نخواهیم گذاشت صاحبان 600 واحد صنفی پلاسکو دچار ظلم واجحاف شوند

جلسه‌ای میان چند نفر از اعضای هیأت مدیره ساختمان ویران شده پلاسکو و دکتر کواکبیان نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی برگزار شد و اعضای هیأت مدیره پلاسکو که شدیدا از محقق نشدن وعده‌ها و عدم توجه و رسیدگی به مشکلات کسبه ناراحت و دلخور بودند نارضایتی خود را به نماینده تهران منتقل کردند .
 اگرچه در ابتدا هیچکس تصور نمی‌کرد که آتش سوزی در یکی از طبقات ساختمان منجر به یک حریق گسترده و فرو ریختن پلاسکو شود اما تصاویری که تمام دوربین‌های تلویزیونی و گوشی‌های موبایل به ثبت رساندند ویرانی کامل ساختمان۱۷ طبقه پلاسکو در کمتر از سه ساعت و نیم از شروع آتش سوزی بود. اتفاق عجیبی که هنوز هم به عنوان یک معمای پیچیده در اذهان عمومی باقی مانده است.
آن اتفاق غم انگیز و دردناک که منجر به کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از آتشنشانان قهرمان و اهالی ساختمان شد تا مدتها پس از وقوع حادثه به عنوان یک رخداد کم نظیر در صدر اخبار رسانه‌های داخلی و خارجی قرار داشت و تحلیل‌های مختلفی از علت وقوع حادثه نیز منتشر شد که هیچکدام به طور قطع و یقین مورد تأیید قرار نگرفت.
اما ویرانی کامل پلاسکو تبعات سنگین و جبران ناپذیری هم برای کسبه ساختمان داشت و مکانی که به واقع یکی از اصلی‌ترین مراکز تولید و فروش عمده پوشاک تهران و کل کشور بود پس از ویرانی، بیکار شدن هزاران نفر افرادی را در پی داشت که سالیان سال از فعالیت و همکاری با پلاسکو به طور مستقیم یا غیر مستقیم امرار معاش می‌کردند.
و حالا آن جماعت چند هزار نفره در حالیکه ۸ماه از حادثه تلخ فرو ریختن پلاسکو می‌گذرد همچنان در انتظار تحقق وعده‌های روحیه بخشی هستند که در ساعات اولیه آتش سوزی از زبان مسؤلان مختلف کشور اعم از دولت، مجلس، شهرداری تهران، بنیاد مستضعفان و دیگر نهادها و ارگان‌ها جاری شد اما تا امروز هیچکدام از وعده‌ها و طرح‌های روی کاغذ عملیاتی نشده است.
در این خصوص جلسه‌ای میان چند نفر از اعضای هیأت مدیره ساختمان ویران شده پلاسکو و دکتر کواکبیان نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون امنیت ملی در دفتر ایشان برگزار شد و اعضای هیأت مدیره پلاسکو که شدیدا از محقق نشدن وعده‌ها و عدم توجه و رسیدگی به مشکلات کسبه ناراحت و دلخور بودند نارضایتی خود را به نماینده تهران منتقل کردند و از وی خواستند که در اسرع وقت اقداماتی جدی و عملی جهت مشخص شدن وضعیت کسبه پلاسکو در دستور کار مجلس قرار گیرد.
دکتر کواکبیان در این جلسه پس از شنیدن مشکلات اهالی پلاسکو و انتقاداتی که از بی توجهی برخی مسؤلان مطرح شد قول مساعد داد که در اولین روز کاری مجلس این موضوع را با هیأت رییسه و دیگر نمایندگان مطرح کند و در حد توان و اختیارات خود پیگیر حل مشکلات کسبه در کوتاه ترین زمان ممکن باشد.
وی در بخشی از صحبت‌هایش گفت: من از همان ساعات اولیه آتش سوزی جزو اولین مسؤلانی بودم که خودم را به محل حادثه رساندم و از نزدیک در جریان مشکلات بوجود آمده قرار دارم و طی این  ۸ ماه هم چندین بار در مجلس به صورت جدی پیگیر رسیدگی به وضعیت کسبه پلاسکو و تعیین تکلیف ساختمان بوده‌ام. اما من هم معتقدم که روند رسیدگی به کندی صورت می‌گیرد و فکر می‌کنم اولین اقدامی که پس از این جلسه باید انجام شود برگزاری جلسه فوری با آقای سعیدی کیا ریاست محترم بنیاد مستضعفان باشد. زیرا مالک اصلی ساختمان بنیاد است و اگر در آنجا اراده و عزم جدی برای ساخت پلاسکو و رسیدگی به وضعیت کسبه صورت گیرد قطعا نتایج اجرایی و عملیاتی مثبتی در کوتاه مدت خواهد داشت.
کواکبیان همچنین افزود: من معتقدم که حادثه پلاسکو یک اتفاق کوچک آتش‌سوزی نبود که بخواهیم به سادگی از آن بگذریم. من به این دلیل که خودم عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس هستم از زاویه ملی و امنیتی به این حادثه نگاه می‌کنم و اعتقاد دارم که تمام مسؤلان باید همت کنند و عزم جدی داشته باشند تا مشکلات کسبه‌ای که به خاطر ویرانی پلاسکو  بیکار شده‌اند هر چه زودتر برطرف شود. لذا قول می‌دهم که نخواهیم گذاشت صاحبان 600 واحد صنفی پلاسکو دچار ظلم و اجحاف شوند.
شایان ذکر است در این جلسه اعضای هیأت مدیره پلاسکو به نمایندگی از سایر کسبه در گلایه‌هایشان گفتند: تا به امروز حرف‌ها و وعده‌های قشنگی مطرح شده است.اما در عمل شاهدیم که هیچ قدمی در خصوص تعیین تکلیف کسبه برداشته نشده و با وجود گذشت ۸ ماه هنوز هیچ نتیجه‌ای از پیگیری‌های متعدد خود حاصل نکرده‌ایم. هیچکدام از مسؤلان خبر ندارند که بعضی از کسبه و افرادی که خودشان کار تولیدی داشتند اکنون به حدی در تنگنا و فشار اقتصادی قرار دارند که مشغول کار در آژانس و یا پیک موتوری هستند!
اوایل به ما قول دادند که به هر کدام از کسبه ساختمان تسهیلات بانکی با نرخ ۹ درصد و ۴ درصد پرداخت خواهند کرد تا کمکی باشد به کسانی که تمام سرمایه خود را در آتش‌سوزی از دست داده‌اند. اما تا به امروز نه وام به ما داده اند و نه خبری از حمایت است. ما چه گناهی کرده‌ایم که باید اینچنین مستأصل و بلاتکلیف باشیم؟