ایران و عربستان و بازگشائی سفارتخانه ها

چند روزی است رسانه های نوشتاری کشور به نقل از برخی از مقامات و دست اندرکاران سیاست خارجی، از آمادگی ایران و عربستان برای بازگشائی سفارتخانه های دو کشور در پایتخت های یکدیگر خبر می دهند. قطعا در صورت تحقق و عملی شدن بازگشائی سفارتخانه ها، خبری بسیار خوب و خوشحال کننده است و این نوید را می دهد که یخ های موجود بین دو کشور همسایه و مسلمان و در عین حال قدرتمند در حال ذوب شدن است و یقینا می تواند مقدمه ای برای برقراری آرامش در منطقه پر تنش خاورمیانه و خلیج فارس باشد، زیرا اختلاف بین این دو کشور، سایه ای سنگین بر این منطقه انداخته  و منشا بسیاری از درگیری های بی حاصل شده است.  بین تهران و ریاض در قبل از پیروزی انقلاب رقابت وجود داشت و "ریچارد نیکسون" رئیس جمهور اواخر دهه چهل شمسی و اوائل دهه پنجاه در آمریکا، استراتژی خاورمیانه ای کشورش  را بر دو پایه اقتصاد عربستان و نظامیگری ایران تعریف کرده بود ولی بعد از انقلاب اسلامی در ایران، انتظار بود عوارض سوء رقابت کاهش یابد و تبدیل به رفاقت هر چه بیشتر در عرصه های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و....شود و این موضوع در گرو عدم دخالت هر کشور در امور داخلی یکدیگر  و احترام به حاکمیت هم بود.  متاسفانه رفاقت و برادری بین دو کشور تحقق پیدا نکرد و منجر به بروز اختلافاتی بین تهران و ریاض شد که در نهایت با حمله به سفارتخانه های عربستان در تهران و کنسولگری این کشور در مشهد که هر دو حمله بر خلاف عرف دیپلماتیک در روابط بین کشورها بود  به قطع روابط سیاسی  بین دو کشور منجر شد. اکنون که مسئولین، ضرورت تنش زدائی را متوجه شدند و در پی برقراری روابط دیپلماتیک هستند  لازم است به نکاتی توجه کنند.
اولا – هر دو کشور مسلمان هستند و اسلام بر برادری بین مسلمانان با هر مذهب و عقیده ای تاکید دارد و با هر گونه دشمنی مخالف است.
 ثانیا – همسایه هستند و جنگ و دشمنی بین دو کشور همسایه نتایج خوبی در بر ندارد.
 ثالثا -  این واقعیت را بپذیرند که از دخالت در امور داخلی یکدیگر بپرهیزند.
 رابعا - از تحریک غیر مستقیم علیه یکدیگر و به کار گرفتن گروه های نیابتی خودداری کنند و اگر به هر کدام از نکات ذکر شده و شاید نکات دیگر کم توجهی شود بعید نیست روابط حسنه بار دیگر به جای گرم شدن به سردی بگراید.  هیچکدام از دو کشور نباید اجازه بدهند نیروهای خودسر به خودشان اجازه بدهند در عرصه سیاست خارجی  وارد بشوند و با کارهای تهاجمی روابط را تیره و تار کنند که نتیجه آن افزایش دشمنی و قطع روابط است.