بیراهه دولت احمدی‌نژاد را نروید

جالب آن است که وجه تشابهات این دولت و دولت محمود احمدی‌نژاد مدام در حال افزایش است. تا چند صباحی قبل اگر فردی از من می‌پرسید یک فرق میان این دولت و دولتین نهم و دهم را ذکر کن می‌گفتم این دولت به نسبت دولت محمود احمدی‌نژاد از صبر‌ و طاقت بیشتری در برابر منتقدان برخوردار است. در دولت موسوم به مهر ورز به سبب آنکه یکدستی در قدرت شکل گرفته بود و گروهی تصور می‌کرد از بعد از پیروزی انقلاب دولتی همطراز با آرمان‌های انقلاب بر صندلی قدرت نشسته لذا کسی حق نقد این دولت و رئیس آن را ندارد و همگی باید مجیزگو باشند. در همان روزگاران بود که اتفاقا اصطلاح‌ «وکیل الدوله» بودن باب شد و عده‌ای از آن که چنین لقبی بگیرند افتخار می‌کردند و خلاصه مایه سرافکندگی نبود.
در این دولت تقریبا تا اواسط سال جاری فضای نقد و نقادی قابل قبول بود و به نظر می‌رسید دولت سیزدهم در این خصوص اگرچه در حد و اندازه دولت‌های اصلاحات و تدبیر و امید نیست ولی حداقل مثل دولت احمدی‌نژاد هم نیست که ناظران و رسانه‌ها زیر ضرب بروند.ولی به نظر می‌رسد ورق برگشته است و این دولت باز هم در حال اثبات این نظریه است که تفاوت چندانی با دولت مهر ورز ندارد و تلاش دارد در نهایت همان مسیر را برود.
هرچند که باید متذکر شد و یادآوری کرد که حداقل در لسان جناب رئیس جمهور اعتقادی به این روند و سبک و سیاق ندارند. ایشان در سخنانی که در روز خبرنگار در مردادماه سال جاری مطرح کردند مواردی را گفتند که نور امیدی تابنده شد ولی متاسفانه به نظر می‌رسد از همان زمان طاقت‌ها در مورد نقد دولت کم و کمتر شده است.
جدا از برخورد‌های چکشی و قضایی با منتقدان، باید این نکته را نیز بیان کرد موضوعی در این دولت باب شده که هرکس نقد می‌کند نگاهی سیاسی و جناحی دارد پس باید بدان بی توجه بود و مسیر خود را رفت.یعنی در حقیقت کوچکترین اهمیتی به نقد منتقدان داده نمی‌شود و اگر فضایی هم باشد حتی آنان به تمسخر گرفته می‌شوند. این درحالیست که طبیعتا نبایستی تصور کرد هرکس نقدی کرد حب و بغضی دارد و باید به دور از اینکه چه شخصی نقد را مطرح کرده اصل موضوع را بررسی و بدان پاسخی داده شود.
سرنوشت این رویکرد پیش روی‌مان است. فرجام چنین رویکردی آنچه شد که در دولت احمدی‌نژاد شاهدش بودیم. جدا از مسئله واگرایی اجتماعی و سیاسی حداقل از منظر منافع سیاسی نیز این افراد باید بدانند نفع‌شان در تغییر این رویکرد و فضاست. چرا که نقدهایی که جمع می‌شود و بیان نمی‌گردد در موسمی مثل بهمن بر این دولت خراب می‌شود و دیگر نه بستن فایده دارد و نه پاسخگویی. حال هرچه خود دانید.