» به‌خاک سپرده شد. وی از استادان محبوب دانشکده فنی دانشگاه تهران بود و در پی مرگ او، نزدیک به هشت‌صد نفر از استادان و دانشجویان کنونی و پیشین این دانشگاه با انتشار بیانیه‌ای به او ادای احترام کردند.