انسان های عصر کرونا

بیش از ۳ماه است کل جهان درگیر بحران کرونا شده و در ایران ۴۰ روز است شروع و تقریبا کل کشور را در برگرفته است. آمار مبتلایان در سراسر جهان ۶۶۳هزار نفر و مرگ ۳۱ هزار نفر بوده که از میان مبتلایان، ۳۵ هزار نفر و اموات ۲۵۰۰ نفر متعلق به ایران است. این مطلب را صرفا جهت ثبت مینویسم که ما انسان های چه دوره ای بودیم.
از روز اولی که خبر کرونا در چین پخش شد یک موج خاصی در ایران ایجاد کرد که به نوعی می توان فاصله گذاری اجتماعی از آن‌ یاد کرد که افراد روبوسی نکنند؛ به هم‌دست ندهند؛دست هایشان را  مرتب بشویند و هنگامی بیرون از منزل هستند از ماسک استفاده کنند.تا اینکه خبر کرونا در ۳۰ بهمن در ایران یعنی دو روز قبل از انتخابات مجلس پخش شد.در این انتخابات اکثر کاندیداها جدید بودند و البته از طیف های متنوع نبودند و بخاطر همین بحث عدم رقابتی بودن آن مطرح بود.به طور کلی هم‌از چند ماه قبل، برداشت این بود که به عللی معطوف به عدم رفع برخی مشکلات و حل نشدن برخی مسایل که عمدتا مربوط به "کارآمدی" حکومت بود مشارکت در شهرهای بزرگ پایین باشد.
از زمانی که خبر کرونا پخش شد اولین واکنش این بود که آن، شایعه ای سیاسی است و در جهت تحت الشعاع قراردادن انتخابات مجلس است.حال آنکه شایعه نبوده و ظاهرا از چند روز قبل هم بوده و برخی نیز خبردار بودند. البته تاثیر آنچنانی در عدم مشارکت در انتخابات هم نداشت؛آنهایی که به هر دلیلی می خواستند شرکت کنند، مشارکت خود را‌داشتند.
اولین تاثیر عمومی خبر ویروس قبل از شیوع  زیاد آن، ایجاد حس "احتیاط"بود؛ به گونه ای که تشکل ها،تجمع ها، ادارات، مدارس و دانشگاه ها را تحت تاثیر قرار داد و منجر به تعطیلی موقت آنها شد.
دولت،  با شکل دهی یک ستاد، مسئولیت را تمام و کمال به وزارت بهداشت و درمان واگذار کرد.این وزارتخانه هم با جدیت کامل به توصیه ها بهداشتی چون "ماندن در خانه"، "شستن دست ها"،سفر نرفتن و "درمان بیماران" پرداخت.آمار هر روز مبتلایان و بهبودیافتگان و مردگان ویروس نیز توسط این وزارتخانه اعلام می شد‌.
همه تجمعات رسمی،آیینی، مذهبی و غیره در ابتدا به طور غیر رسمی و بعد رسمی ممنوع‌ شد.
کمبود ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی کننده و بهداشتی مطرح شد و از همان ابتدا خبرهایی مبنی بر احتکار، گران فروشی ماسک و اقلام بهداشتی و ضدعفونی کننده به گوش می رسید.
پویش های مردمی برای حل برخی مشکلات این بحران چون کمک به کم درآمدها و کارگران روزمزد، اجاره نگرفتن و ضدعفونی معابر، تهیه اقلام مورد نیاز عمومی و ...شکل گرفت.
ارتش و سپاه با احتمال "جنگ بیولوژیک"به این امر ورود کردند و به ضدعفونی شهرها،خیابان ها و ساختن درمانگاه های صحرایی پرداختند.
دولت از ابتدا قضیه را جدی نگرفته بود و ادعا میکرد که یک عده دنبال تعطیل کردن مملکت هستند و به زودی (ظرف چند روز) کارها به روال "عادی" بر می گردد که با فشار کادر درمانی  و  گسترش اخبار مربوطه کم کم بحران کرونا جدی گرفته شد اما هنوز جدی جدی تلقی نمیشد.چون اقدامی در جهت "قرنطینه" و ایجاد برخی محدودیت ها و گسترش مسئولیت های بحران صورت نگرفت.
چند روز است با توجه به انجام برخی مسافرت های نوروزی و کم توجهی برخی به توصیه ها، تقاضاها و تمناهای وزرات بهداشت،تصویب شد که همه مسافران به شهرهای محل سکونت خود برگردند و اجازه ورود و خروج از شهر و به شهری دیگر داده نمی شود و در صورت رعایت نکردن جریمه هایی در بر دارد.
ترس روانی ناشی از کمبود اقلام مصرفی مثل دستکش و ماسک و مواد ضدعفونی کننده و رعایت نکردن برخی موارد بهداشتی‌ از جانب برخی افراد باعث فشارهای روانی شده است.
اخبار مربوط به شیوع و گسترش جهانی ویروس و ترس از کمبود امکانات‌درمانی چون فقدان داروی مناسب و نبود دستگاه تنفسی (ونتیلاتور) و تخت های بیمارستانی وجود دارد.
خانه نشینی و عدم ارتباط فیزیکی باعث چالش هایی شده است.
برخی مشاغل چون تاکسی داران، آرایشگران، رستوران ها، کافه ها، دست فروشان به شدت تحت تاثیر این‌بحران قرار دارند و درامدشان به شدت کم شده است؛ دولت‌ برخی اقدامات انجام داده است.
بیم از وضعیت و امید به آینده، هر دو با هم در جامعه ایرانی وجود دارد.اما آنچه به نحوی‌ نمایان است تلاشی است که برخی افراد و سازمان ها در کم کردن #بحران_کرونا و تبعات آن دارند؛ هر  چند در نحوه مدیریت و سازماندهی #حکمرانی، اشکالاتی وجود دارد اما نفس این تلاش ها مهم، شایسته و قابل ملاحظه است.
آلودگی اطلاعات در فضای خبر رسانی این بحران به شدت وجود دارد و متاسفانه بخاطر مبهم بودن ابعاد این بیماری، شفاف نبودن فعالیت های حوزه عمومی دولت، فقدان مرجعیت مراکز رسمی اطلاع رسانی، تنوع سلایق و وجود سبک های متفاوت فکری،کمبود سواد رسانه ای و ...هر نوع خبری در فضای عمومی پخش میشود و این باعث شکل گیری مشکلاتی میشود.